بانویی که سردار سلیمانی لقب «چریک پیر» به او داد/ تاریخ‌نگاری دفاع مقدس را تنها در خط مقدم می‌بینیم
کارگردان مستند «چریک پیر» گفت: در تاریخ‌نگاری دفاع مقدس، فقط سراغ خواص می‌رویم و در روایت جنگ هم خط مقدم را نمایش می‌دهیم و فعالیتهای مردمی پشت جبهه را نشان نمی‌دهیم.
به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، محمدمهدی رحیمی کارگردان مستند «چریک پیر» که اثرش در بسته اکران جشنواره عمار ویژه ماه محرم است، درباره چگونگی ساخت فیلم گفت: در دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی، همواره تحقیق و پژوهش‌هایی را در حوزه تاریخ شفاهی انجام می‌دهیم که چندین خروجی دارد و یکی از آنها ساخت مستند است. در یکی از این پروژه‌ها با ظرفیت‌های روستای «خانوک» استان کرمان آشنا شدیم و نتیجه آن برنامه‌ریزی برای ساخت مستند «چریک پیر» شد که قصد داشتیم از طریق این اثر فعالیتهای مردمی در پشت جبهه‌های جنگ تحمیلی را به تصویر بکشیم.
رحیمی توضیح داد: به همین منظور برای انتقال پیام خود به سراغ «خانوک» رفتیم که از روستاهایی است بیشترین شهدای دفاع مقدس را دارد و بعد از شروع جنگ تحمیلی، نقش مهمی در پشتیبانی رزمندگان ایفا کردند.
وی در ادامه توضیح داد: در طول هشت سال دفاع مقدس، بانوان این روستا که به «گردان نانوایان خانوک» معروف شده بودند، میوه، نان و سوغات محلی، تهیه و برای جبهه‌های جنگ می‌فرستادند. همچنین در کنار این فعالیت‌ها، به شستن لباس رزمندگان، خیاطی و تهیه لباس برای جبهه می‌پرداختند.
این پژوهشگر تصریح کرد: مسئول این بانوان، زهرا اسدی نام داشت و سردار قاسم سلیمانی که در سال‌های جنگ به عیادتش رفته بود، در مراسم تشییع جنازه این بانوی جهادگر، از خانواده وی خواسته بود که بر روی سنگ مزارش عبارت «چریک پیر» را بنویسند.
این مستندساز خاطرنشان کرد: متاسفانه در بحث تاریخ نگاری انقلاب و دفاع مقدس، صرفاً به سراغ خواص می‌رویم و زمانی هم که قصد روایت و به تصویر کشیدن جنگ را داریم، خط مقدم را نمایش می دهیم و آنچه را که در پشت جبهه های نبرد، روی داده است، نشان نمی دهیم.
فیلمسازان نتوانستند قهرمانان کشور را به تصویر بکشند
وی اضافه کرد: مستندسازان و سینماگران ما تا امروز نتوانستند قهرمانان کشور را به خوبی به تصویر بکشند و در این حوزه، ضعیف عمل کردند. علت این عملکرد، در عدم نوع نگاه درست فیلمسازان در حوزه‌های مختلف به مردم است.
این مستندساز یادآور شد: سینماگران و فیلمسازان به دنبال قهرمانان مردمی نمی‌گردند تا آنها را شناسایی کرده و به جامعه معرفی کنند. پرداختن به این سوژه ها از این جهت اهمیت دارد که ضمن معرفی آنها، فعالیتهای آنها در زمان جنگ به تصویر کشیده می‌شود.
رحیمی تاکید کرد: در حوزه پشتیبانی جنگ اگر به هر شهر و روستایی برویم تعداد زیادی از بانوان جهادگر و ایثارگر را می‌بینیم که در زمان جنگ مشغول فعالیت و کار در پشت جبهه بودند. به عنوان نمونه می‌توان از شهر «ملارد» در اطراف تهران نام برد که زنان آن هشت سال در زمان جنگ برای رزمندگان جبهه نان می‌پختند. «نهاوند» دیگر شهری است که مردم آن در دوران دفاع مقدس در پشت جبهه و برای رزمندگان فعالیتهای بسیار زیاد و متنوعی را انجام می‌دادند.
