به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، «کاراکاس در صدر اخبار!» عنوان ستون "محک" روزنامه اطلاعات به قلم ابوالقاسم قاسم زاده است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
یک بار دیگر کاراکاس مرکز کشور ونزوئلا در صدر گزارش‌های خبری و تفسیری رسانه‌ها در سراسر جهان قرار گرفت. این طوفان با اعلام «خوان گوایدو» جوان ۳۳ ساله که خود را رهبر مخالفان «مادورو» می‌داند، و در جمع هوادارانش اعلام کرد، من رئیس‌جمهور موقت و قانونی ونزوئلا هستم و بلافاصله با حمایت ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا از او و صدور اطلاعیه کاخ سفید که آمریکا «خوان گوایدو» را به عنوان رئیس‌جمهور موقت ونزوئلا به رسمیت می‌شناسد، سربرآورد. درگیری خیابانی پس از اطلاعیه کاخ سفید در شهر کاراکاس میان موافقان و مخالفان چنان شد که در کمتر از بیست و چهار ساعت ۲۵ کشته و دهها زخمی برجا گذاشت. عجله ترامپ در حمایت از «خوان گوایدو» و سخنان وزیر خارجه آمریکا که خواهان سرنگونی «مادورو» و محاکمه او شد! کشتار مردم را در کاراکاس رقم زد. دو صف در خارج از کشور ونزوئلا سربرآورد. صفی که علاوه بر آمریکا (ترامپ)،کانادا، انگلیس، فرانسه و برخی از کشورهای آمریکای لاتین همسو با کاخ سفید در آن قرار گرفته‌اند و از رهبر مخالفان در ونزوئلا حمایت کرده‌اند. وصفی که روسیه، چین، ایران، ترکیه، سوریه، کوبا، اروگوئه و مکزیک حمایت خود را از «مادورو» رئیس‌جمهور مستقر، اعلام کرده‌اند. در حالی که اغلب دولت‌ها در کشورهای آمریکای لاتین، خواهان حل این بحران از طریق گفتگوی دو طرف و به صورت مسالمت‌آمیز شده‌اند.
از دیرباز واشنگتن یک استراتژی سیاسی ـ امنیتی درباره کشورهای آمریکای لاتین داشته و تا امروز دارد و آن ممانعت از استقرار حاکمیت سوسیالیسم در فرار از همراهی و همسویی با آمریکا است. این سیاست در مسیر تاریخی خود از کوبا تا ونزوئلا دنبال و اعمال شده است. سیاستی که هم دمکرات‌ها و هم جمهوری‌خواهان برای اجرای آن مشترک‌اند! زیرا واشنگتن مجموعه کشورهای آمریکای لاتین را حیاط خلوت خود می‌داند و همواره نگران از نفوذ روسیه و چین، چه در دوران جنگ سرد و جهان دو قطبی و چه امروز این سیاست را دنبال کرده است. در دوران «اوباما» بر ادامه این سیاست با طرح بازگشایی سفارتخانه آمریکا در کوبا بعد از درگذشت «کاسترو» تبصره زده شد و عادی شدن روابط سیاسی ـ اقتصادی با تمامی کشورهای آمریکای لاتین در دستور کار قرار گرفت. ترامپ که آمد و در کاخ سفید مستقر شد اولین شعارهایش را باطل کردن همه سیاست‌ها و برنامه‌های دوران هشت ساله ریاست‌جمهوری «اوباما» (داخلی و خارجی) از جمله عادی‌سازی روابط با کوبا و نگاه تجدید روابط سیاسی‌ـ اقتصادی با کشورهای آمریکای لاتین اعلام کرد. در دو سال گذشته از ریاست جمهوری ترامپ فشارهای اقتصادی و سیاسی بر اغلب کشورهای آمریکای لاتین از جمله بر ونزوئلا مضاعف شد. در این دو سال در داخل برخی از این کشورها شرایط اقتصادی و مالی به هم خورد و وخیم شد، چرخش از چپ به راست صورت گرفت و در انتخابات چهره‌های همسو با آمریکا (ترامپ) به قدرت رسیدند. کوبا، ونزوئلا، بولیوی، اروگوئه، مکزیک و چند کشور دیگر همچنان مقاومت می‌کنند و هنوز در مدار سیاست‌های «ترامپ» قرار نگرفته‌اند. در این میان ونزوئلا با رهبری «مادورو» معاون اول «چاوز» که خود را پیرو سیاست او می‌خواند، شاخص شد. چاوز در دوران ریاست‌جمهوریش قهرمان مبارزه با امپریالیسم آمریکا نامیده می‌شد و «جرج بوش» او را «دیکتاتور کوچک» می‌خواند. سرهنگ چاوز از درون ارتش ونزوئلا آمد و از آن زمان ادبیات ضد آمریکایی در درون ارتش ونزوئلا رایج شده است. بعد از درگذشت سرهنگ چاوز و به قدرت رسیدن «مادورو»، وی که از پائین‌ترین اقشار جامعه ونزوئلا است و قبل از آشنایی با سرهنگ چاوز و طی مراحل سیاسی در دایره حکومت، راننده اتوبوس شهری بود، همچنان نزدیکی و پیوستگی خود را با ارتش حفظ کرد. ترامپ در دو سال گذشته دو برنامه را در ونزوئلا اجرا کرد. اول، تشدید فشارهای مالی و اقتصادی و به خصوص بایکوت نفتی ونزوئلا که عمده‌ترین درآمد مالی دولت در این کشور است، دوم، نفوذ در داخل ارتش ونزوئلا و رهبرسازی در این کشور به همراه تشدید مخالفت‌های مردمی علیه دولت که اصلی‌ترین و عمده‌ترین آن اقتصاد و تنگناهای شدید معیشتی است. سقوط ارزش پول ونزوئلا در این سال‌ها و از سوی دیگر محاصره اقتصادی آمریکا در عمل موجب فقر اجتماعی همراه با شکاف در جامعه ونزوئلا شده است. در این بحران مالی‌ـ اقتصادی که گریبان دولت مادورو را گرفته است مردم شعار تأمین نانی را برزبان دارند که رهبران مخالفان می‌گویند تنها با تغییر دولت و روابط مطلوب با آمریکا انجام‌پذیر است. مادورو در دو سال گذشته از ریاست جمهوری ترامپ، آرام آرام به گوشه رینگ رانده شد. اشتباهات او نیز این مسیر را تسهیل کرده است.
یکی از کارشناسان کشورهای آمریکای لاتین در بررسی شرایط کنونی ونزوئلا می‌نویسد: «بدون‌شک تحریم‌های آمریکا مستقیماً بر مردم تأثیر گذاشته و یکی از عوامل به خیابان کشانیدن آنها همین سختی معیشت است. در کشوری که درآمدهای ملی به میزان ۷۵درصد به فروش نفت متکی است، محدودیت فروش نفت و افت قیمت آن از هر بشکه ۱۱۱ دلار در سال ۲۰۱۴ تا ۲۷ دلار در سال ۲۰۱۶ اقتصاد ونزوئلا را به استیصال رسانیده است. کاهش درآمدها از ۱۵۰میلیارددلار به نصف یا کمتر از آن قدرت مانوری برای دولت باقی نگذاشته، خصوصاً بحران اختلاس و نظامی‌گری نیز وضعیت را وخیم‌تر کرده است. آمریکا به دنبال سرنگونی دولت سوسیالیستی ونزوئلاست تا مانع از کوبایی شدن این بخش از قاره آمریکا شود. طبیعتاً هیچ دولتی در قاره آمریکا توان مقابله با تحریم‌های کمرشکن ترامپ را ندارد. مادورو ناگزیر از گفت‌وگو با مخالفان، ایجاد فضای بیشتر، مقابله بهتر با اختلاس و تقویت روابط با کشورهای غیرمتعهد، اتحادیه اروپا، چین و روسیه است. حکومت قانونی ونزوئلا و متحدان او باید مانع از افتادن کشور به درگیری‌ها و جنگ داخلی بشوند. در این میان همه بازنده خواهند بود حتی ترامپ که چشم به منابع سرشار نفتی ونزوئلا دوخته است. مادورو دو راه پیش‌رو دارد. یک، گفت‌وگوی سازنده با مخالفان، ایجاد فضای باز سیاسی، تلاش برای مدیریت بهتر اقتصادی‌ـ سیاسی و مبارزه گسترده با فساد افسارگسیخته. دو، راه سرکوب خونین مخالفان را پیش بگیرد که دراین صورت ناخواسته راه را برای آمریکا بازخواهد کرد. به نظر می‌رسد راه سومی فعلاً پیش پای مادورو نخواهد بود.»
صندوق بین‌المللی پول اعلام کرد که نرخ تورم در سال ۲۰۱۹ در ونزوئلا به ۱۰میلیون درصد خواهد رسید. در گزارش تحلیلی نیویورک تایمز، «مکس فیشر» با طرح پرسش «چرا ونزوئلا در صدر اخبار قرار گرفته است؟» می‌نویسد: « دلایل بسیاری در این رابطه هست که همگی به بحران سیاسی ارتباط دارند، بحرانی که سال‌هاست این کشور را در خود فرو برده است. اول، از روز چهارشنبه تظاهرات گسترده‌ای در این کشور به راه افتاده که اولین تظاهرات گسترده در نوع خود از زمان انتخاب دوباره مادورو به ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۷ است. دوم، خوان‌گوایدو به عنوان رئیس جمهور موقت سوگند یاد کرد و دولت مادورو را نامشروع اعلام کرد. این احتمال مطرح شده که ارتش ممکن است در نهایت پشت مادورو را خالی کرده و در کنار معترضان قرار گیرد. آمریکا هم‌اکنون پشت سر گوایدو ایستاده است. چرا ونزوئلا در بحران است؟
دولت ونزوئلا شاهد تخریب دموکراسی و اقتصادش بوده است. خشم عمومی به تدریج به اوج خواهد رسید. دولت این کشور «دولت ناکام» است. تورم کل کشور را به فقر مطلق سوق داده است. غذا و دارو نایاب است.»
دیروز جان‌بولتن، مشاور امنیتی ترامپ ضمن حمایت از «خوان‌گوایدو» که خود را رئیس جمهور موقت ونزوئلا خوانده است، گفت «پول‌های ونزوئلا (دلارها) در آمریکا را در اختیار او قرار خواهند داد. آمریکا بحران ونزوئلا را به شورای امنیت سازمان ملل برده است و قرار است پمپئو وزیر خارجه ترامپ در این جلسه شرکت کند. در حالی که دولت‌های انگلیس و فرانسه از مواضع آمریکا حمایت می‌کنند، چین و روسیه در برابر آمریکا ایستاده‌اند. سخنگوی وزارت خارجه روسیه گفت: «آمریکا و چند کشور غربی آنچه در عراق و لیبی کردند حالا در ونزوئلا می‌خواهند انجام دهند، اما در سوریه نتوانستند!» پوتین با مادورو تلفنی صحبت و از او حمایت کرد. کاراکاس پایتخت ونزوئلا در روزهای آینده همچنان در صدر اخبار خواهد بود و انواع و اقسام پیش‌بینی‌ها از آینده این کشور در رسانه‌ها خواهد چرخید!
انتهای پیام/
