به گزارش دفاع پرس از آذربایجان شرقی، «محمد صابری‌اسكوئی» سال 1322 در تبريز و در يک خانواده مؤمن و متدین پا به عرصه وجود نهاد. بيش از 40 روز از ولادتش نگذشته بود كه همراه پدر و مادر عازم زيارت عتبات عاليات (كربلا و نجف) می‌شوند و بر اساس همين تربيت خانوادگی بود كه با مذهب و مسجد آشنا شد و از همان كودكی علاقه خاصی به فراگيری قرآن داشت تحصيلات ابتدائی را در مدرسه ابتدایی (ساسان) با موفقيت گذراند و پس از اتمام تحصيلات متوسطه در مدرسه (لقمان) به خدمت سربازی فرا خوانده شد و در سال 1344 به استخدام شركت ملي نفت در آمد و به كار مشغول گشت.
وی در سال 1350 در 26 سالگی تشكيل خانواده داد كه حاصل اين امر مبارک 2 فرزند است. از خصوصيات بارز اخلاقی او در زندگی‌اش خوش خلقی، محبت بسيار، و خوش رفتاری و ايمان و اعتقادش بود. رفتار و كردار او هميشه تجسمی از اخلاق اسلامي بود و دائم الوضو و قرين قرآن بود شهيد صابری روحيه پاک و پرجنب و جوشی داشت.
با شروع انقلاب اسلامي ايران با شور و احساس انقلابی به سيل مردم به خروش آمده پيوست و با شركت در تظاهرات و راهپيمایی‌ها حضور دائمی و مؤثر خودش را در صحنه انقلاب تداوم بخشيد و در روزهای پيروزی انقلاب با ايثار و فداكاری در صحنه خون و شهادت حضور يافت.
پس از سقوط سنگرهای طاغوت در 22 بهمن ماه او نيز با ساير برادران انقلابی با دستانی خالی و با قلبی آكنده از ايمان و شجاعت برای حفظ و حراست از انقلاب با عوامل رژيم شكست خورده شاه به مبارزه برخاست و هنگامی كه در روز چهارشنبه 25 بهمن 1357 مردم غيرتمند تبريز با آخرين پس مانده‌های رژيم منحوس پهلوی كه در حال فرار بودند در خيابان راه‌آهن روبروی سيلو درگير بودند او نيز در صحنه مبارزه مانند ديگر مردم انقلابی با دستان خالی و فرياد الله‌اكبر در آن محل مشغول مبارزه بود كه ناگهان جلادان شاهنشاهی مردم را به گلوله بستند و تيری در اين هنگام بر سر محمد اصابت كرد و غرق خون شد كه توسط مردم به بيمارستان امام خمينی منتقل شد.
محمد صابری پس از 5 روز در 30 بهمن ماه 1357 به درجه رفيع شهادت نائل می‌شود و جان خود را در طبق اخلاص نهاده و به لقاالله پیوست و بدين‌سان شهيدی ديگر برخیل شهيدان راه حقيقت افزوده شد.
انتهای پیام/
