گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- رسول حسنی؛ در شرایطی که جهان کفر یا همه ظرفیت‌های خود، علیه تمامیت اسلام هم‌پیمان شده‌اند، مسلمانان نیز نه‌تنها در بعد نظامی باید در بعد فرهنگی نیز با همه توان وارد میدان شوند. پیروزی در این میدان به این نکته مهم بستگی دارد که چه قدر در این زمینه هم رای بوده و وحدت نظر دارند. مسلما هر کشور اسلامی فقط با اتکا به هنرمندان خود نمی‌تواند وارد عرصه نابرابر جنگ فرهنگی با غرب شود و ضروری است تا جهان اسلام در کنار هم به تولید محتوا اقدام کنند.
همچنان که وحدت جهان اسلام منجر به ریشه‌کنی داعشی‌ها و اثبات حقانیت اسلام شد، این وحدت در فضای فرهنگی و تولید کالاهای هنری نیز می‌تواند دشمنان اسلام را به انزوا بکشاند. گستردگی کشورهای اسلامی و خیل مخاطبانی که بر خلاف تبلیغات مسموم رسانه‌های غربی همچنان علاقه‌مند به آثار ارزشی هستند، فرصت مناسبی است برای تولید آثار فرهنگی و هنری، مسلمانان نیز می‌توانند با حمایت از آثار هنری برادران دینی خود به رشد تکنیکی و فنی این آثار کمک کنند.
«بازمانده» ساخته زنده یاد «سیف الله داد» شاهدی بر این ادعاست. این فیلم سینمایی که از داستان «بازگشت به حیفا» نوشته «غسان کنفانی» اقتباس شده، در کشور سوریه و با بازیگران سوری و لبنانی و کارگردانی ایرانی ساخته شده است. حضور هنرمندان مختلفی از جهان اسلام سبب شد تا یکی از مهم‌ترین آثار ضد صهیونیستی سینمای جهان ساخته شود. هر چند عده‌ای این ادعا را به باد سخره می‌گیرند؛ اما واقعیت چیزی جز این نیست که «بازمانده» از آثار سینمایی جهان چیزی کم ندارد. اگر این فیلم در خارج جهان اسلام دیده نشد به محتوای ضد صهیونیستی آن برمی‌گردد. متاسفانه چنین تجربه عظیم و به یادماندنی تکرار نشد، درحالی‌که ظرفیت‌های بالقوه و بالفعلی در جهان اسلام وجود دارد که هنوز به کار گرفته نشده است.
در سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، نمایش «خورشید در حلب غروب می‌کند» روی صحنه رفت که تجربه‌ای دیگر در تولید مشترک جهان اسلام محسوب می‌شود که این بار در حوزه تئاتر مورد تجربه قرار گرفته است. با همه انتقاداتی که به خود اثر وارد است، نفس این اقدام یعنی همکاری ایران و سوریه که در سال‌های اخیر در صدر اخبار جهان بوده قابل احترام و تامل است و باید مورد حمایت دستگاه‌های ذیصلاح قرار بگیرد تا امکان اجرای این نمایش در سایر کشورهای اسلامی فراهم شود.
اجرای این اثر در تالار اصلی تئاتر شهر باعث شده بود تا تماشاگرانی از کشور سوریه و ایران و افغانستان و ... در کنار هم شاهد نمایشی باشند که با ملیت‌های مختلف، اما دینی مشترک تولید شده بود. حتی اگر مخاطبان اثر درباره آنچه که می‌بینند وارد دیالوگ نشوند، این همنشینی و مجالست ثمرات قابل توجهی دارد که دشمنان را نگران خواهد کرد و این نگرانی اولین قدم در تحقق آرمان‌های جهان اسلام خواهد بود.
نکته مهمی که باید به آن توجه شود این است که تولید چنین آثاری که هزینه‌های بالایی به هنرمندان تحمیل خواهد کرد جز با حمایت نهادها و دستگاه‌های دولتی به خصوص با حضور وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت امور خارجه و نهادهای مربوط به آن اگر نه کاملا اما به سختی امکان پذیر خواهد بود.
اگر به تولیدات هنری غرب نگاهی بیندازیم شاهد خواهیم بود که اغلب آثار هنری آن‌ها با مشارکت تولید شدند، به تعبیری غرب استودیی به وسعت کشورهای هم پیمان خود ایجاد کرده است. این امر علاوه بر امکان سرمایه گذاری گسترده‌تر امکان پخش وسیعی را هم فراهم می‌کند که امکان شکست تجاری در آن تقریبا از بین می‌رود. چرا جهان اسلام نباید از این تجربه به نفع خود استفاده کنند؟
بازتاب فعالیت‌های هنری و فرهنگی هنرمندان جهان اسلام می‌تواند شرایطی ایجاد کند تا در کشورهای غربی نیز آثار مسلمانان دیده مورد ارزیابی قرار بگیرند. «خورشید از غرب طلوع می‌کند» قدمی مثبت در این مسیر طولانی و دشوار است که می‌تواند با حمایت دولت و ملت کشورهای اسلامی بهتر و بیشتر دیده شده و مسیر را برای ورود آثار دیگری نیز فراهم کند.
انتهای پیام/ 161
