گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ در عصر حاضر که به مدد رشد و پیشرفت علم پزشکی تقریبا امید داریم هرکس هر مشکلی دارد، قادر به درمان و کسب سلامتی باشد، ویروسی کوچک به نام «کرونا» کافی بود تا باد غبغب بشر را بخواباند تا بیش از این به خود غره نشده و کمی هم رو به سوی معبود کند.
از بدو پیدایش این ویروس، ترس و وحشت عجیبی در دل فرزندان آدم افتاد و از آنجا که اغلب ما برای سفر آخرت آمادگی نداریم و به هر وسیله‌ای چنگ می‌زنیم تا ساعتی را هم شده، بیشتر در این دنیا نفس بکشیم، تکاپو برای مقابله همه جانبه شروع شد. اگر از این تکاپوها به خاطر کشته‌های کرونا که بعضا تلفاتش به یک سوم بی‌مبالاتی‌های ما در رانندگی و یا ساخت منازل برای مقاومت در برابر بلایای طبیعی نمی‌رسد بگذریم؛ باید اعتراف کنیم که در ایران وجود چنین ویروسی دارای خیرات و برکاتی هم بود که تلنگروار همه مار ا متوجه برخی دارایی‌هایمان کرد.
پس از اوج‌گیری کرونا در ایران و به تبع آن ایراد خسارات زیاد اقتصادی به ملت، رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی تصویری، مردم را به خیزش «کمک مومنانه» فراخواندند که از آن رهگذر، مردم به تکاپو افتاده و دست یاری خود را به سوی مردمی آسیب‌دیده دراز کردند. هر کسی از ظن خود یاری‌گر برادر از نفس‌افتاده‌اش شد، یکی با بخشیدن کرایه‌بهای مغازه، یکی با امهال بازپس‌گیری قرض‌ها، یکی با اهداء مواد خوراکی و هرکسی خلاصه به روشی در این خیزش گام برداشت که نتیجه آن تلطیف فضای معنوی کشور و البته کاهش خسارات کرونا در حد توان ملت بود.
این کمک‌ها ادامه یافتند تا اینکه می‌رفت تا کرونا برای همیشه با ایران خداحافظی کند، اما با همان بی‌مبالاتی که در بالا گوشه‌هایی از آن را برشمردیم و البته عدم توان ملت برای خانه‌نشینی بلندمدت به دلیل ضعف اقتصادی و لزوم از سر گیری فعالیت‌ها برای امرار معاش، باعث شد کرونا دوباره زور خود را به ایرانیان بچرباند. از این رهگذر احیای آن همدلی‌ها و کمک‌ها و توجهات به هم، که بستر توجه خدای متعال را نیز فراهم می‌کند، ضروری می‌نماید.
پر واضح است که در بلایای همه‌گیر، آنچه به داد مردم می‌رسد، همدلی و همراهی عمومی است. اقدامی که برای ما ایرانی‌ها که ید طولایی در این زمینه داریم سخت نیست و می‌تواند زودتر بار سلامت ما را از وادی کرونا به مقصد برساند. از این رو امید است ملت شریف ایران بار دیگر کمر همت را سفت کرده و دوباره دست در دست هم، با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و از دیگر سو، پیگیری مجدد کمک‌های مومنانه، صدای از نفس‌افتادگان دیار خویش را بشنوند و با کمک‌های خود باری را از روی دل یک نیازمند بردارند.
انتهای پیام/ 112
