قسمتی از متن کتاب:
«علیرغم میل عمومی مردم به آسانگیری در شریعت، گروهی اندک نیز پیدا میشوند که میل به ریاضتکشی دارند و با غوطه خوردن در سختگیریهای بیش از حد، احساس شخصیت دینی میکنند. عدهای از شیادان نیز هدف خود را در سازماندهی اینگونه افراد و سوار شدن بر گرده آنان قرار میدهند.
بیشتر این دسته
افراد، خود را نه موعود اصلی بلکه پیشقراول او میشمرند. دعوت آنها بر ریاضت و
تهذیب نفس هم در قالب آماده شدن برای ظهور موعود است. باید نسبت به اینگونه دعوتهای
بدعتآمیز نیز هوشیار بود، بهخصوص آنکه در لباس دینداری ظاهر شده و بسیار فریبندهاند. جهان یهود نیز شاهد اینگونه افراد بوده است.»
در بخش «مدعیان دروغین و تطبیق نشانههای ظهور» آمده است:
«به شور و شعف درآوردن مردم براساس تطبیق حوادث تلخ ایام بر نشانههای ظهور موعود،
تجربههای ناکام زیادی را ایجاد کرده است. این شیوه، هرچند که بتدایی امیدبخش و
خوشمنظر دارد اما بستر سوءاستفادههایی برای مدعیان دروغین میشود و سرانجام پس
از برملا شدن دروغین بودن ادعاها، سرخوردگیهای فراوان را به دنبال میآورد.
در
این فضا، عموم مدعیان دروغین، از آنجا که نمیتوانند همه خصوصیات خود و زمانه خویش
را بر پیشگوییهای رسیده تطبیق دهند، رو به تأویل و تفسیرهای عرفانی میآورند.
دلخوش نشدن نسبت به تطبیقهایی که دلیل قاطعی برای آنها نیست، بهخصوص آنکه با
برخی پیشگوییها نیز مغایرت داشته باشند و تنها به مدد تأویل و توجیههای عجیب و غریب
قابل پذیرش شوند، درسی است که پدر پیر تاریخ به ما میدهد.»
«آسیبشناسی موعودگرایی؛ با تاکید بر آسیبگستری مسیحنمایان و
مهدینمایان» به قلم مهدی نقدی در در 232 صفحه تدویت و در هزار نسخه توسط
انتشارات «گوی راهی» منتشر شده است.
انتهای پیام/ 161