شفیع آقامحمدیان کارگردان سینما در گفتوگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاعپرس، با اشاره به لزوم بازنمایی خانواده در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر اظهار داشت: در فیلمهایی که امسال در جشنواره فجر دیدیم یا از خانواده حرفی به میان نیامده بود یا اگر صحبتی شد با دید منفی با آن برخورد شد. یا خانواده از هم پاشیده شده را نشان دادند و یا اینکه خانوادههایی که به سمت زندگی غربی گرایش داشته و یا خانوادههایی که سرستیز با جامعه دارند.
وی در پاسخ به چرایی نوع پرداخت منفی آثار جشنواره فجر به خانواده گفت: به اعتقاد من این نوع نمایش منفی از خانواده در آثار سینمایی بخاطر فاصله گرفتن کارگردانان از سبک زندگی مطرح و قالب در جامعه است. آنها تلاش نکردهاند که یک الگوی درست را در سطح زندگی برای خودشان تعریف کنند و در آثارشان به تصویر بکشند.
این کارگردان تاکید کرد: بسیاری از داستانهایی که در آثار جشنواره به مساله خانواده پرداخته بود برگرفته از زندگی غربی بود. این آثار کلیت نگاه فیلمسازان ما به خانواده است که اگر ریزتر مسائل را ببینیم مشاهده خواهیم کرد که در این آثار خانوادهها با هم سرتیز دارند. در بخشی از آثار غیرت مورد هدف قرار داده شده و تماشگر و مخاطب را به بی غیرتی تشویق میکنند و یا خانوادهایی که دچار افیون و مواد مخدر شدهاند و یا اگر فرزندانی از این خانوادهها قصد دارند در زمینه اقتصادی رشد کنند به دزدی اموال روی میآورند.
آقامحمدیان گفت: تعریفی که سینما از خانواده به عنوان یک الگو به جامعه ارائه میدهد، الگوی غلط و دور از انتظارات و مسائل اعتقادی ما ایرانیان است.
وی در پاسخ به اینکه چرا سینما در شرایط سخت امروز جامعه موجب امید نیست، اظهار داشت: از آنجایی که فیلمساران نسبت به جامعه نگاه منفی دارند لذا اگر میخواهند خانواده را در آثارشان تصویر کنند، با همین نگاه آن را نشان می دهند.
این کارگردان ادامه داد: برخی فیلمسازان تصور میکنند بدترین خانوادهها در ایران زندگی میکنند. آنها معتقدند خانوادههایی که گران سنگ و گران قیمت هستند باید از این کشور مهاجرت کنند. این نگاه کلی فیلمهای ما در جشنواره فجر است که ناامیدی به جای امید در آثار حضور دارد. این اوج خیانت به جامعه و خانوادههای ایرانی است درصورتی که ما در همین جامعه پزشکان و مهندسان و نابغهها و دانشمندان زیادی داریم که سینما به آنها نپرداخته است. ما وطن و مردم را به راحتی دم تیغ گذاشتهایم درصورتی که اگر ما این کشور را به عنوان پدر و مادر تصور کنیم و با این فرض که مشکلاتی هم وجود دارد باید قبول داشت که هر پدر و مادری مریض هم میشوند و باید ما از آنها مراقبت کنیم تا بهبود یابند اما متاسفانه ما در سینما یک بعدی مسائل را دیدهایم و خیلی جاها اثر منفی بر ذهن مخاطب گذاشتهایم.
انتهای پیام/ 121