به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، «فتح‌الله جعفری» در سال1337 در اصفهان متولد شد. وی دارای مدرک کارشناسی‌ارشد مدیریت از دانشگاه جنگ است. جعفری از سال 1358 وارد سپاه قم شد. با آغاز حوادث کردستان، به این منطقه رفت و به مبارزه با ضدانقلاب پرداخت. در طول جنگ هم مسئولیت‌های مهمی در سمت فرماندهی به او واگذار شد. او بعد جنگ از سال 1378 تا 1386، ریاست سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع‌مقدس سپاه را به عهده داشت.
سردار فتح‌الله جعفری در طول مدت جنگ هم در کردستان و هم مناطق عملیاتی جنوب، زیاد دیده‌بانی کرده است که از همان روزهای اول دفاع مقدس، یادداشت‌های روزانه‌ای را می‌نوشت. «دکل ابوذر» حاصل بخشی این روزنوشت‌های جعفری در دفاع مقدس است.
کتاب «دکل ابوذر» پانصد و شصت و یکمین محصول دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری است و در بخش خاطرات جنگ ایران و عراق است.
در مقدمه این کتاب آمده است:
«نام این دکل را شهید باقری گذاشت «ابوذر». اما پیش از آن یک دکل مخابراتی بود که در روزهای جنگ هم فعال بود و کار می‌کرد.
تنهایی این دکل که قبل و زمان جنگ استفاده مخابراتی داشت، در بیابان‌های گسترده شرق کارون، بی شباهت به تنهایی ابوذر در صحرای ربذه نبود. یافتن این شباهت‌ها و نزدیک کردن اشیا و شخصیت‌ها، آن هم در روزهای پر هیاهوی جنگ، نشان از یک ذوق دینی و اعتماد به نفس عجیب دارد.
سردار فتح الله جعفری در این کتاب کم حجم، اهمیت این دکل را در روزهایی که هیچ خبری از آزادی خرمشهر نبود، بازگو کرده است. او به ما می‌گوید حسن باقری چگونه از بالای این دکل مراقب منطقه بود تا روزی از شرق کارون نیروهای ایرانی را برای رسیدن به خرمشهر هدایت کند. صبوری او و دیده‌بان‌های دیگر نام این دکل را در ادبیات جنگ ماندگار کرد.»
قسمتی از متن کتاب:
«وقتی در فروردین سال 1361 طرح عملیات بیت‌المقدس و آزادی خرمشهر توسط او به قرارگاه کربلا داده شد. تازه متوجه شدم که بیش از یک‌سال است او لحظه به لحظه غرب کارون را کنترل می‌کند. شناسایی فشرده بیست روزه در غرب کارون عکس‌های هوایی و کنترل دکل ابوذر، همه تلاش‌هایی بود برای آزادسازی خرمشهر شد. طرحی که در ارائه آن در قرارگاه کربلا، آن قدر قوی دفاع کرد که در همان جلسه اول، پذیرفته شد و خرمشهر به نقشه ایران اسلامی بازگشت.»
«دکل ابوذر» در 38 صفحه به قلم «فتح‌الله جعفری» تالیف و توسط انتشارات سوره مهر در 2 هزار و 200 نسخه منتشر شده است.
انتهای پیام/ 161
