به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، شهدای آتش نشان برای انجام مسئولیت و وظیفه انسانی خود ققنوس‌وار وارد آتش شدند و پر کشیدند. انسان‌هایی متعهد و مسئولیت‌پذیر که در حادثه پلاسکو وارد آتش و ساختمان در حال ریزش شدند و جان برکف برای رهایی مردم و هموطنان خود فداکاری کردند. در این خصوص و همزمان با فرارسیدن سی‌ام دی‌ماه، اولین سالگرد شهادت آتش نشانان پلاسکو با مادر شهید «رضا نظری» گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می خوانید.
دفاع پرس: در چه سالی رضا به دنیا آمد؟
رضا 24 خرداد ماه سال 68 مصادف با تولد امام رضا (ع) به دنیا آمد و به همین دلیل نام رضا را برای وی انتخاب کردم. در منزل فرزندم را علی‌رضا صدا می‌کردیم؛ ولی خودش بیشتر علاقه داشت فقط رضا صدایش بزنیم و می گفت: در مدرسه رضا هستم و به من رضا بگویید. گفتم هر وقت ازدواج کردی به همسرت می سپارم که فقط رضا صدایت بکند.
دفاع پرس: از چه زمانی به فعالیت های دینی گرایش پیدا کرد؟
فرزندم از سوم ابتدایی نماز می خواند. من به رضا در مورد خواندن نماز یا مباحث دینی آموزش خاصی ندادم وی فرزندی مستعد بود به ویژه در زمینه دینی خیلی فراگیری خوبی داشت و از همان ابتدا با معنویات انس داشت. بسیار مودب و خوش برخورد بود، هرگز کسی را ناراحت نمی کرد و تا جایی که برای وی مقدور بود به دیگران کمک می کرد.
دفاع پرس: چه کارهایی انجام می داد که زمینه عاقبت به خیری در سن کم برای وی فراهم شد؟
اعمال حج عمره را دفعه اول به جای خودت می توانی انجام دهی و دفعه دوم به جای هر فردی که بخواهی. فرزندم این کار را انجام داد، به جای جد پدری خود «محمدعلی» که هیچ وقت وی را ندیده بود، اعمال حج را به جا آورد و استدلال وی هم این مسئله بود که پدر و مادربزرگها و شما که پدر و مادرم هستید به مکه و حج آمده‌اید صددرصد جد پدری من هم علاقه داشته بیاید ولی نتوانسته است. رضا در 20 سالگی به حج و 25 سالگی به کربلا رفت، در ایام پیاده روی اربعین. به ائمه اطهار (ع) و به ویژه امام رضا (ع) ارادت خاص داشت، در هر صورت و شرایطی که بود حتما سالی یک بار به پابوس امام رضا (ع) می رفت.
دفاع پرس:در مورد کارهای فرزندتان برایمان بگویید؟
من با فرزندم فاصله سنی خیلی کم داشتم و با هم بیشتر دوست و رفیق بودیم، زمانی که بیرون و با هم به خیابان می رفتیم همه تصور می کردند ما خواهر و برادر هستیم. رضا خیلی پسر مودب و حرف گوش کنی بود.
رضا دوست نداشت یک جا بنشیند و کارمند باشد. اهل فعالیت و پرانرژی بود. به همین خاطر هم این شغل را انتخاب کرد. اول دانشگاه کامپیوتر قبول شد ولی سال دوم رشته مکانیک را خواند و قبول شد و ادامه داد. چون پسر عمو و چند نفر از اعضای فامیل ما آتش نشان بودند رضا به این کار علاقه مند شد و تمام مسیر زندگی خودش را برای آتش نشانی تغییر داد.
دفاع پرس: رضا با چه افرادی رفت و آمد می کرد؟
رضا در حد سلام و احوال پرسی با دوستان خود و بچه های همسایه بود. دوست متفرقه نداشت بیشتر زمان خود را با پسرهای فامیل و درون خانوادگی می گذراند، بسیار با همه مهربان و خوش رفتار بود. از خودش برای راحتی و آسایش دوستان و هم سن و سالان خود مایه می گذاشت.
رعایت حجاب خیلی برای وی مهم بود و همیشه به خواهر خود برای رعایت حجاب تاکید می کرد و یکی از محورهایی بودکه در زندگی رعایت آن برایش مهم بود.
دفاع پرس: رضا با برادر خود چگونه رفتار می کرد؟
امیر عباس سال 82 به دنیا آمد. رضا با برادر خود 14 سال فاصله سنی داشت و این فاصله موجب شده بود تا رضا به نوعی برای امیر عباس پدری کند. شاید کارهایی که وی انجام می داد من و پدرش کمتر توانستیم انجام بدهیم.
خیلی همه کارها و امور برادر خود را به عهده می گرفت و انجام می داد. این قدر به برادر خود و درس وی اهمیت می داد که به مدرسه وی مرتب سر می زد و از وضعیت وی می پرسید به همین خاطر همه قسم های فرزندم به امیر عباس برمی گشت. جان امیر عباس خیلی برای وی عزیز و مورد توجه و عنایت خاصش بود.
دفاع پرس: نظر وی در مورد مدافعان حرم چه بود؟
رضا مرتب این مداحی نریمان را می خواند و به آن عشق می ورزید می خواند که «منم باید برم» و به من می گفت مادر آن تکه ای که می خواند آخه من یک مادرم را بخوان و دلش می خواست وی هم یکی از مدافعان حرم باشد و بعد از شهادتش فهمیدم ثبت نام کرده بوده است.
رضا به امیر عباس توصیه کرده بود که بعد از من مردخانه ای، بزرگی و آبروداری کن. حالا من با امیر عباس می گویم پسرم سعی کن شما هم مثل رضا خوب عمل کنی تا عاقبت به خیر شوی.
رضا آچار فرانسه بود و هر مشکل و کاری داشتیم به وی مراجعه می کردیم. یک وقتی مادر بزرگ و پدر بزرگ رضا بیمار بودند رضا آنها را دکتر می برد و هر کاری هر کس داشت انجام می داد و همه را راضی می کرد.
دفاع پرس: درمورد حادثه پلاسکو بگویید؟
وقتی ساختمان پلاسکو را در آتش دیدم، برای آتش نشانها خیلی گریه کردم؛ ولی نمی دانستم رضا هم آنجاست. دلم برای خانواده ها و مادرانشان می سوخت.
غافل از این نکته که خودم هم یکی از آن مادران هستم. دلم شور افتاد که چرا تلفن نمی کند و بالاخره فهمیدم که رضا هم در این عملیات حضور داشته است. روزهای سراسر تلخ و سختی گذشت. من به عنوان یک مادر فکرهای زیادی برای فرزندم داشتم.
دفاع پرس: امیر عباس با فقدان برادرش چگونه کنار آمد؟
برای امیر عباس خیلی مشکل است، که فراغ برادر خود را تحمل کند و بسیار اذیت می شود و بی قرار برادر خود بعد از رفتن است. رضا حتی از راه دور برادر خود را حمایت می کرد. به مدرسه امیرعباس که سر می زد و درس وی را می پرسید شاگردان مدرسه به امیرعباس می گفتند پدرت آمده مدرسه و رضا شنیده بود. می گفت مادر یعنی من این قدر پیر شده ام که می توانم پدر امیر عباس باشم. می گفتم نه به خاطر فاصله سنی 14 ساله ای است که با هم دارید و چه ارتباط مناسب و خوبی با برادر خود داشت. برخی زمانها فکر می کنم فرزندم همه محبت هایی که می خواست به فرزند خود کند را به برادر خود کرد و همانند فرزندش به وی توجه کرد. در حقیقت پدری کرد. رضا همه کارهایش را زودتر از سن خود انجام می داد.
بیشتر شبها با هم حرف می زدیم و درددل می کردیم. به من می گفت مادر دوست دارم سرنماز دعایم کنید که عاقبت به خیر شوم و روزی ام زیاد شود.
اگر فقیر یا مستمندی را در جامعه می دید دستگیری می کرد و هر کمکی می توانست انجام می داد. دریغ نمی کرد.
رضا راه خوبی رفته است، کوچه و پایگاه آتش نشانی به نام وی شده است. زمانی که علی قانع شهید شد، فرزندم خیلی عاشق و شیدای ایثار و شهادت شد و ناراحت بود. دل رضا با علی قانع گویا رفته بود و مرتب می گفت همکارم 2 تا بچه دارد.
انتهای پیام/ 191
