به گزارش خبرنگار بین الملل دفاع پرس ، در سومین سالگرد جنبش تسخیر وال استریت گروه های فعال در این جنبش اقدام به فراخوان جهت حضور نمادین مردم در پارک زاکوتی در شهر نیویورک کرده اند اگرچه دولت امریکا و نهادهای امنیتی در این کشور توانسته اند جنبش های مردمی و حرکت های استقلال طلبانه را در این کشور سرکوب کنند و رهبران سیاسی و اقلیت های مذهبی و قومی را زندانی شکنجه و یا ترور کنند.
اما جنبش های مردمی با استمرار در مبارزه روزی راه خود ر برای سازمان دهی گروه های معترض برای مبارزه مستمر و موثر پیدا خواهند کرد.
مقام معظم رهبری در خصوص سرکوب جنبش های مردمی در امریکا که در جمع مردم کرمانشاه ایراد کردند، معتقدند:" یک مسئله این است که فساد رژیم سرمایهداری برای آن مردم، محسوس و عینی شده است. ممکن است این حرکت را سرکوب کنند، اما نمیتوانند ریشههای این حرکت را از بین ببرند؛ بالاخره یک روزی این حرکت آنچنان خواهد بالید که نظام سرمایهداری آمریکا و غرب را بکلی به زمین خواهد زد." ( سخنان رهبری در جمع مردم کرمانشاه)
17 سپتامبر برابر با 26 شهریور ماه سالگرد آغاز جنبش وال استریت است. آیا این حرکت اعتراضی به تاریخ پیوسته است؟ در این گزارش به دلایل بوجود امدن وال استریت و مقابله دولت امریکا با این جنبش اعتراضی و اینده آن پرداخته می شود.
وال استریت قلب تپنده اقتصاد آمریکا محسوب می شود. ساختمان بازار بورس نیویورک که بزرگترین بورس جهان از نظر میزان معاملات و حجم مالی است، در خیابان وال استریت قرار دارد. همچنین مرکز بزرگترین مراکز اقتصادی ایالات متحده آمریکا و چند بورس مهم اقتصادی این کشور از جمله بازار بورس نیویورک (NYSE)، بازار بورس نزدَک (NASDAQ)، بازار بورس آمریکا (AMEX)، بازار بورس تجاری نیویورک (NYMEX) و میز بازرگانی نیویورک (NYBOT) در این منطقه قرار دارد.
وال استریت چگونه متولد شد؟
در طول زمان، نام وال استریت به عنوان «مکان افراد دارای نفوذ اقتصادی در آمریکا» شهرت یافته است هم از این رو بود که اعتراضها و تجمعاتی خیابانی که از تاریخ 17 سپتامبر 2011 در نیویورک آغاز شد از همین محل شروع شد و نام آن برگرفته از قلب اقتصادی آمریکا بود و به جنبش اشغال وال استریت شهره یافت.
این جنبش اعلام کرده بود که قصد دارد 20 هزار نفر را به محله منهتن نیویورک بیاورد تا برای چند ماه این محله را تسخیر کنند. چنین اقداماتی از تجمعات اعتراضآمیز مردم مصر، یونان، اسپانیا و ایسلند الهام گرفته شده بود و به گفته گردانندگان جنبش، این لشکرکشی برای سرنگونی بزرگترین انحراف ایجاد شده در دموکراسی، قلمداد میشود.
اعتراض به مسائلی همچون فقر، بیکاری، قدرت و نفوذ شرکتهای بزرگ، نابرابری اجتماعی، جنگهای خاورمیانه، بدهی دانشجویان و پاداشهای زیاد برای مجریان وال استریت، از جمله اهداف آغاز این جنبش اعلام شده است. تظاهرکنندگان همچنین خواهان وضع مالیات بیشتر بر طبقه ثروتمند و پاسخگویی بانکها در قبال اقداماتشان هستند که به بحران اقتصادی آمریکا دامن زده است.
با آغاز این اعتراضات که نه تنها برای دولتمردان آمریکا بلکه برای دیگر مردم جهان نیز غیرمنتظره بود، در فاصله ای کمتر از یک ماه شعار محوری جنبش،« 99 در صد در برابر یک در صد» بازتاب جهانی عظیمی پیدا کرد و به بقیه نقاط جهان که در ارتباط با نظامی سرمایه داری بودند تسری یافت و اعتراضهای بینالمللی نسبت به آنچه «طمع سیستم بانکی» خوانده شده، ابعادی گسترده تر از قبل یافت.
دلایل شکل گیری وال استریت
در گزارشی که مرکز پژوهش های کنگره آمریکا آن را منتشر کرد آمده است که رویکرد نهادها و بنگاههای مالی و اقتصادی آمریکا به شکل گیری جنبش اعتراضی اشغال وال استریت کمک زیادی کرده است. در این گزارش اشاره شده است که اگر چه اعتراضات جنبش اشغال وال استریت که از سپتامبر سال 2011 آغاز شد، تقاضای واحد و مشخصی را مطرح نکرده و معترضان نمایانگر طیف وسیعی از نگرش ها، خواسته و اعتراض ها هستند اما شاید بتوان از گسترش فاصله طبقاتی میان یک درصد ثروتمند جامعه که شامل بانکداران و مدیران نهادهای مالی می شود و 99 درصد دیگر جامعه به عنوان نگرانی اصلی اشغال کنندگان وال استریت یاد کرد. به اعتقاد معترضان، ثروت و قدرت هنگفتی در اختیار یک درصدی قرار گرفته که علاقهای به بهبود سلامت اقتصاد ندارند.
همچنین مطالعات مختلف نشان می دهند که بخش قابل توجهی از افزایش درآمد طی دهه های گذشته در آمریکا به ثروتمندان اختصاص یافته است. همان طور که در گزارش دفتر بودجه کنگره آمریکا که در اکتبر 2011 منتشر شد آمده طی سال های 1979 تا 2007 درآمد یک درصد پردرآمد جامعه به میزان 275 درصد رشد کرده در حالی که رشد درآمد 60 درصد میانی جامعه کمتر از 40 درصد بوده است.
جنبش وال استریت چه شد؟
دولت آمریکا در ابتدا تلاش کرد با بی توجهی رسانههای جریان اصلی غرب وقوع چنین اعتراضاتی را کم اهمیت جلوه دهد و آن را سطحی و بدون ریشه به به تصویر بکشد.
با گذشت بیش از یک هفته از شروع اعتراض ها، گردهمایی ها و مقابله پلیس با معترضان، اغلب غولهای رسانهای جهان، که هر روزه گزارش هایی با ریزترین جزئیات را از ناآرامی های مصر، لیبی و اسپانیا به تصویر می کشند، به آنچه در منهتن در جریان بود توجه بسیار کمی کرده یا آن را تکذیب کردند.
آنچه که از ماهیت جنبش وال استریت پیداست یک روند سیاسی تحول خواه، طرفدار تغییر وضع موجود و معتقد به توان بالای سیاسی برای دستیابی به اهداف خود است. به نظر میرسد گفتمان تحول خواهی در آمریکا در لایههای مختلف جامعه آمریکا ریشه دوانده است و پتانسیل بالای جنبش اشغال وال استریت تحلیلگران را به این باور رسانده است که روند سیاسی ناشی از این جنبش در آینده حاکمیت سیاسی و اقتصادی ایالات متحده را به چالش خواهد کشید.
انتقاد مایکل مور از رسانه های بزرگ جهان
افتضاح رسانههای خبری بزرگ جهان به گونهای بود که بسیاری از منتقدان غربی از جمله مایکل مور کارگردان و مستندساز آمریکا به وضوح این رویکرد را به باد انتقاد گرفت.
در واقع علت اصلی سکوت رسانههای خبری وابسته به دموکراتها و جمهوریخواهان این بود که معترضان جنبش وال استریت منتقدان جدی رویکرد هر دو حزب اصلی آمریکا بوده و خواستار اصلاحات عمیق تر اقتصادی بودند، چیزی که به نظر میرسد به مذاق طبقه ثروتمند و سرمایه دار، که به گفته معترضان تنها یک درصد هستند، چندان خوش نمیآید.
روزنامههای نیویورک تایمز و واشنگتن پست، شبکه های خبری سی ان ان، ای بی سی، پی بی سی و.. گزارش هایی انگشت شمار و کوتاه، آن هم زمانی که معترضان با پلیس درگیر میشدند، را درباره جنبش وال استریت منتشر کردند، گزارش هایی که در انتها مخاطب را به این نتیجه میرساند که معترضان صرفا هرج و مرج طلبانی هایی هستند که هدفشان ایجاد ناآرامی و بی ثباتی است.
واکنش دولت آمریکا به اعتراضات جنبش وال استریت
دولت آمریکا زمانی که به این نتیجه رسید که اعتراضات وال استریت به قدری جدی است که ممکن است امنیت داخلی را نشانه رود از خود واکنش نشان داد.
دولت باراک اوباما با پشتیبانی رقیب جمهوریخواه خود بر آن شد که صدای معترضان را خفه کند. خشونت پلیس در برخورد با جنبش وال استریت یک واکنش کاملاً سازماندهی شده بود و هیچکس قبول نکرد که پلیس آمریکا بهخاطر قرارگرفتن در شرایط خاصی بهناگاه ناگزیر از اعمال خشونت شده است. پراکندهسازی معترضان بههرنحوی که شده از اهداف پلیس بود.
در این رابطه باراک اوباما، رئیسجمهوری آمریکا در اظهاراتی، اعتراضات وال استریت را نمایانگر ناامیدی مردم آمریکا از نظام اقتصادی این کشور دانست. وی تصریح کرد که در جریان سختیهایی که مردم عادی طی بحران اقتصادی در این کشور متحمل شدهاند، قرار دارد.
برخورد با زندانیان جنبش وال استریت
طبق اظهارات برخی از آزادشدگان از بازداشتگاههای پلیس، در مدت زمان بازداشت، مسئولان زندان ساعتها از خوردن و آشامیدن و رفتن آنها به دستشویی جلوگیری میکردهاند. حمله با اسب میان معترضان و زیر گرفتن معترضانی که روی زمین افتاده بودند با موتورسیکلت بارها مشاهده شد. استفاده از گاز اشکآور برای متفرق کردن معترضان منجر به زخمی و بیهوش شدن تظاهرکنندگان میشد. پلیس چادرهای معترضین را پاره میکرد و کمپهای اعتراض را عامل کثیفی شهر و مضر برای سلامت شهروندان میدانست.
چشم انداز جنبش وال استریت
در اوج اعتراضات مردم آمریکا علیه سیاستهای اقتصادی دولت، کارشناسان و تحلیلگران 3 گزینه را درباره آینده این جنبش متصور بودند؛
1- بهبود اوضاع اقتصادی و در نتیجه برچیده شدن بساط اعتراضات
2- تلاش برای سرکوب یا منحرف کردن جنبش توسط هیأت حاکمه.
3- گسترش ابعاد جنبش و در نتیجه تغییر هیأت حاکمه از طریق تحول در نظام سیاسی و تصمیم گیری در آمریکا.
اکنون با گذشت 3سال از آغاز اعتراضات میبینیم که اوضاع اقتصادی مردم آمریکا نه تنها بهتر نشده است بلکه بدتر هم شده است.
شرایط کنونی قشر ضعیف امریکا
از آنجا که شرایط نابرابریهای اجتماعی، شکاف طبقاتی و محرومیت از سال 2011 بدتر شده است، معترضان معتقدند که روح جنبش وال استریت هنوز کاملا زنده است و تنها در اردوگاههایی که زمانی محل تجمع آنها بود متمرکز نیست.
انتهای پیام/ح
