به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، «اکبر صفرزاده»، کارشناس سینما در یادداشتی درباره صنعت رسانه‌های نمایشی نوشت:
در کشورهای صاحب صنعت سینما و صنعت سریال کمتر مشاهده می شود که سریالی با بودجه بالا فقط و فقط برای مصرف داخلی تولید شود. موضوعات اغلب سریال های پرهزینه، به گونه ای است که تقریبا تمام مردم دنیا می توانند با آن ارتباط برقرار کنند. به طور معمول سریال هایی که با بودجه بالا در این گونه کشورها تولید می شوند و قرار است به بسیاری از کشورهای دنیا فروخته شوند کمتر دارای صحنه های غیراخلاقی هستند. برای آنها مهمترین اصل کسب درآمد است.
در طول چند دهه گذشته تعداد زیادی فیلم و سریال توسط صدا و سیمای ایران تولید شده که بسیاری از این فیلم ها و سریال ها فقط مصرف داخلی داشته اند و نتوانسته اند بیرون از مرزهای ایران مشتری داشته باشند. کمتر دیده و شنیده ایم که سریالی ایرانی که توسط صدا و سیمای ایران یا شبکه خانگی تولید شده در تلویزیون کشورهای دیگر به نمایش دربیاید و تلویزیون ایران از فروش آن محصول به کشورهای دیگر کسب درآمد کرده باشد. تعداد فیلم ها و سریال های صادراتی صدا و سیمای ایران بسیار کم و انگشت شمار است.
به طورحتم صدا وسیمای ایران اگر از چند دهه گذشته با رویکرد صادراتی، فیلم ها و سریال های خود را تولید می کرد امروزه این نهاد مهم و موثر به هیچ وجه با کمبود بودجه مواجه نبود.
در طول دهه های گذشته بسیاری از فیلم ها و سریال های تولید شده توسط صدا و سیمای ایران توانسته اند ارتباط خوبی با مردم ایران برقرار کنند و برخی از آنها هم از برقراری ارتباط با مردم ایران عاجز بوده اند و درهمین چهارچوب کشور ایران هم نتوانسته اند موفق باشند.
در فهرست منتشرشده توسط بنیاد سینمایی فارابی اسامی بسیاری از تهیه کنندگان و کارگردانهای سینمای ایران را مشاهده می کنیم که ازاین بنیاد حمایت های مالی دریافت کرده اند؛ سزاوار بود با این همه حمایتی که بنیاد سینمایی فارابی از فیلمسازان به عمل آورده کارگردانها و تهیه کننده ها و نویسنده های سینمای ما موضوعاتی جهانشمول را انتخاب و تبدیل به فیلم می کردند تا فیلم های آنها بتوانند در بازارهای خارجی نیز موفق باشند تا همان طور که تلویزیون ما فیلم هایی از کشورهای مختلف را به نمایش می گذارد تلویزیون کشورهای دیگرهم فیلم های ما را به نمایش بگذارند.
متاسفانه بسیاری از فیلم های سینمای ایران فقط مصرف داخلی دارند و به هیچ وجه نمی توانند در بازارهای خارجی حضور پیدا کنند، این گونه فیلمها فقط می توانند از فروش در سینماهای کشور و رایت ویدئو و تلویزیون ایران کسب درآمد کنند ولاغیر. برخی از فیلمهای سینمای ایران در بازارهای داخلی هم ناموفق هستند.
به طور حتم یکی از دلایل ضعف سرمایه گذاری در سینمای ایران عدم توجه لازم به صادرات فیلم است.
شاید اینگونه به نظر برسد که برای حضور در بازارهای جهانی لازم است به سمت استفاده از صحنه های غیر اخلاقی رفت اما این نظریه به طور کل غلط است چرا که در سینمای حرفه ای دنیا و در بسیاری از فیلم های پرهزینه که قراراست به کشورهای مختلف فروخته شود از صحنه های غیراخلاقی بسیارکمی استفاده می شود و در برخی از آنها اصلا استفاده نمی شود.
با نگاهی به فهرست پرفروش ترین فیلمهای سینمای دنیا درمی یابیم که اکثراین فیلمها انیمیشن ها یا فیلم هایی بوده اند که برای کودکان و نوجوانان تولید شده اند و در برخی از آنها هیچ گونه صحنه غیراخلاقی به چشم نمی خورد. هدف آنها از تولید انیمیشن یا فیلم برای کودکان و نوجوانان، فتح بازارهای دنیا و کسب درآمد و ایجاد کسب و کاراست. تاثیر فرهنگی و تهاجم فرهنگی به دیگر کشورهای دنیا هدف دوم آنها است.
متاسفانه آنها در صادرات فیلم های سینمایی اشان به اقصی نقط دنیا بسیار خوب عمل کرده اند و ما در این زمینه بسیار ضعیف بوده ایم.
تجربه نشان داده که «می شود» فیلم سینمایی و سریال و انیمیشن با هویت مذهبی و دینی تولید کرد ودر بازارهای دنیا هم به موفقیت رسید؛ نمونه بارز آن فیلم های «شاهزاده روم»، «بچه های آسمان»، «رنگ خدا» و.... است که هم در بازارهای داخلی ایران موفق بودند و هم در بازارهای خارجی.
متاسفانه تعداد فیلم ها و سریال های استاندارد ما در حوزه دفاع مقدس که بتوانند در بازارهای جهانی حضور داشته باشند نیز بسیارکم و انگشت شمار است. انشاء الله فیلم های سینمایی «تنگه ابوقریب» و«به وقت شام» بتوانند به این مهم دست پیدا کنند.
یکی از مولفه های مهم و اساسی اقتصاد مقاومتی «درون زایی» و «برون نگری» است؛ به این معنا که ما بتوانیم با استفاده از ظرفیت های داخلی، محصولاتی تولید کنیم که بتوانیم هم در بازارهای داخلی و هم در بازارهای خارجی به بالاترین موفقیت های اقتصادی و فرهنگی دست پیدا کنیم. در طول دهه های گذشته و در حوزه تولید فیلم و سریال توجه ما به این مساله بسیار کم و ناچیز بوده است.
انتهای پیام/ ۱۲۱
