به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، حجت‌الاسلام سعید
طالبی‌نیا، مدیرکل اروپا و آمریکای مجمع جهانی اهل‌بیت (ع) در حاشیه اجلاس
جهانی محبان اهل‌بیت (ع) درباره اهداف اجلاسیه و برخی راهکارهای عملیاتی تقویت محبت اهل‌بیت (ع) به گفت‌وگو پرداخت.
اهداف و نتایج اجلاس محبان اهل‌بیت (ع) را در چه مواردی می‌شمارید؟
هدف اصلی این اجلاس افزایش شناخت و بصیرت پیروان مکتب اهل‌بیت (ع) نسبت به مبانی فکری و معرفتی این بزرگواران است. همچنین تقویت نقاط مشترک و نیز ایجاد پیوندهای راهبردی بین دوستداران و محبان اهل‌بیت (ع) که در این اجلاسیه حضور یافتند هدف دیگری است که در این اجلاسیه پیگیری می‌شود.
اکنون آمریکا که به دنبال اسلام لیبرال و اسلام تکفیری است و این مسأله را در برخی کشورهای منطقه پیگیری کرد، نتیجه اجلاس جهانی محبان اهل‌بیت (ع) باید مشخص شدن مرزهای اسلام حقیقی از اسلام لیبرال باشد که به اعتقاد ما اسلام منهای آموزه‌های اصیل اهل‌بیت (ع) همان اسلام لیبرال و اسلام تکفیری است.
مسأله دیگری که می‌تواند از نتایج این اجلاس باشد، فرصت آشنایی با اهداف، سیاست‌ها و استراتژی‌های نظام سلطه است که در سخنرانی‌ها مطرح می‌شود. در نهایت راهبردها و راهکارهای عملی برای مقابله با جریان تفکیری و اسلام آمریکایی بناست پیگیری شود. این اجلاس در یک نگاه حداقلی ثمره خود را در دنیا نشان می‌دهد و باب مودت و محبت را بین دوستداران اهل‌بیت (ع) از شیعه و سنی و سایر فرق اسلامی باز می‌کند.
شما چه راهکار عملیاتی را برای دستیابی به شعار اصلی این اجلاسیه پیشنهاد می‌دهید؟
همان طور که عرض کردم نفس برگزاری این همایش‌ها در یک نگاه حداقلی بسیار ثمربخش است. اکنون شاهدیم جمعیت زیادی از نخبگان جهان اسلام از مذاهب مختلف در یک محل جمع شدند و حرفشان این است که باید با استفاده از اعتقادات مشترک، نقاط تقریب مذاهبی را پیدا و تقویت کنیم و در این اجلاسیه محبت و ارادت به اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) به عنوان یکی از نقاط مشترک در نظر گرفته شده است. بنابراین مطمئناً در این دیدارها به اهداف حداقلی اما در عین حال بسیار با برکت و اثربخش دست خواهیم یافت.
اما در نگاه عملی باید به کلام اهل‌بیت (ع) رجوع کنیم. به عنوان نمونه از کلمات امیرالمؤمنین (ع) در نهج‌البلاغه که خود علمای بزرگوار اهل سنت مثل ابن ابی الحدید شروحی بر آن نوشته‌اند، استفاده کنیم. این کتاب منشوری برای انسانیت و دوری از تبعیض و نژادپرستی است. بنابراین پیشنهاد عملیاتی بنده استفاده از نهج‌البلاغه به عنوان الگویی برای حکومتداری، شیوه مبارزه با دشمن، شیوه برخورد سالم با برادران مسلمان و سایر استفاده‌های سیاسی و اجتماعی است. همین راهکار را می‌توان با سایر کلام و سیره معصومین(علیهمالسلام) به کار برد.
قرآن به مثابه یک متن متقن و قطعی‌الصدور که مورد اتفاق جهان اسلام است، چگونه می‌تواند محور وحدت باشد؟
به نظرم راه ورود به معارف قرآن، رجوع به اهل‌بیت (ع) و تقویت مودت و محبت نسبت به این بزرگواران است. عمل به قرآن بدون التزام عملی به فرمایشات و سیره عملی پیامبر گرامی اسلام (ص) و اهل عترت (ع) مساوی با ضلالت و گمراهی است؛ این همان قرینه کلام پیامبر (ص) در حدیث ثقلین است که فرمود: «إِنِّی تَارِكٌ فِیكُمُ الثَّقَلَیْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی فَتَمَسَّكُوا بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا؛ من دو چیز گرانبها در بین شما قرار می‌دهم: کتاب خدا و عترتم؛ هرکس به آنها تمسک یابد، هرگز گمراه نمی‌شود». این روایتی است که اکثر علمای اسلام آن را قبول دارند. بنابراین اگر قاسطین و مارقین و ناکثین پس از رسول گرامی اسلام (ص) راه ضلالت و گمراهی پیش گرفتند و مقابل امیرالمؤمنین ایستادند و عامل کشتار بسیاری از مسلمانان شدند، دلیلش جدا کردن اهل عترت (ع) از قرآن و معارف دین بود.
