كارگردان فيلم ضد داعش«آوازهاي سرزمين من»:
بخش فرهنگ نظام اسلامی‌مان دست سكولارها است
«رفاعی» گفت: فيلم سينمايی «آوازهای سرزمين من» كه درباره داعش و مقاومت در برابر اين گروه تروريستی ساخته شده است، بعد از حدود چهار سال از توليد آن، هنوز در كشورمان به نمايش درنيامده است.
به گزارش گروه سایر رسانه‌های
دفاع پرس، فيلم سينمايی «آوازهای سرزمين من» كه درباره داعش و مقاومت در برابر اين گروه تروريستی ساخته شده است، بعد از حدود چهار سال از توليد آن، هنوز در كشورمان به نمايش درنيامده است. اين در حالی است كه بر اساس پيش‌بينی و روشی كه در اين فيلم برای مقابله با داعش پيشنهاد شده است، امروز شاهد آن هستيم كه نيروهای مردمی در عراق و سوريه در حال يكسره كردن كار داعش و ديگر گروه‌های تروريستی هستند.
«عباس رفاعی»، كارگردان فيلم ضد داعش «آوازهای سرزمين من» در گفت‌وگویی علت اصلی به نمايش درنيامدن آثار ضد داعش را در سينمای ايران حضور قدرتمند سكولارها در بخش فرهنگی عنوان می‌كند.
«آوازهای سرزمين من» با وجود اينكه حضور موفقی در جشنواره‌های خارجي داشته هنوز در ايران به نمايش عمومی درنيامده است. برای کسانی كه اين فيلم را نديده‌اند، درباره داستان فيلم توضيح دهيد؟
اين فيلم اولين فيلم سينمايی داستانی است كه در مورد داعش و حضور بيگانگان در سوريه ساخته شده است. زمانی كه ما اين فيلم را در لبنان و سوريه ساختيم نيم بيشتر سرزمين‌های عراق و سوريه تحت تسلط داعش و ديگر گروه‌های تروريستی بود اما امروز می‌بينيم كه كار داعش تقريباً تمام شده ولی هنوز نميیگذارند فيلم ديده شود.
«آوازهاي سرزمين من» داستان واقعی دارد كه ابتدا خبرنگار برون‌مرزی صداوسيما آن را برای من تعريف كرد و ماجراي يک عروسی در روستايی در سوريه بود كه با حمله داعش به آن روستا همه زنان از جمله عروس به اسارت در می‌آيند. در اين فيلم نشان داده شده كه اگر مانند مردمان اين روستا در برابر حمله داعش مقاومت شود، اين گروه تروريستی قادر به تسخير و تسلط بر سرزمين‌ها نيست.
غير از موضوع مقاومت به چه مسائلی در اين فيلم پرداخته شده است؟
موضوع مهم ديگر پرداختن به تفاوت‌ها و اختلاف‌ها ميان گروه تروريستی داعش و گروه تروريستی النصره بود. درست است اين دو گروه دست به قتل‌عام مردم سوريه زدند اما با هم اختلاف‌های زيادی دارند و برای مردمی كه اخبار را از تلويزيون دنبال می‌كنند، دانستن اين مطالب باعث ميیشود پيش‌زمينه ذهنی از حوادث داشته باشند و بهتر به نقش ائتلاف تحت رهبری امريكا در كمک به تروريست‌های سوريه پی ببرند. برای ساخت فيلم به ديدار «سيدجواد نصرالله»، پسر «سيدحسن نصرالله» و مسئول فرهنگی حزب‌الله لبنان رفتم، به موضوع مهمی اشاره كرد كه در فيلم آن را گنجاندم و آن اين بود كه اگر مردم از برابر داعش فرار نكنند، داعش نمی‌تواند پيشروی كند. نگاه كنيد، اين گروه تروريستی از اعمال جنايتكارانه‌اش فيلم و تصوير می‌گيرد و برای ارعاب و وحشت‌آفرينی در ميان مردم منتشر می‌كند. با اين كار انگيزه دفاع را از مردم می‌گيرد. من می‌خواستم فيلمی بسازم كه در آن نشان دهم هرجا مردم مقاومت كنند در برابر هر نيروی متجاوزی پيروز می‌شوند.
اما فيلم‌تان تا امروز در ايران اكران عمومی نشده است، چرا؟
همان سال كه فيلم را ساختيم برای نمايندگان مجلس اكران خصوصی گذاشتيم. اكران خصوصی ديگری هم برای مسئولان گذاشتيم. هر دو گروه متفق‌القول بودند كه اين فيلم بايد در ايران به نمايش درآيد. فيلم در دو نسخه دوبله فارسی و دوبله عربی برای نمايش در ايران و كشور‌های عربی تهيه شده ولی دست‌های پنهانی دركار بودند كه نگذاشته‌اند تا امروز اين فيلم ديده شود. نه‌تنها به اين فيلم بلكه به فيلم «امپراتوري جهنم» ساخته «پرويز شيخ‌طادی» نيز كه به داعش پرداخته بود هم اجازه ديده شدن ندادند. آن فيلم را حتی از جشنواره فيلم فجر بيرون كردند.
به عنوان كارگردان سينما و يک فعال حوزه فرهنگ و هنر، دليل اين اتفاقات را در چه چيز می‌بينيد؟
من احساس می‌كنم با وجود اينكه ما مديران سينمايی خوبی داريم اما در بعضی جاها همسو با بيگانگان عمل می‌كنند، همسو با بيگانگان فيلم می‌سازند و در جشنواره كن نمايش می‌دهند و همسو با بيگانگان نمی‌گذارند فيلم‌هايی كه درباره داعش ساخته شده، ديده شود. حتی من از صداوسيما و رسانه ملی گلايه دارم كه چرا آنها هم در اين باره كم‌كاری مي‌كنند. باعث تعجب است كه در كشوری كه بيشترين قربانيان ترور را دارد، مدعی مبارزه با ظلم و حمايت از مظلومان است، هر كجای عالم كه ظلمی باشد ندای مظلوم را می‌شنود و به كمكش می‌شتابد، انقلابش اسلامی است و تنها كشور با نظام شيعی در جهان است، بخش فرهنگی در دست سكولارها است!
بالاخره بايد دليلی برای نمايش ندادن فيلمی مانند « آوازهای سرزمين من» بيان كرده باشند؟!
وقتي گفتند فيلم «فصل فراموشی فريبا» را تحريم می‌كنيم، متوجه دليل تحريم‌شان نشدم، برای «آوازهای سرزمين من» نيز همين‌طور، دليلی نگفته‌اند. ولی هرجا رفتيم با در بسته روبه‌رو شديم. اگر ما مديران فرهنگی باهوش و زرنگی داشتيم، اين فيلم را به همه سفارتخانه‌های ايران در خارج از كشور می‌دادند و می‌گفتند ميان مردم توزيع كنيد تا همه دنيا ببينند كه ايران در كنار مقابله سياسی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی با تروريست‌ها در حوزه فرهنگي هم به جنگ با آنها می‌پردازد و در صف اول ظلم‌ستيزی قرار دارد. زمانی مقام معظم رهبری گفتند درباره فلسطين فيلم بسازيد، مردمی كه هنوز كليد در خانه‌های‌شان در دست‌شان هست و سند خانه‌هايی را كه اسرائيليیها غصب كرده‌اند، نگه داشته‌اند. آن زمان فيلم «بيگانگان» را ساختم. يكي از مسئولان وقت بعد از ديدن «بيگانگان» گفت اين فيلم از بهترين فيلم‌هايی است كه درباره فلسطين ساخته شده است ولي آن فيلم هرگز اجازه اكران نگرفت.
شما معتقديد يک جريان مانع نمايش آثار همسو با اهداف فرهنگی نظام است؟
از ابتدای انقلاب تا امروز ما در بخش فرهنگ با نوعی بدسليقگی روبه‌رو هستيم. در طول اين سال‌ها چند فيلم درباره انقلاب شكوهمند اسلامی مردم ايران ساخته شده كه بتوانيم آن را به دنيا نشان دهيم؟ يا چند فيلم درباره رهبر كبير انقلاب اسلامی امام خمينی(ره) ساخته شده كه بتوان آن را به دنيا نشان داد؟ در همه زمينه‌های فرهنگی قصور داريم.
چكار كنيم كه اين بدسليقگی كه گفتيد يک جا قطع شود و ديگر ادامه پيدا نكند؟
به نظرم نيازمند عزم ملی هستيم، فشار مردم از پايين و همراهي رهبران از بالا. وقتی خود حضرت آقا از وضعيت فرهنگی راضی نيستند و به صراحت آن را بيان می‌كنند، حداقل بايد شاهد عكس‌العمل و تغييرات در سطح مديران ميانی باشيم، ولی هيچ اتفاقی نمی‌افتد. فرقی نمی‌كند دولت اصلاح‌طلب سر كار باشد يا اصولگرا، وزرا می‌آيند و می‌روند اما مديران ميانی كه تصميم‌گيران اصلی هستند سرجای‌شان باقی‌اند. تا زمانی كه اين وضع ادامه داشته باشد، تغيير سخت است. به نظرم بخش فرهنگی كشور از مديران ميانی‌اش آسيب جدی ديده است.
منبع: روزنامه جوان
