تیزپروازان نیروی هوایی ارتش مدافعان آسمان جزیره مرجانی «خارک»

یک نقطه برتری خارک مجهز بودن آن به سیستم پدافندهوایی هاوک بود که بسیار دقیق و قوی عمل می‌کرد و به لطف خدا عراقی‌ها موفق نشدند با موشک خارک را بمباران کنند؛ با وجود همه این شرایط دشمن عقب نشینی نمی‌کرد و با راه‌اندازی اسکادران‌های خود و آوردن تعداد زیادی هواپیما اقدام به بمباران منطقه کرده و حتی با هلی‌کوپتر موشک‌های اگزوسه را به سمت اسکله خارک شلیک می‌کرد.

در چنین شرایطی بود که در ستاد دفاع خارک تشکیل جلسه دادیم تا راه حل دیگری بیابیم، آن زمان شهید بابایی به تازگی معاون عملیات نیروی هوایی شده بود. ایشان نظرش این بود که با اف 14 به راحتی می توانیم هلی کوپترهای دشمن را بزنیم. با هماهنگی آقای آقازاده وزیر وقت نفت، فرمانده وقت نیروی هوایی (سرتیپ صدیق) اجازه داد اف-14‌ها به پایگاه هوایی بوشهر منتقل شوند و بعد از آن بود که خود شهید بابایی با دیدن اولین هلی‌کوپتر دشمن، با اف-14 آن را زد و صدای تکبیرش را همه از رادار[پدافند هوایی] بوشهر شنیدند و به این ترتیب بمباران تأسیسات با هلی‌کوپترهای دشمن منتفی شد... تجهیزاتی که آن زمان عراقی‌ها به یمن کمک‌های آمریکا و انگلیس و فرانسه استفاده می‌کردند که هنوز هم پیشرفته محسوب می‌شود، هواپیماهای سوپراتانداردها از جمله آن بود که علاوه بر بمباران‌های روزانه با هواپیماهای معمولی، این هواپیماها را هم برای بمباران اسکله و کشتی‌ها آوردند که تنها موفق شدند اسکله را بمباران کنند و کشتی‌های ما محفوظ ماندند. موشک کرم ابریشم هم یکی دیگر از تجهیزاتی بود که بعد از هواپیماهای سوپراتانداردها آوردند و ما هر روز با تجهیزات تازه‌ای روبه‌رو می‌شدیم که با مشورت با نیروی هوایی نسبت به چیدمان نیروهای خود و مدیریت بحران اقدام می‌کردیم.

موشک‌های کرم ابریشم با بمب افکن توپولوف-22 حمل می‌شد که به دلیل سرعت کم این هواپیما، چند هواپیمای جنگنده دشمن باید آن را اسکورت می‌کردند که به لطف خداوند نیروی هوایی موفق به هدف گرفتن آنها شد. بمب‌های تأخیری هم یکی دیگر از تجهیزاتی بود که آنان [عراقی‌ها] به کار گرفتند و از آن‌ها در مسیر خط لوله گناوه استفاده کردند. این بمب‌ها از یک ساعت تا بیست و چهار ساعت زمان انفجار داشت که یکی از بمب‌ها زیر خط لوله 52 اینچ نفت خام قرار گرفت و منفجر شد که بر اثر آن حجم زیادی از نفت خام در ساحل گناوه منتشر شد و عملیات مهار آن سه ماه طول کشید. این حرکت دشمن جدا از نظر اقتصادی منجر به آلودگی وسیع محیط منطقه شد به طوری که بسیاری از اهالی بومی آنجا به بیمارهای گوارشی مبتلا شدند. بازسازی این خط لوله نیز کار بسیار مشکلی بود چراکه باید با توجه به زمان جزر و مد دریا انجام می‌شد. بالاخره با برنامه‌ریزی که انجام شد، تمام نفت‌های روی آب تمیز شده و لوله جوشکاری و دوباره در سرویس قرار گرفت.

در چنین شرایطی کاروان هایی با حدود 20 کشتی شامل کشتی‌های نفت خام، واردات فرآورده و مواد غذایی که لابه لای کشتی‌های نفتی حرکت می‌کردند را روانه می‌کردیم و همه این‌ها باید تحت پوشش هواپیماهای اف-14 نیروی هوایی ارتش صورت می‌گرفت. در شب‌هایی که کاروان کشتی‌ها در حال حرکت بود، تمام شب را در اتاق عملیات نیروی هوایی بوشهر سر می‌کردیم و آن‌ها را نقطه به نقطه با سکوت رادیویی محض عبور می‌دادیم. در این شرایط کشورهای استکباری به یاری عراق آمده بودند و آن‌ها هم کشتی‌های نفتی عراق را اسکورت و با هواپیماهای آواکس آن‌ها را هدایت می‌کردند. بنابراین خلیج فارس برای همه کشورها نا امن شده بود و همه در معرض تهدید قرار داشتند؛ البته با وجود اینکه امکانات ما در مقایسه با آن‌ها کمتر بود، اما در مقایسه با آن‌ها تلفات بسیار کم در حد دو و سه درصد بود و این تنها با لطف خداوند محقق شد.» (ضیغمی،1391، شانا)

خلبانان نیروی هوایی ارتش با هدایت افسران کنترل شکاری پدافند هوایی نقش مهمی در دفاع از خارک ایفا کردند. یکی از این خلبانان شهید سرلشکر خلبان حسین خلعتبری بود.