به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس از تبریز، فرزند آقا میرعلی سال 1292 در آذرشهر آذربایجانشرقی به دنیا آمد. عشق و ارادت پدر به امیر مؤمنان علی(ع) او را بر آن داشت تا برای اسم فرزندش یکی از القاب آن حضرت (اسدالله) را برگزیند.
شهید آیت الله مدنی در چهار سالگی مادرش فوت کرد و او کنار پدر و در دامان نامادری پرورش یافت. شانزده سال بیشتر نداشت که پدرش را نیز از دست داد و به ناچار مسئولیت اداره زندگی نامادری و سه کودک یتیم را به عهده گرفت. در این ایام بسیاری از اوقات خود را در مغازه بزازی پدر سپری میکرد. چندی بعد و با بزرگتر شدن خواهر و برادرانش برای تحصیل علوم دینی به قم عزیمت نمود. در این شهر پای درس آیتالله حجت کوه کمری و آیتالله سید محمدتقی خوانساری حاضر شد. وی پس از گذراندن دروس مقدماتی و سطح، حدود چهار سال در محضر امامخمینی(ره) حضور یافت و از دروس فلسفه، عرفان و اخلاق ایشان بهرههای فراوان برد.
در چهل سالگی به زیارت خانه خدا رفت و پس از اتمام مراسم حج، بیدرنگ به سوی نجف اشرف روانه شد. از همان اوان ورودش به حوزه علمیه، بساط درس و بحث علمی را پهن کرد. وی از دانش و معارف بزرگانی چون آیتالله حکیم، آیتالله سیدابوالحسن اصفهانی و سیدعبدالهادی شیرازی بهرهها برده، مدارج علمی را به سرعت پشت سر گذاشت و در اندک زمانی رشد نمود.
آیتالله مدنی به جهت خلاقیت و متانت خویش همیشه مورد توجه اساتید حوزه علمیه نجف بود و به دستور آیتالله سیدمحسن حکیم دروس مختلف را تدریس میکرد. او هنوز چند سالی از حضورش در نجف اشرف نگذشته بود که از اساتید بزرگ، در حوزه علمیه نجف به شمار رفت.
وی سالها پیش از ورود به عرصه مبارزات سیاسی، در مقابل افکار ضددینی کسروی مقابله کرده بود و با شهید نواب صفوی همکاری داشت. با آغاز قیام مردمی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) و تبعید آن حضرت به نجف اشرف، کنار استاد و رهبر خود قرار گرفت و در ایام سفر به ایران، ضمن نام بردن از حضرت امام به عنوان رهبر قیام، رسالت و وظایف مردم مسلمان را در برابر رژیم پهلوی بیان میکرد.
آیتالله مدنی سال 1350 به فرمان امام جهت تدریس علوم دینی به خرمآباد رفت و آنجا حوزه علمیهای تأسیس نمود. چندی بعد بر اثر فعالیتهایی که علیه رژیم ستمشاهی داشت، بیش از سه سال به شهرهای مختلف تبعید شد. با اوجگیری انقلاب اسلامی، از تبعید به قم بازگشت. این روحانی مبارز، پس از پیروزی انقلاب به دعوت مردم همدان، راهی این شهر شد و از طرف مردم این استان به مجلس خبرگان قانون اساسی راه یافت. وی پس از شهادت آیتالله قاضی طباطبایی (نخستین امامجمعه تبریز)، از سوی امامخمینی(ره) به عنوان نماینده ولی فقیه و امامجمعه تبریز انتخاب شد.
این مجاهد نستوه سرانجام، بیستم شهریورماه 1360، پس از اقامه نماز، در محراب نماز جمعه تبریز توسط منافقین به شهادت رسید و پس از تشییعی باشکوه در تبریز و قم، در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
