به گزارش خبرنگار بین الملل دفاع پرس ، اردوگاه صبرا و شتیلا 2 اردوگاه از مجموع 12 اردوگاه آوارگان فلسطینی در لبنان به شمار می روند که در جنوب این کشور واقع شده اند.
این دو اردوگاه فلسطینی هایی را در بر می گرفت که از همان آغاز اشغال فلسطین در سال 1948 در این اردوگاه پناه گرفته بودند و اغلب آنها از ساکنان منطقه الجلیل در شمال فلسطین اشغالی محسوب می شدند.
در زمان جنایت صهیونیست ها در سال 1982 حدود 20 هزار آواره فلسطینی در این اردوگاه ها زندگی می کردند. در فاصله روزهای 16 تا 18 سپتامبر 1982 (25 تا 27 شهریور 61) اردوگاه های فلسطینی صبرا و شتیلا در جنوب بیروت شاهد به خاک و خون کشیده شدن هزاران زن و کودک و پیر و جوان آواره فلسطینی توسط صهیونیست ها به فرماندهی «آریل شارون» وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و مزدوران وی یعنی نیروهای «فالانژ» بودند. در این قتل عام سه هزار و 297 فلسطینی و لبنانی شهید شدند.
نظامیان ارتش رژیم صهیونیستی به فرماندهی آریل شارون سه ماه پیش از وقوع این کشتار در سال ۱۹۸۲ پس از عبور از مرز لبنان تا مرکز بیروت پیشروی کردند و این شهر به طور کامل زیر یوغ اشغال صهیونیست ها قرار گرفت.
پس از اشغال بخش هایی از بیروت، رژیم صهیونیستی توافقنامه به اصطلاح صلحی را بر مسئولان لبنانی که در آن زمان درگیر یکسری جنگ های داخلی بودند تحمیل کرد. شارون و دیگر مقامات رژیم صهیونیستی در توجیه اشغال بیروت ادعا کردند که هدف از این امر خارج کردن بیروت از گروه های فلسطینی است که اسرائیل آنها را منبع تشنج می داند.
شارون همچنین از بین بردن ساختار ساف (سازمان آزادیبخش فلسطین) در لبنان را از دیگر اهداف اشغال بیروت توصیف و ادعا کرد که لبنان با امضای توافقنامه صلح از چنان قدرتی برخوردار خواهد شد که بتوان با آن به عنوان طرف مورد گفتگو به مذاکره پرداخت.
صهیونیست ها با تقویت گروه طرفدار خود در لبنان (فالانژیست ها) “بشیر جمیل” رهبر وقت حزب فالانژ (معروف به کتائب) را به ریاست جمهوری لبنان سوق دادند اما وی بیش از ۳ هفته در راس حکومت نبود چرا که بر اثر انفجار بمب به همراه ۱۸ نفر از اعضای حزب کتائب کشته شد.
ترور بشیر جمیل و حضور هزاران نظامی صهیونیست در بیروت آریل شارون را بر آن داشت که با بهره برداری از این فرصت و به بهانه انتقام خون جمیل با همکاری مزدوران لبنانی خود ساکنان اردوگاه صبرا و شتیلا را به خاک و خون بکشد.
از همین رو نظامیان صهیونیست و نیروهای فالانژ لبنان عصر روز ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲ به اردوگاه صبرا و شتیلا یورش برده و در مدت ۴۸ ساعت به فجیع ترین وضع ممکن به قتل عام آوارگان فلسطینی پرداختند.
وقتی گرگ های فالانژ صهیونیست دو روز ه آوارگان صبرا و شتیلا را دریدند
“دیوید هرست” خبرنگار معروف غربی در کتاب خود “تفنگ و شاخه زیتون” می نویسد: “اولین واحد شامل ۱۵۰ فالانژیست پس از عبور از موانع اسرائیلی ها از در اردوگاه شتیلا وارد شدند که گروهی از آنها علاوه بر سلاح، چاقو نیز به همراه داشتند. قتل عام به مدت ۴۸ ساعت شروع شد و حتی در شب نیز با روشن کردن محوطه اردوگاه توسط اسرائیلی ها ادامه داشت. آنها به زور وارد خانه های مردم شده و فلسطینی های در خواب را به رگبار مسلسل بستند.
جنایات صهیونیست ها در صبرا و شتیلا
فالانژ ها بعضاً قبل از کشتن آنان را شکنجه می دادند چشم هایشان را درمی آوردند، زنده زنده پوستشان را می کندند، شکم ها را می دریدند، به زنان و دختران گاه بیش از ۶ بار تجاوز می کردند و بعد سینه هایشان را می بریدند و در آخر به ضرب گلوله آنها را از پا درمی آوردند. بچه ها را از وسط دو شقه می کردند و مغزشان را به دیوار می کوبیدند. در حمله به بیمارستان عکا تمام بیماران را بر روی تخت کشتند. دست بعضی را به ماشین می بستند و در خیابان ها می کشیدند، دست های فراوانی برای بیرون آوردن دستبند و انگشتر قطع شد. در نهایت چند بولدوزر به اردوگاه آورده تا علاوه بر دفن مقتولان خانه های سالم را با خاک یکسان کنند اجساد مردم تا چند روز بر زمین مانده بود و گربه ها از گوشت آنها می خوردند و آنقدر وحشی شده بودند که به مردم زنده نیز حمله می کردند زیرا به خوردن گوشت انسان عادت کرده بودند.”
“غازی خورشید” در کتاب خود “تروریست صهیونیستی درفلسطین اشغال شده” می نویسد: “در خیابانی جسد ۵ زن و چند کودک روی تلی از خاک افتاده بود… از جمله یک زن که پیراهنش از جلو پاره و سینه هایش بریده شده و در کنارش سر بریده دخترکی با نگاهی خشمگینانه به قاتلانش دیده می شد. زن جوانی را دیدم در حالی که طفل شیرخواره اش را در آغوش گرفته، گلوله ها از بدنش عبور کرده و در بدن طفل شیرخوارش نشسته بود.”
“تونی کلیفتون” گزارشگر با سابقه غربی نیز در کتاب “آسمان گریست” می نویسد: آنچه مرا سخت تکان داد این بود که شخصی بر اثر سوختن مرده بود. بعداً معلوم شد فالانژیست ها روی او بنزین ریخته و او را آتش زدند و فقط سفیدی دندانش در میان سر و صورتش که زغال شده بود نمایان بود.
واکنش های بین المللی به فجایع صبرا و شتیلا
پس از انتخاب آریل شارون به سمت نخست وزیری در اسرائیل در سال ۲۰۰۱ که به قصاب اردوگاه صبرا و شتیلا معروف شده بود، خانواده های قربانیان کشتار با استناد به قانونی که برای اولین بار در سال ۱۹۹۳ در مورد نسل کشی روآندا اعمال شد اقامه دعوی کردند.
در ۱۲ فوریه ۲۰۰۳ دادگاه عالی بلژیک حکم تحت پیگرد بودن آریل شارون را صادر کرد که رژیم صهیونیستی چنین حکمی را سیاسی خواند. در نهایت در ۲۴ سپتامبر ۲۰۰۳ به خاطر تغییراتی که از آغاز این حادثه در بلژیک ایجاد شده بود دادگاه عالی بلژیک قرار منع تعقیب شارون را صادر کرد و در توجیه این اقدام اعلام کرد که شاکیان در زمان وقوع حادثه تبعیت بلژیکی نداشته اند.
جنایات رژیم صهیونیستی در پرده های مختلف ادامه دارد
در طول حیات نامشروع رژیم صهیونیستی جنایت از مهمترین اصولی است که این رژیم جعلی به ان پایبند بوده است و در طول تاریخ خود در چهره ها و شکل های مختلف خوی وحشی گری و تجاوز را در مرزهای فلسطین اشغالی همچون لبنان و یا خارج از مرزها در غرب آسیا و آفریقا تحت عناوین مختلف اجرا کرده است.
امروز نیز گزارش ها حاکی از بوجود امدن گروه های تروریستی در منطقه است که رژیم صهیونیستی در بوجود اوردن انها سهم عمده ای دارد داعش مولود نامشروع اسراییلی همچون پدر خود مشی تجاوز توحش را در کشورهای منطقه با لباس و پوشش اسلامی در دستور کار خود قرار داده است .
از انجا که سیاست و رویکرد این رژیم همواره بر تجاوز و زورگویی قرار دارد نگاه به تاریخ وحشی گری این رژیم در گذشته همچون فاجعه صبرا و شتیلا و امروز چون جنگ های 8 روز ه و 22 روز ه و جنگ اخیر که بیش از 2 هزار فلسطینی به خاک وخون کشیده شدند حاکی از ماهیت تغییر ناپذیر این رزیم دارد و هرگونه مذاکره و مصالحه با این رژیم جعلی بی فایده است.
انتهای پیام/ح
