به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، نشست تخصصی «هفته پژوهش و هنر انقلاب اسلامی» صبح امروز (یکشنبه، 19 آذرماه) با حضور «اسماعیل امینی» شاعر و «محمدرضا سنگری» پژوهشگر و استاد دانشگاه در حوزه هنری برگزار شد.
اسماعیل امینی با طرح این سوال که مساله اصلی پژوهش در ادب انقلاب اسلامی چیست؟، اظهار داشت: خطاهایی در حوزه پژوهشی وجود دارد که به حوزه دانشگاه و دانشگاهی ورود پیدا کرده است. مثلا مطالبی را از سایت‌ها جمع آوری می‌کنند و سپس جملاتی را به آن اضافه می‌کنند و فکر می‌کنند حالا کار پژوهشی صورت گرفته است.
وی گفت: ماجرای پژوهش جدی‌تر از آن است که ما به یک دانش آموز تکلیفی بدهیم در حالی که آن دانش آموز نمی‌تواند درست بخواند در نتیجه پژوهشگر خوبی نخواهد شد. در پژوهش اگر سوال و نظریه نداشته باشیم متوجه نمی شویم در گذشته، آینده چه کرده ایم و به کجا خواهیم رفت. ما در دوره ابتدایی که بچه ها درس می آموزند با پرسشگری کاری نداریم و مطالبی را به عنوان علم در اختیار دانش آموزان قرار می‌دهیم و آنها هم آن مطالب را حفظ کرده و در اختیار ما قرار می‌دهند.
این شاعر عنوان کرد: درباره ادبیات انقلاب نکته ای است که برخی فکر می کنند دم زدن از ادبیات انقلاب به خاطر دلبستگی ما به نظام است. ماجرا گسترده‌تر از این است چون اولاً که این دوران اگر چه کسی معتقد به ارزش ها نباشد یک دوران تاریخی است که آثاری در شعر و داستان و نظریه های ادبی در آن آفریده شده است. این آثار از طرف علاقه‌مندان انقلاب و کسانی که رویاروی انقلاب بوده‌اند تولید شده است.
امینی خاطر نشان کرد: کسی که 50 سال شاعر بوده و نشانه ای از باران در آثارش نداشته باشد انگار که در این دنیا نبوده است. هشت سال در این کشور جنگ بوده است و در آثار برخی افراد هیچ کلمات و اصطلاحی در این باره وجود ندارد و این مسئله ستیزه با واقعیت و زبان مردم است در حالی که تعابیری از مسیحیت در آثار همین شاعران وجود دارد.
وی با طرح این مسئله که اصل پژوهش ادب انقلاب این است که آیا اساساً گونه شعر و رمان انقلاب اسلامی در مجموعه ادبیات کشور وجود دارد یا ساخته ما و دوستداران انقلاب است؟، گفت: برای شناخت فکر، فرهنگ و شیوه زندگی مردم معتبرترین اسناد نوشته های تاریخی نیست. اگر می خواهیم درباره ادبیات انقلاب پژوهش کنیم باید نوع برداشت مردم از اصطلاحات اصلی و مفاهیمی مثل ولایت، وحدت و استکبارستیزی که ارزش های انقلاب را بیان می کنند، بفهمیم.
این استاد دانشگاه بیان کرد: پژوهش در متون ادبی جلوی تحریف و تغییرات تدریجی را می گیرد تا جوانی که برای دفاع از انقلاب با یک اسلحه جلوی مجهزترین ارتش منطقه ایستادگی می کند برای چه چیزی رفته است و این نکاتی است که در پژوهش در نوشته ها و سنگ قبرها دیده می شود. پژوهش می گوید ارزش های انقلاب چه بازتابی در شعر و داستان داشته و آیا این بازتاب ها تغییر داشته اند یا نه.
امینی با اشاره به شعر قیصر امین پور نیز گفت: درباره قیصر امین پور و شعر او، رساله های دانشگاهی زیادی کار شده است و اغلب آنها را به دلیل علاقه به قصیر دیده ام اما یک رساله روشمند وجود ندارد. یک نادان گفت «شعر قیصر از سمت آرمان به طرف اجتماعی شدن رفت و همه رساله ها پیرو همین نگاه رفتند». گواهی می‌دم پژوهش‌های دانشگاهی درباره قیصر امین پور هیچ کدام هیچ نسبتی با تفکرات و شعر قیصر امین پور ندارند. برخی از این استادان کم سواد حتی درک نکرده اند که شعرهای قیصر موزون است و شعر سپید ندارد.
وی درباره جریان ساز بودن هنر انقلاب بیان کرد: زمانی در یک نشریه که سیاسیون در می آوردند نوشته بود «بعد از انقلاب عده ای جوان در حوزه هنری جمع شدند و تصور کردند با چکاندن اصطلاحات مذهبی در شعر می توانند گونه جدیدی به وجود آورند که شکست خوردند» من برای آنها نوشتم «اولاً این لحن، لحن مقاله نیست و ثانیاً در تمام اشعار پس از رودکی کدام شعر مضامین دینی ندارد؟» اساساً شعر ایران حتی پیش از اسلام شعر دینی بوده است.
این شاعر کشورمان تاکید کرد: جریان شعر انقلاب ادامه منطقی هزار سال شعرهای دینی است اما در گذشته انسان آرمانی در اساطیر جستجو می شد. اتفاقی که در شعر انقلاب رخ داده این بود که آدم اسطوره ای محقق شد و شاعران آنها را به چشم خود دیدند. جهان آرمانی و انسان آرمانی که شاعران، هزار سال به دنبال آن بودند در دوره ای محقق شد.
انتهای پیام/ 121
