به گزارش خبرنگار اجتماعی " دفاع پرس "، رادیو پیام روشن است و درباره ترافیک بزرگراه ها گزارش می دهد«همت به سمت شرق ترافیک سنگین دارد»،« صیاد شیرازی در خروجی میدان سبلان شمالی بسته است»،« محلاتی به سمت یادگار امام ترافیک نیمه سنگین».
تمام ظرفیت تاکسی پر است و مسافران که از ترافیک سنگین بزرگراه شهید همت کلافه و انگار دیرشان شده چندان حوصله ندارند تا با همدیگر از وضعیت آب و هوا و گرانی حرف بزنند. شاید هم منتظرند تا یک نفر سر حرف را باز کند.
به ترافیک سنگین بزرگراه شهید همت در ساعت 8 صبح نگاه می کنم و در این اندیشه ام که اگر شهید همت و امثال او نبودند آیا هم اکنون این امکان برای ما و این همه ماشینی که ترافیک سنگین این بزرگراه متصل کننده شرق و غرب را ایجاد کرده اند فراهم بود تا تنها دلهره مان کمی دیر رسیدن به مقصد باشد؛ دلهره ای که اگر کمی از خوابمان می زدیم حالا ذهنمان را به خود مشغول نمی کرد. اما چقدر شهید همت، شهید محلاتی، شهید زین الدین، شهید صیاد شیرازی و شهدایی را که امروز بزرگراه ها، خیابان ها کوچه های شهر و دیارمان به نامشان مزین شده را می شناسیم و آیا یادمان هست که امنیت و آرامش ما در عبور از این رهگذر را مدیون کدام شهید هستیم؟
شاید یک تاکسی با پنج سرنشین جامعه آماری کاملی برای یک نتیجه گیری کلی درباره میزان شناخت جامعه از شهدایی که بزرگراه ها، خیابانها و کوچه ها به نامشان نامگذاری شده است نباشد اما برای آغاز یک بررسی بد نیست و می تواند تحمل ترافیکی را که در آن محصور شده ایم آسانتر کند.
خانم صادقی 21 ساله است و در دانشگاه آزاد کارشناسی سخت افزار می خواند. وی که تقریبا هر رزو در این مسیر رفت و آمد دارد در پاسخ به اینکه تا حالا هنگام عبور از این مسیر به این موضوع فکر کرده ای که شهید همت چه کسی بوده است؟می گوید: شهید همت را که می شناسم. وی یکی از فرماندهان بزرگ دفاع مقدس بوده است اما راستش در هنگام عبور از این مسیر بیشتر از هر چیز حواسم به این بوده که کلاسم دیر می شود و تا چند دقیقه دیگر اگر نرسم استاد راهم نمی دهد.
از او میپرسم می دانی سن و سال این فرمانده جنگ در هنگام شهادت چقدر بوده است؟ وی لبخندی می زند و سر تکان می دهد و وقتی به او می گویم شهید همت در هنگام شهادت فقط 28 سال سن و فرماندهی لشکر ۲۷ محمدرسول الله (ص) را به عهده داشته است، تعجب می کند.
مسافر دیگر تاکسی آقای طیبی مردی میانسال و در شهرک غرب حسابدار یک شرکت خصوصی است. وی نیز با ما هم کلام می شود و می افزاید: ما که در دوره جنگ جوان بودیم و خود من هم سابقه حضور در جبهه را دارم . به باور وی که خود پدر دو فرزند است کم کاری نهادهای فرهنگی و غرق شدن مردم در روزمرگیها باعث شده تا دیگر حواسشان به این نکته نباشد که بزرگراه شهید همت با تمام ترافیک صبحگاه و عصرگاهش چقدر امن است.
آقای کامیار هم که به گفته خودش هم سن و سال شهید همت است حالا سر از «وایبر »تلفن همراهش بیرون آورده و با ما همراه شده است. وی هم شهید همت را می شناسد اما در حد یک فرمانده دوران دفاع مقدس که حالا بزرگراهی به نامش نام گذاری شده است. برای وی جالب بود که شهید همت سابقه معلمی هم در طول زندگی 28 ساله اش دارد و در دوران رژیم ستم شاهی از مبارزان سر سخت در شهرضا یعنی شهر محل تولدش بوده و در واقع شهید همت همشهری خودش به شمار می رود. راننده تاکسی هم که سن و سالی دارد و به قول خودش سرد و گرم روزگار چشیده است اما شهید همت را به نسبت دیگران بیشتر می شناسد و از عملیات والفجر 4 و سرعت عمل و شجاعت رزمندگان لشکر 27 محمد رسول الله سخن می گوید؛ لشکری که در آن دوران شهید همت فرماندهی اش را بر عهده داشت.
رشته کلام با پخش ترانه ای از رادیو پاره میشود. بزرگراه شهید همت هم به پایان رسیده و میدان صنعت مقصدی است که همه ما از تاکسی پیاده می شویم. مسلما ترافیک سنگین صبحگاهی نمی تواند فرصت شناخت بیشتر شهید همت را بدهد.
خیابان سپهبد قرنی، بزرگراه شهید صیاد شیرازی و بزرگراه شهید باکری را به عنوان نقاط دیگری برای نوشتن این گزارش میدانی و صحبت کردن با افرادی که از آنجا عبور می کنند انتخاب می کنم. این فرماندهان نامی جنگ را اکثر رهگذران می شناسند اما نه شناختی که بتواند برایشان یک الگو بسازد.
بابایی، همت، زین الدین، حکیم، صدر، صیاد شیرازی و ... به خاطر کم کاری نهادهای فرهنگی و شهرداری حالا بیشتر یک مسیرند برای رسیدن به مقصدی در شهر در حالی که لازم است این افراد یک الگو باشند برای رسیدن به افراد و جامعه ای متعالی .
شاید اگر در کنار نامگذاری معابر، میادین، بزرگراه ها و خیابان ها به نام شهدای جنگ و انقلاب لازم باشد تا از طریق رسانه ها، بیلبوردهای شهری و کتابهایی با قلم شیوا و امروزی به مردم یادآوری کنیم امنیت امروز این معبر حاصل خون پاک کدام شهید است.
به قلم: زهرا چیذری
