به گزارش خبرنگار دفاع پرس از استان مرکزی، مدت زمان کمی از شکل‌گیری انقلاب اسلامی می‌گذشت که در آخرین روز از شهریور‌ماه سال ۵۹ صدای پوتین‌های تجاوز از شهر‌های مرزی کشور شنیده شد و با پرتاب نخستین تیر از سوی رژیم بعثی، ناقوس جنگ به صدا در آمد.
با شکل‌گیری انقلاب اسلامی، دشمن تمامی سعی خود را به کار گرفت تا با هر اقدامی این نهال تازه رشد یافته را از ریشه ساقط کرده و به نابودی بکشاند، از این رو با راه‌اندازی جنگی نابرابر و مشارکت بیش از ۸۰ کشور در تأمین صلاح و تجهیزات آن، سعی کرد که بار دیگر بساط فرمانروایی و حکمرانی خود را در سرزمین پارسی بگستراند.
تاریخ هرگز فراموش نخواهد کرد که چگونه زنان و مردان غیور این سرزمین با جان و مال خود در مقابل این زیاده‌خواهی و دست‌درازی ایستادگی کرده و نگذاشتند حتی یک وجب از خاک این مرز پرگوهر به چنگال دشمن بیافتد.
چه بسیار پدرانی که با بوسیدن پیشانی نوزدان‌شان راهی میدان نبرد شدند و قنداقه تفنگ‌های‌شان را به جای فرزند دلبندشان به آغوش کشیدند.
چه بسیار مادرانی که زینب‌وار پسران رشید و بلند قامت‌شان را با قرآن بدرقه مسیر آتش و خمپاره کردند و سال‌ها بعد با همان قرآن برای استقبال از چند تکه استخوان به دیدن‌شان آمدند.
چه همسران استوار و محکمی که شرط ازدواج‌شان را پاسداری از حریم آب و خاک و ناموس بنا کردند و با دستان خود بند پوتین مردان‌شان را بستند.
حالا نزدیک به ۳۰ سال می‌گذرد و حتی یک وجب از خاک‌مان در چنگال دشمن نیست و اقتدار و عزتمندی‌مان در گرو خون‌های ریخته شده هزاران جوان فزونی یافته است.
نسل امروز و فردا‌ها باید بداند وقتی می‌گوییم هشت سال جنگ تحمیلی، وقتی می‌گوییم دشمن متجاوز، وقتی می‌گوییم شهید، وقتی می‌گوییم جانباز، هر کدام از این‌ها تنها واژه نیستند، بلکه هزاران حرف را در دل خود دارد و هرکدام‌شان روایت‌گر برگی عظیم از این تاریخ هستند.
متن زیر بازخوردی از درس «آشنایی با مبانی دفاع مقدس» است که توسط یکی از دانشجویان نوشته شده است:
در یک جمله به تمام شهیدان می‌گویم: «شما رفتید که ما امروز بمانیم... شما پرواز کردید که ما امروز آزاده باشیم و بتوانیم روز‌های آرامی داشته باشیم».
رفتن و پرکشیدن هر یک از شما به ما نسل امروز درس ایثار، آزادگی و گذشت داد، از شما ممنونم که اگر نبودید اسلام هم نبود و آزادگی و جوانمردی هم فراموش می‌شد.
چه جانبازانی که هنوز با درد‌های خود، جنگ را ادامه می‌دهند. چه مادرانی که با انتظارشان، دنباله‌روی دفاع مقدس بوده و منتظر تکه‌ای استخوان از دلبندشان هستند.
چه جانبازان شیمیایی که هنوز هم رزمنده‌اند و امروز به جای تفگ‌های بر دوش کپسول‌های اکسیژن را با خود همراه دارند.
تنظیم: مهری کارخانه
انتهای پیام/
