به گزارش خبرنگار ساجد دفاع‌پرس، شهید «عبدالله واعظی» ۱۵ فروردین سال ۱۳۴۰ در ابهر چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و سپس عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد، تا این‌که سرانجام ۲۴ آذر سال ۱۳۵۹ در دارخوئین به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن وصیت‌نامه‌ای این شهید والامقام را در ادامه می‌خوانید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند یکتا، یاور مستضعفین و مظلومین و ستمدیدگان تاریخ و خداى شهدا و صالحین و «إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا ۖ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ» انعام ۷۹
امروز، حسین زمان تنها نیست و امروز فرزند فاطمه در برابر سپاهیان کفر و ابرقدرت‌هاى پست، بی‌یاور نیست.
امروز کربلاى انقلاب‌مان خون می‌خواهد و من می‌روم تا به یزید و یزیدان بفهمانم که شهادت بالاترین آرزوى ماست. می‌روم، شاید نینوایى بیابم و در عاشوراى دوران، هدیه ناقابلى در راه پیروزى حق بر باطل و اسلام بر کفر در پیشگاه مولایم مهدى (عج) تقدیم نمایم و امیدوارم این قطره خون بی‌ارزش من براى بارورى انقلاب اسلامى جهانیان، مورد پذیرش آقا ولى عصر (عج) و نایب او امام خمینى قرار گیرد.
اى پدر و مادر مهربانم و بهتر از جانم، حلالم کنید. اگر انتظارم جامه عمل پوشید و شهادت نصیب من گردید، هیچ ناراحت و غمگین نباشید؛ و مادر جان! در شهید شدنم هیچ اشک نریز و افتخار کن که چنین فرزندى را به اسلام قربانى دادى و این نکته همیشه یادتان باشد که امام را فراموش نکنید و امیدوار باشید که رزمندگان پیروز برگردند.
در آخر، اگر شهادت، نصیب من گردید، مرا در وطن خود یعنى در صائین قلعه به خاک بسپارید.
عبدالله واعظى مورخه ۵۹/۹/۲۱ در حال سلامتی کامل با اختیار تام می‌نویسم تا زمانی‌که وصیت‌نامه دیگری ننوشته‌ام قابل اجرا خواهد بود.
خداحافظ»
انتهای پیام/ ۱۱۱
