به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «محمد خانبان» چهارم خرداد ۱۳۴۹ در قزوین چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه علیه باطل شد و سرانجام در تاریخ سوم دی ۱۳۶۵ در ام‌الرصاص عراق به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«ای مادر! که شب‌ها و روز‌ها رنج برده‌ای و مشقت کشیده‌ای تا فرزندت بزرگ شود و ای پدر! که در بیرون از خانه کار کردی و مقاومت نمودی تا طعامی به دست آوری و با جمع شیرین خانواده‌ی خود بخوری و رفاه زندگانی را به دست آوری تا خانواده‌ات آسوده باشند.
درود بر تو‌ای پدر و مادر گرامی! که عاشقانه و عارفانه محبت و شجاعت و مردانگی را به من و فرزندان دیگرت آموختی.
مرحبا و آفرین بر شما ای پدر و مادر بزرگوار! اینجا دانشگاهی است که انسان در آن، انسان واقعی می‌شود و سختی‌ها و دشواری‌های روزگار دنیوی خود را می‌بیند و درس ایمان و شجاعت و سلحشوری و مردانگی را می‌آموزد.
این دانشگاه، دانشگاهی است که حسین (ع) و فرزندش امام زمان (عج) بر او نظاره دارند و او را اداره می‌کنند و ما رزمندگان چه بسیجی و چه سپاهی و چه ارتشی همگی سربازان این ۲ امام و همه‌ی امامان و پیامبران بزرگوار هستیم و همانند حسین بن علی (ع) که در روز عاشورا با لب تشنه در برابر ظلم و ستم و کفر ایستادگی کرد و سر خود را داد ما هم همانند او خواهیم جنگید.
پدر و مادر عزیز و گرامی‌ام! اگر افتخار شهادت نصیب من شد البته من که گناهکارم و سعادت آن را ندارم و اگر داشتم نگران من نباشید؛ چون من به طرف معبود هستی رفتم که تمام انسان‌ها و مسلمانان باید بروند؛ و تو ای مادر! به فاطمه زهرا (س) بنگر که حسینش را داد و افتخار کن امانتی که از طرف خداوند داشتی، به پروردگار پس دادی و خداوند تمام مردم را در روز قیامت روزی که وعده داده و هیچ شکی در آن نیست جمع می‌گرداند و این وعده‌ی قطعی است و هیچ شکی در آن نیست و ما بسیجیان اگر این لباس را به تن کردیم، به عشق پروردگار حق تعالی است.
اما ای پدر و مادرم! مرا حلال کنید؛ شما شجاع بودید که از اول عمرتان کار و کوشش می‌کردید و مرا بزرگ نمودید و امیدوارم علی و رضا و امیر، راهم را ادامه دهند.»
انتهای پیام/ 111
