گروه حماسه و جهاد دفاع پرس: ۲۵ آبان ماه مصادف است با سالگرد شهادت جمعی از پاسداران جان بر کف جبهه سوسنگرد است. ۳۸ سال پیش، در حالی که ۵۵ روز از آغاز جنگ تحمیلی رژیم عراق علیه ایران اسلامی می‌گذشت، رزمندگان پرتوان و سپاهیان دلاور سوسنگردی، برای آزادسازی شهر مقاوم خود، قهرمانانه در برابر دشمن ایستادگی کردند و جان خود را در این راه مقدس، در طبق اخلاص گذاشتند و در فردای آن روز، یعنی در ۲۶ آبان سال ۱۳۵۹، سوسنگرد قهرمان با مقاومت و ایثار رزمندگان از چنگال بعثیان رهایی یافت.
رژیم متجاوز عراق از آغاز تجاوز خود به مناطق جنوبی کشورمان، اشغال سوسنگرد را در سرلوحه اهداف تجاوزکارانه خود قرار داده بود تا از این طریق بخش مهمی از جنوب خوزستان را تحت تسلط خود درآورد.
سه روز پس از آغاز جنگ، دشمن، شهر سوسنگرد را مورد حمله قرار داد و بدون خونریزی و کوچکترین خرابی، شهر را اشغال کرده و بخشدار، شهردار و فرماندار برای آن تعیین کرد؛ اما این حرکت چند روز به طول نیانجامید و بچه‌های رزمنده سپاه اهواز به همراه یگان‌های نیروی مخصوص ارتش به شهر شبیخون زده و لشکر تا بن دندان مسلح عراق را مجبور به خروج از سوسنگرد کردند.
با گذشت بیش از یک ماه از این عملیات، دشمن جنایتکار که همچنان چشم طمع به این منطقه حساس و استراتژیک دوخته بود، بار دیگر با بسیج نیروهایش، شانس خود را برای تصرف سوسنگرد آزمود. توپخانه دشمن از ۱۴ آبان ماه ۱۳۵۹ به طور مستمر به آتشبازی علیه مناطق مسکونی شهر پرداخت تا اهالی مقاوم شهر را مجبور به تخلیه سوسنگرد کند. در همین حال، بخشی از قوای دشمن با پنج کیلومتر پیشروی، در اطراف جاده اهواز - سوسنگرد مستقر شدند. چند ستون دیگر دشمن قصد داشتند تا روستای دهلاویه در جاده سوسنگرد پیشروی کند که رزمندگان اسلام در یک نبرد پنج ساعته، با خمپاره و آرپی‌جی، در مقابل تانک‌های ارتش بعث به مقاومت پرداخته و آنان را به عقب راندند.
حمله وسیع عراق برای اشغال شهر از بامداد ۲۲ آبان ۱۳۵۹ آغاز شد. یک تیپ زرهی دشمن از نیرو‌های مستقر در منطقه «دب حردان» پس از پل زدن روی رودخانه کرخه کور خود را به جنوب سوسنگرد رساند. این تیپ از ساعت چهار صبح روی شهر سوسنگرد آتش ریخت. مقارن ساعت ۱۵/۸ دقیقه صبح، نیروی هوایی دشمن با به کارگیری بمب‌افکن‌های «توپولوف» شهر را آماج بمباران خود قرار داد. پس از این ضربات، تیپ مستقر در منطقه «حمودی سعدون» - در جنوب سوسنگرد - به طرف جاده حمیدیه - سوسنگرد پیشروی را شروع کرد. هماهنگ با این پیشروی، بخشی دیگر از قوای دشمن که در دامنه بلندی‌های «الله اکبر» مستقر بودند، روی پادگان «حمیدیه» آتش ریختند تا با این عمل، مانع هرگونه عکس‌العملی از ناحیه این پادگان شوند.
ارتش عراق از منطقه «صدر جلالیه» نیرو‌های خود را روی جاده کشاند به طرف روستای «ابوحمیفه» که اکثر ساکنانش را مهاجرانی تشکیل می‌دادند که از خرمشهر و آبادان به آن منطقه پناهنده شده بودند، آتش گشود و تعداد قابل توجهی را در این روستا اسیر کرد و برد.
دشمن پس از تصرف ابوحمیفه به طرف سوسنگرد آمد و، چون مقاومت نیروی منظمی را در پیش روی خود نمی‌دید، به مدخل شهر رسید و در اینجا نیرو‌های خود را به ۲ گروه قسمت کرد و به این وسیله سعی کرد از شمال و جنوب، شهر را محاصره کند.
تانک‌های دشمن از قسمت شرقی وارد سوسنگرد شده و خانه به خانه پیش می‌رفتند. رزمندگان پاسدار و بسیجی و گروه‌هایی از اهالی شهر، سرسختانه از شهر دفاع می‌کردند.
از سوی دیگر، نیرو‌های عراقی که از طریق «بستان» به دهلاویه رسیده و در آنجا مستقر شده بودند، با شروع این حمله‌ها، پیشروی خود را آغاز کردند و ضمن ایجاد آتش روی شهر، خود را به ۲ کیلومتری سوسنگرد رساندند. دشمن با به کارگیری سلاح‌های شیمیایی، روستای دهلاویه را اشغال کرد و حلقه محاصره شهر را تنگ‌تر کرد. سربازان جنایتکار عراقی در روستای دهلاویه، دست به کشتار مردم بی‌دفاع می‌زدند و با به کار بردن بمب‌های آتشزا، خانه‌های این روستا را به آتش می‌کشیدند و مردم بی‌گناه و معصوم این منطقه را به قتل می‌رساندند.
دشمن در این مرحله، علی‌رغم رشادت فوق‌العاده نیرو‌های رزمنده و همچنین ضربات خلبانان شجاع هوانیروز، در ساعت ۳۰/۱۲ ظهر شهر را کاملاً به اشغال خود درآورد. در این عملیات، ۲۰۰ تن از رزمندگان سپاه اسلام باقی مانده در شهر تا آخرین گلوله و آخرین نفس به مقاومت خود ادامه دادند و در سنگر‌های خود به شهادت رسیدند.
چند روز پس از استقرار دشمن در سوسنگرد و با اعزام نیرو‌های کمکی به منطقه، عملیات آزادی سوسنگرد و سرکوب قوای بعثی از بامداد روز ۲۵ آبان ماه آغاز شد. فرماندهی بخش وسیعی از نیرو‌های عمل کننده که از رزمندگان ستاد جنگ‌های نامنظم متشکل شده بود، به شهید «مصطفی چمران» سپرده شد. شهید چمران در جریان عملیات آزادسازی سوسنگرد، بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ دشمن، از ناحیه پا نیز مجروح شد.
گروه‌های چریکی و پاسداران از بامداد روز ۲۵ آبان، پیشروی به سوی شهر را آغاز کردند و در حالی که آتش توپخانه و رگبار مسلسل دشمن، بشدت آنان را هدف قرار می‌داد، پیشروی لحظه‌ای قطع نمی‌شد. برای آزادی سوسنگرد، سه گروه چریکی از «جلالیه» آماده شدند. یک گروه از جوانان موفق می‌شوند با فداکاری زیاد از میان یک کانال متروکه، جبهه چپ را در اختیار بگیرند و شروع به پیشروی کنند و ضربه‌های سنگینی به نیرو‌های دشمن وارد کنند. گروه دیگر، یک گروه ۲۰ نفری از رزمندگان محلی بودند که راه و بیراهه‌ها را می‌دانستند. این گروه از طرف شهید چمران مأموریت یافت که کانال زیر رودخانه کرخه را پیموده و این منطقه را از دشمن پاکسازی کند و از شمال خود را به شهر سوسنگرد برساند. سومین گروه که از نیرو‌های مهاجم تشکیل می‌شد، از جلالیه، کنار جاده آسفالته، به سمت سوسنگرد حرکت کرد. فرماندهی این گروه را دکتر چمران به عهده داشت. به این ترتیب، پیشروی از سه جهت به سوی سوسنگرد آغاز شد. در پی آن تانک‌ها نفربر‌ها و کامیون‌های دشمن دیوانه‌وار از سمت جنوب شهر اقدام به فرار می‌کردند. گروه‌های رزمنده پیشروی را تا نزدیکی محدوده سوسنگرد ادامه داده و در این جا بر دشمن مسلط شدند. واحد‌های زرهی ارتش تجاوزگر که در شمال سوسنگرد مستقر بودند، تصمیم گرفتند جاده سوسنگرد را قطع کرده و به سمت جنوب فرار کنند. این تانک‌ها و تجهیزات که بیش از ۲۰ دستگاه می‌شدند، با گروه چریکی دکتر چمران روبه‌رو شدند. در این هنگام یکی از جوانان رزمنده با آرپی‌جی ۷، یکی از تانک‌ها را از کار انداخت و افراد تانک را به اسارت درآورد. با مشاهده این عمل، تانک‌های دشمن به ۲ دسته تقسیم شده و از سمت جلالیه و همچنین جنوب سوسنگرد سعی کردند به شکل گاز انبری، رزمندگان اسلام را در حلقه محاصره قرار دهند؛ اما یاران شجاع شهید چمران، با سلاح‌های سبک به نبرد تانک‌ها شتافتند و آن‌ها را مجبور به فرار کردند؛ و به این ترتیب شهر مقاوم سوسنگرد به همت فرزندان برومند انقلاب اسلامی، بار دیگر به آغوش میهن اسلامی بازگشت.
شهید تیمسار فلاحی که در آن تاریخ جانشینی رئیس ستاد مشترک ارتش را به عهده داشت، در گفت‌وگویی پیرامون عملیات دشمن در سوسنگرد، گفت: «نیرو‌های متجاوز قصد داشتند از سه طرف به سوسنگرد حمله کرده و ارتباط سوسنگرد با اهواز را قطع کنند؛ اما توسط نیرو‌های رزمنده محاصره و منهدم شدند. با این حال، نیرو‌های دشمن از ۲ طرف دیگر یعنی از غرب و شمال غرب حمله‌های دیگری را علیه سوسنگرد آغاز کردند. در ساعت ۲ بامداد یک تیپ زرهی دشمن از جنوب کرخه کور و به وسیله پلی که روی این رودخانه زده بود، عبور کرد و به سمت جنوب شرقی سوسنگرد حمله کرد. این حمله از ساعت چهار بامداد با آتش توپخانه سنگین پشتیبانی شد و در ساعت پنج بامداد، ابتدا نیرو‌های مخصوص عراق و سپس نفربر‌ها و تانک‌های آنان به نیرو‌های ما حمله کردند. نیرو‌های ما تا حد ستایش مقاومت کردند و علی‌رغم فشار‌های توپخانه و نیرو‌های زرهی دشمن، هرگز مواضع خود را ترک نکردند. بنا به اظهار اسرایی که از دشمن گرفته‌ایم، در عملیات متقابل نیرو‌های ما، ابتدا تعدادی از نیرو‌های مخصوص عراق متلاشی شدند و بعد نفربر‌های دشمن که حامل نیرو‌های مخصوص بودند هدف تانک‌های ما قرار گرفتند. حداقل دو سوم تیپ زرهی عراق که دارای دستگاه تانک بوده و مأموریت اصلی را بر عهده داشت و از شمال خرمشهر به این منطقه اعزام شده بود، منهدم شد.»
انتهای پیام/ 131
