به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، شهید عبدالرضا اثباتی دانشجوی نخبه دانشگاه صنعتی شریف، دوست و همرزم شهید احمد امینی بود که اسفندماه سال 1366 در عملیات «بیت المقدس 2» به شهادت رسید. شهید اثباتی پس از مفقودی پیکر احمد، دست نوشته‌ای را به یاد وی نوشت که در ادامه می‌خوانید:
احمد بیش از همه چیز قرآن را دوست داشت و به زیبایی قرآن تلاوت می‌کرد. صدای قرائت قرآنش بر دل می‌نشست. وقتی معنی آیات را می‌گفت و اظهار شگفتی می‌کرد. نشان می‌داد که چقدر مفاهیم قرآن برایش روشن و آشکار است؛ اما با این حال می‌گفت ما چیزی از این کلمات سر در نمی‌آوریم. این‌ها را باید امام تفسیر کند.
بیرون آسایشگاه، با صدای بلند در چمن‌ها قرآن می‌خواندیم. احمد خیلی وقت‌ها قرآن شروع کلاس‌ها را می‌خواند. من خیلی خوشحال بودم که با یکی از دوستان خدا همنشین شده‌ام و این چیزی بود که از خدا خواسته بودم.
به واقع عشق به خدا را در وجودش حس می‌کردم و دوست داشتم همیشه به صورتش نگاه کنم.
از خصوصیاتش این بود که با هر کس گرم و عمیق سلام و احوال پرسی می‌کرد. چهره‌اش همیشه خندان بود. ان‌شالله بهشت بروی از جمله کلماتی بود که احمد به کرار بیان می‌کرد. تقوی و خلوص نیت از صفات اخلاقی احمد بود که دل‌ها را متوجه خود می‌کرد.
او عاشق امام بود. خیلی وقت‌ها از خصوصیات امام می‌گفت. روز قبل از شهادت احمد، یکی از همرزمان که سن و سال کمی هم داشت خطاب به احمد گفت: «برادر امینی انگشترت را به من می‌دهی؟» احمد قدری تامل کرد و گفت: «این انگشتر را یک نفر به من هدیه داده است؛ اما من این انگشتر را به تو می‌دهم. مراقبش باش». آن یادگاری تنها چیزی بود که احمد از مال دنیا به همراه داشت.
روز بعد که از عملیات برمی‌گشتیم احمد دیگر همراهمان نبود. دیگر چهره خندان او را ندیدیم و دیگر قرآن نمی‌خواندیم. او و خیلی از دوستانش در آن عملیات به سوی معشوق پرواز کرده بودند.
روح بزرگ احمد در این دنیای خاکی زندانی بود. او پرستوی عاشقی بود که عزم دیار معشوق کرده بود. وی قبل از شهادتش شهید شده بود.
احمد امینی همزمان با پیروزی انقلاب دانش آموز سال سوم متوسطه بود و در سال 1361 در رشته ریاضی در دبیرستان نصیری دیپلم گرفت. با شروع جنگ تحمیلی چندین بار به صورت داوطلبانه با دوستان مسجد جوادالائمه (ع) به جبهه رفت و در عملیات مسلم بن عقیل در سال 1360 حضور یافت. احمد امدادگر بود و سرانجام در 28 آبان سال 1362 بر اثر اصابت گلوله مستقیم دشمن در مرحله دوم عملیات والفجر 4 در بلندی های پنجوین به فیض شهادت رسید. پیكرش تا 12 سال مفقود بود تا سرانجام در سال 1374 تفحص و به آغوش میهن اسلامی بازگشت.
انتهای پیام/ 131
