همراه با ۸ برادرم در جبهه بودیم/ راه ایثار را به جوانان نشان ندادیم

سیدمحمدرضا طباطبایی‌فرد جانباز ۷۰ درصد قطع نخاعی در گفت‌وگو با خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، در خصوص نحوه اعزامش، اظهار داشت: در زمینه فعالیت‌های فرهنگی فعال و عضو انجمن اسلامی مدرسه بودم. در دبیرستان رشته تجربی می‌خواندم. آنقدر درسم خوب بود که همه من را آقای دکتر صدا می‌زدند. من اهل شمیران هستم. روزی سوار تاکسی شدم. در تاکسی جوانی با راننده صحبت می‌کرد. وی در خصوص هتک حرمت در بستان ماجرایی را تعریف کرد. آن جوان به پهنای صورتش گریه می‌کرد. این ماجرا را تعریف کرد و بلافاصله از ماشین پیاده شد. صحبت‌های آن جوان در من تحولی ایجاد کرد. از آن روز به بعد افت تحصیلی پیدا کردم.

حضور ۹ برادر در جبهه/ شناسنامه جعلی راه‌گشا نشد

وی افزود: در زمان جنگ هشت برادر بزرگم به جبهه می‌رفتند. هر بار یکی از آن‌ها مجروح می‌شد. ۱۵ساله بودم و نمی‌توانستم برای اعزام اقدام کنم. با شناسنامه یکی از برادرانم ثبت نام کردم، اما قبل از اعزام، موضوع لو رفت و اعزام کنسل شد. سرانجام در سن ۱۶ سالگی برای نخستین بار از لشکر ۱۰ سیدالشهدا گردان امام سجاد به جبهه اعزام شدم. حدود یک سال در عملیات کربلای ۵ جانباز نخاعی شدم.

جانباز طباطبایی‌فرد تصریح کرد: مادرم در طول هشت سال دوران دفاع مقدس برای ما بسیار زحمت کشید. هر بار یکی از برادران مجروح می‌شد و او از آن‌ها نگهداری می‌کرد تا زخم‌هایشان بهبود یابد. من هم که جانباز شدم به مراتب نگرانی و مراقبت‌هایش بیشتر شد. وقتی من می‌خواستم از تخت پایین بیایم، مراقب بود که نیافتم. من هم گلایه می‌کردم و می‌گفتم که می‌توانم کار‌های شخصی‌ام را انجام دهم. سال‌ها بعد وقتی خداوند فرزندی به من عطا کرد، متوجه شدم که چقدر پدر و مادرم آن زمان با دیدن زخم بر بدن ما آزار دیدند. از آن پس هر وقت مادرم به منزل ما می‌آمد، می‌نشستم و روی پاهایم پتو می‌انداختم. طوری رفتار می‌کردم که انگار یک فرد سالم هستم. ویلچر را به‌دور از دید می‌گذاشتم. متاسفانه پدر و مادرم در حال حاضر در قید حیات نیستند.

کار فرهنگی در خصوص ایثار کم‌رنگ است

وی با اشاره به تفاوت نسل‌ها گفت: بعد از اتمام جنگ، کار فرهنگی در خصوص ایثار کم‌رنگ شد و از سوی دیگر تجملات را به فرزندان‌مان آموختیم. جوانان امروز اهل ایثار هستند، اما راه را نشان‌شان ندادیم. کلمه «تهاجم فرهنگی» را زیاد شنیدیم؛ اما معنی آن را درک نکردیم. دشمن به قدری بر افکار و روش زندگی جوانان تاثیر گذاشته‌ است که می‌توان گفت، امروز مشکل نابودی فرهنگی داریم.

طباطبایی‌فرد با بیان اینکه در گذشته دغدغه‌اش بدحجابی بود، عنوان کرد: روزی که چادر از سر زنان کشورمان افتاد و مانتو را برگزیدند، کم‌کم بدحجابی ترویج یافت. من فریاد می‌زدم و می‌گفتم که ما چند سال آینده این موضوع برای ما یک بحران می‌شود که امروز شاهد آن هستیم، البته امروز دغدغه‌های دیگری هم به دغدغه گذشته‌ام افزوده شده است. صدا و سیما زنان موفق و ثروتمند را بی‌حجاب و زنان بی‌سواد و فقیر را چادری نشان می‌دهد. ۱۰ نفر هنرپیشه نداریم که چادری باشند. به نظر من مشکلات فرهنگی ما ریشه در مشکلات اقتصادی و تجمل‌گرایی دارد. افرادی را می‌بینیم که وضعیت مالی خوبی ندارند، اما گوشی موبایل چند میلیونی می‌خرند تا خود را مرفه نشان دهند. باید اعتماد به نفس در جوانان را افزایش دهیم و مسئولین نیز به مساله فرهنگی توجه بیشتری داشته باشند.

فعالیت فرهنگی و مذهبی پس از جانبازی

این یادگار دوران دفاع مقدس درباره فعالیت‌های خود بعد از جانبازی روایت کرد: برخی افراد که براساس سانحه فلج می‌شوند و یا مادرزاد دچار مشکل نقص عضو هستند، دچار افسردگی می‌شوند، اما رزمندگان وقتی عضوی از بدن‌شان را از دست دادند، به اجتماع برگشتند و به فعالیت پرداختند. این هم لطف خداوند است. بعد از جانبازی در بسیج و هیات‌ها حضور یافتم و ارتباط خوبی با جوانان بر قرار کردم. همیشه به جوانان می‌گویم که تجمل‌گرایی را کنار بگذارید، ثروت آسایش می‌آورد، اما آرامش نمی‌‎آورد.

وی عنوان کرد: من هر بار که دچار بیماری یا ضعف می‌شوم، سعی می‌کنم با کسی ملاقات نداشته باشم. دوست دارم که همیشه همه من را سالم و سرحال ببینند و از مشکلاتم با خبر نباشند.

این جانباز بزرگوار اظهار کرد: من مستاجر هستم. وقتی اطرافیان و مردم من و دیگر جانبازان را می‌بینند فکر می‌کنند که بنیاد شهید و امور ایثارگران پول‌های هنگفتی به ما می‌دهند و ما در رفاه کامل و خوشحال هستیم. روزی پرستارم گفت: «من گمان می‌کردم که هر روز برای شما دسته دسته پول درب منزل‌تان می‌آورند، اما از نزدیک مشکلات شما را دیدم.»

مطالبه جانبازان حفظ کرامت است

وی با اشاره به مطالبات خود، خاطرنشان کرد: مطالبه من و دیگر جانبازان حفظ کرامت است. کرامت جانبازان حفظ نمی‌شود. وقتی می‌گویم به جانبازان احترام بگذارید، منظورم این نیست که به من احترام بگذارید، این حرف من درباره دیگر جانبازان است. به عنوان مثال وقتی به بانک مراجعه می‌کنیم، رئیس بانک شاهد این است که ۴۰ دقیقه در نوبت هستیم، ولی هیچ عکس‌العملی نشان نمی‌دهد. من اگر از مردم بخواهم که نوبت‌شان را به من بدهند، حتما این کار را می‌کنند. ما مردم خوبی داریم، اما مسئولین بی‌تفاوت هستند و به جانبازان احترام نمی‌گذارند.

انتهای پیام/ 131