به گزارش خبرگزار فرهنگ و هنر دفاع پرس، نشست تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی با حضور «محسن کاظمی»، «مرتضی رسولی‌پور» و «مرتضی میردار» صبح امروز (دوشنبه اول بهمن ۱۳۹۷) در ساختمان اسناد و کتابخانه ملی برگزار شد.
محسن کاظمی پژوهش‌گر تاریخ در این نشست اظهار داشت: باید از ۲ زاویه به تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی نگاه کنیم و باید بدانیم که فرآیندی ببینیم یا برآیندی. هر کدام را با توجه به هدف آن باید شناسایی کرد. تاریخ شفاهی چهار دهه دیر شروع شد اما شتاب زیادی به خود گرفت. این تاریخ در ۲ موضوع انقلاب و دفاع مقدس پیش رفت. کارهایی صورت گرفته، اما نسبت به عظمت انقلاب و دفاع مقدس کافی نیست.
وی در ادامه گفت: ما باید بپذیریم که انقلاب اسلامی به عنوان یک جنبش اجتماعی ـ سیاسی در کشور ما شکل گرفته و تاریخ شفاهی با رفتن سراغ فعالان این حوزه، آن را بررسی می‌کند. کارهای محدودی انجام شده که به سمت اندیشه انقلاب رفته است. برای اینکه بدانیم انقلاب مترقی بوده یا ارتجاعی، با تاریخ شفاهی با رویکرد اندیشه ای روشن خواهد شد. خطی که برای انقلاب ترسیم کرده ایم افقی بوده و این باعث شده که بسیاری از گروه‌ها در تاریخ شفاهی دیده نشوند. انقلاب، اسلامی بودن را یدک می‌کشد و همین باعث شده که تاریخ شفاهی را در درون مرزها حفظ کند. انقلاب اسلامی فقط ریشه در سال ۱۳۴۲ ندارد و گروه‌‌هایی قبل از آن فعالیت انقلابی داشته‌اند که در این انقلاب و انقلابی‌گری حضور داشتند.
محسن کاظمی در این خصوص توضیح داد: وحدت این گروه‌ها باعث پیروزی انقلاب شد. بعد از گذشت ۴۰ سال ما به آن رشد رسیده‌ایم که بتوانیم از همه موضوعات مرتبط با انقلاب حرف بزنیم. اگر این امر صورت نگیرد دیگران در آن سوی مرزها این کار را خواهند کرد. باید بپذیریم در انقلاب فقر اندیشه‌ای داریم یعنی انقلاب را بیشتر وقایع نگاری کرده‌ایم. قرائت رسمی بخش عظیم از تاریخ انقلاب را شکل می‌دهد در حالی که باید تاریخ غیر رسمی را نیز درموضوع تاریخ شفاهی بگنجانیم.
مرتضی رسولی‌پور در ادامه این نشست بیان داشت: من فعالیت خود در تاریخ شفاهی را محدود نکردم و کلیت ایران را مد نظر قرار دادم. تاریخ نباید با خط کشی بیان شود. تاریخ ذات منشورگونه دارد از این رو باید حوادث قبل از آن را دانست. نمی‌شود متخصص انقلاب بدون درک کلیت تاریخ ایران فعالیت کند. من در کلمه تاریخ و شفاهی مساله دارم. کسانی که در این حوزه کار می‌کنند شناختی از تاریخ ندارند.
وی با تاکید بر اهمیت ثبت و انتشار اسناد تاریخی توضیح داد: اسناد مهمی از شهریور ۲۰ موجود بود که توسط ساواک ضبط شد. همچنین اسنادی به واسطه پیروزی انقلاب به دست ما رسید که از برکات این اتفاق بزرگ است. از طرفی باید ضعف شاه را در نوشته های مردان آن روزگار جستجو کرد. باید از امثال هویدا برای ثبت تاریخ پهلوی استفاده می‌شد که متاسفانه چنین نشد. متاسفانه انقلاب با جنگ تحمیلی مواجه شد که باعث شد کار پژوهشی در مورد انقلاب به خوبی انجام نشود. ما متوجه نشدیم که تاریخ شفاهی کار جمعی است نه فردی در حالی که این امر در ایران به تنهایی انجام میشود که خروجی آن چندان تاثیرگذار نیست.
این پژوهش‌گر تاریخ بیان داشت: مصاحبه یک فرآیند گروهی است چرا که آنچه حاصل میشود باید به شناخت ما از تاریخ انقلاب منجر شود. سوالات باید اساسی باشد نه اینکه بر خاطرات مصاحبه شونده تاکید شود. گاهی سوالاتی پرسیده میشود که به درک و آگاهی ما کمکی نمی‌کند. باید بدانیم تاریخ شفاهی باید به این منجر شود که نکات اساسی انقلاب را دریابیم.
انتهای پیام/ ۱۶۱
