چرا امام حسین(ع) کربلا را انتخاب کرد؟

به گزارش دفاع پرس، بیشتر منابع، در گزارش­های خود از روز پنج شنبه دوم محرّم سال شصت و یک هجرى، به عنوان روز ورود امام حسین(ع) و یارانش به کربلا یاد کرده­اند.[۱] تنها­ دینوری را که روز ورود امام(ع) به کربلا را روز چهار شنبه اول محرم عنوان کرده­ است،[۲]



*ورود به کربلا

پس از توقفی کوتاه در منزلگاه «البِیضة»،[۳] امام(ع) و همراهانش سوار بر مرکب شدند و با شتاب حرکت کردند تا اینکه نزدیک ظهر به سرزمین «نینوی» رسیدند، در این زمان سواری مسلح از دور پدیدار شد که کمانی بر شانه داشت و از کوفه می­آمد؛ همه آمدن آن مرد را به نظاره نشستند تا اینکه نزدیک شد.

سوار بی­آنکه به امام حسین(ع) و اصحابش سلام کند، به حر و همراهانش سلام کرد و بعد نامه­ای را به دست حر داد.

در این نامه ابن ­زیاد خطاب به حر نوشته بود که: «چون نامه­ من به تو رسید و فرستاده­ی من نزد تو آمد، بر حسین(ع) سخت گیر، و او را فرود نیاور مگر در بیابان بی­حصار و بدون آب! به فرستاده­ام دستور دادهام از تو جدا نگردد تا خبر انجام دادن فرمان مرا بیاورد، والسلام.[۴]»

حر خدمت امام حسین(ع) آمد و نامه ابن­ زیاد را برای آن حضرت(ع) قرائت کرد، امام(ع) به او فرمود: "بگذار در «نینوی» و یا «غاضریه» و یا در شُفَیّه فرود آییم."[۵]

حر گفت: "ممکن نیست، زیرا عبیدالله، این آورند نامه را بر من جاسوس گمارده است!"

زهیر گفت: "به خدا سوگند چنان می­بینم که پس از این، کار بر ما سخت­تر گردد، یابن رسول الله(ص)! اکنون جنگ با این گروه[حر و یارانش] برای ما آسان­تر است از جنگ با آنهایی که از پی این گروه میآیند، به جان خودم سوگند که در پی اینان کسانی می­آیند که ما را طاقت مبارزه با آنها نیست."

امام(ع) فرمود: «درست می­گویی ای زهیر؛ ولی من آغاز کننده جنگ نخواهم بود.»[۶]

زهیر گفت: "در این نزدیکی و در کنار فرات آبادی­ای است که دارای استحکامات طبیعی است به گونه­ای که فرات از همه طرف به آن احاطه دارد مگر از یک طرف."

امام حسین(ع) فرمود: "نام این آبادی چیست؟"

عرض کرد: «عقر»[۷]

امام(ع) فرمود: "پناه می­برم به خدا از "عقر!"[۸]

آن گاه، حضرت(ع) متوجه حر شدند و فرمودند: «با ما اندکی بیا. سپس، فرود می­آییم.» پس با هم حرکت کردند تا به کربلا رسیدند. حُر و یارانش، جلوی [کاروان] امام حسین(ع) ایستادند و آنان را از ادامه مسیر، باز داشتند.

حُر گفت: "همین جا فرود آی که فرات، نزدیک است." امام(ع) فرمود: «نام این جا چیست؟» گفتند: کربلا فرمود: این جا، جایگاه کَرْب (رنج) و بَلاست.

پدرم هنگام حرکتش به سوی صِفّین، از این جا گذشت و من با او بودم. ایستاد و از نام آن پرسید. نامش را به او گفتند. پس فرمود: «این جا، جایگاه فرود آمدن مَرکب­هایشان، و این جا، جایگاه ریخته شدن خونهایشان است.» موضوع را پرسیدند. فرمود: «کاروانی از خاندان محمّد(ص)، این جا فرود می­آیند.»[۹] سپس امام حسین(ع) فرمود: «این جا، جایگاه مَرکبها و بار و بُنه ماست و [ این جا]قتلگاه مردانمان و جاى ریخته شدن خونمان است.»[۱۰] آن گاه فرمان داد که بارهایش را در آن جا، فرود آوردند.

منبع: پژوهشکده باقرالعلوم