به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، چندی پیش خبر تفحص تعدادی از شهدا در مناطق عملیاتی جنوب کشور فضای اجتماعی و حتی مجازی مردم را تحت تاثیر قرار داد.شهدایی که پس از اقدامات مربوط به شناسایی نشان دادند باز هم سهم اصفهان در مقایسه با دیگر شهرها چشمگیر است.
گویا محال است تفحص شهدا انجام شود، شناسایی شوند و هیچکدام از آن‌ها متعلق به شهر لاله‌های در خون دمیده نباشد حتی اگر هیچکدام از شهدا شناسایی نشوند باز هم تعدادی از گمنامان راهی این دیار خواهند شد.
شهدا هربار می‌آیند تا داغ از دل مادرانی که 30 سال چشم انتظار بازگشت فرزند خود بودند بردارند اما چه بسیار مادرانی که در غم دوری فرزند جان دادند و چه بسیارتر مادرانی که هنوز منتظر خبر خوش قاصدند.
شهید محمود عبداللهی یکی از شهدایی است که به تازگی تفحص و شناسایی شده و اکنون در بین کاروان شهدا در استان اصفهان حضور دارد.
شهیدی که سال‌ها پس از تمام شدن جنگ تحمیلی هیچ خبری از او نشد و خانواده‌اش را مجبور به برگزاری مراسم ترحیم اجباری کرد.
اما پدر و مادر این شهید والا مقام حتی با وجود اصرارهای اطرافیان درباره بازنگشتن فرزند، باز هم به فوت او ایمان نیاوردند و منتظر رسیدن فرزند خود بودند؛ حتی استخوان‌هایش..
برادر شهید عبداللهی در ارتباط با این موضوع گفت: زمانی که برادرم به جنگ رفت و دیگر خبری از آمدن او نشد، فضای خانه به کلی تغییر کرد.
وی افزود: همه هرلحظه منتظر خبری از سوی او بودند، سال‌ها گذشت و هیچ خبری از او نشد، پدر و مادرم در این سال‌ها از لحاظ روحی تغییرات بسیاری کردند و حالات خاصی داشتند.
محسن عبداللهی تصریح کرد: سال 82 بنیاد شهید به ما گفت که باید برای برادرم مراسم ترحیم برگزار کنیم چون قطع به یقین او شهید شده و جسدش مفقود است.
وی خاطر نشان کرد: هرچند به اجبار مراسم یادبودی برای محمود گرفتیم و سنگ قبری هم برای او تهیه کردیم اما این‌ها سبب نشد پدر و مادرم او را فراموش کنند.
برادر شهید عبداللهی با بیان اینکه پدر و مادرش درحالی دنیا را ترک گفتند که هنوز چشم به راه جسد فرزندشان بودند، تاکید کرد: غم و غصه امان خانواده را بریده بود و صبوری تنها درمان دردهای ما بود، صبری که برادر شهیدم با نبونش به خانواده می‌داد و تنها خانواده شهدا این را می‌فهمند.
وی با اشاره به زمان اعزام برادرش به جبهه اظهار داشت: برادرم در سال 60 با وجود مخالفت‌های خانواده توانست با اصرارهای بسیاری آن‌ها را راضی کند و راهی جبهه شود.
عبداللهی افزود: او نترس بود و همین شجاعتش در نهایت شهادتش را رقم زد، همیشه به ما یادآور می‌شد که وظیفه ما حضور در جبهه و دفاع از میهن و اعتقادمان است.
وی تاکید کرد: برادرم 4 ماه در جبهه جنگید و یک بار به مرخصی آمد درحالی‌که بسیار آرام‌تر و سر به زیرتر از قبل شد و از نظر معنوی و عبادی هم رشد و تغییرات چشمگیری کرده بود.
