به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، ماه رمضان در کنار تلاوت قرآن فرصتی مناسب برای تامل در ادئیه و مناجات‌هاست. دعای افتتاح، شکوای سبز۲، مناجات، با تو سخن گفتن و دعای مکارم پنج کتاب سید مهدی شجاعی مناسب حال و هوای ماه مبارک رمضان است که مخاطبین را به مطالعه آن توصیه می‌کنیم.
«دعای افتتاح»
ترجمه‌ی این دعا به قلم سید مهدی شجاعی است که انتشارات نیستان آن را در مجموعه‌ی چهار جلدی با نام نیایش‌ها و زیارت‌ها در قطع جیبی به چاپ رسانده و این کتاب جزء همین مجموعه است.
در این کتاب آمده است: خدایا! عفو تو در مقابل گناهانم، چشم پوشی‌ات از لغزش‌هایم، گذشت تو از ستم‌هایم، پرده افکنی بر زشتی رفتارم، و صبوری و بردباری‌ات در مقابل فراوانی جرم‌هایم، به هنگام قصور و تقصیرم و یا نسیان و عصیانم، مرا به طمع انداخته که بازآنچه لیاقتش را ندارم از تو بخواهم؛ همان نیرویی که نشانم دادی، و همان لطفی که در اجابت به من فهماندی، تو همه‌ی این کارها را کردی تا در مقابل تو احساس امنیت کنم و بتوانم در کمال آرامش به راز و نیاز با تو بنشینم، در فضای انس و ملاطفت با تو مناجات کنم و بدون هراس و وحشت خواسته‌هایم را در دامن کرامت تو بریزم و به شاخسار اجابت تو بیاویزم.
سابقه‌ی کرامت تو چنان کرده که این حقیر سر تا پا نیاز به درگاه تو با ناز می‌خرامم، خواسته‌ام را در لفاف کرشمه می‌پیچم و از تو طلبکارانه درخواست می‌کنم. و اگر در اجابت خواسته‌هایم تأنی کنی، از سر جهالت زبان گله می‌گشایم و با چشم عتاب به دست‌های تو نگاه می‌کنم.
«شکوای سبز۲»
شکوای سبز ۲ دریافتی از دعای ابوحمزه ثمالی است. زبان کتاب مشابه شکوای سبز اول و بیش از ترجمه و نزدیک به دریافت که در آن نویسنده به ترجمه تحت‌اللفظی و کلمه به کلمه بسنده نکرده است و ادبیاتی را به استخدام گرفته برای شیواتر شدن متن. در مقدمه این کتاب آمده است: دوست داری به معشوقت بگویی: دوستش داری. و می‌گویی: دوستت دارم. خب؟ همین یک کلام؟ نه، دلت راضی نمی‌شود. دنبال گونه‌های دیگری از گفتن می‌گردی. و واژه‌های دیگری برای بیان کردن و عبارات دیگری برای انتقال این مفهوم ناب دوست داشتن. و باز میبینی که نشد. آشکارا کم می‌آوری.
«مناجات»
کتاب مناجات شامل مناجات‌های ادبی سید مهدی شجاعی است که قبلاً به صورت پراکنده در ماهنامه‌ی نیستان به چاپ رسیده است. زبان مناجات لحنی است دو گونه، هم فضای عرفانی مناجات را دارد و هم با ادبیات معاصر سازگار است. هر فصل از این مناجات‌‌ها با نگاه به حس و حال زمانی خاص نگاشته شده، به عنوان مثال مناجات‌هایی که حال و هوای عاشورایی دارد، یا در زمان حج نگاشته شده، یا غدیر و یا با نگاه به مقولات اجتماعی، مانند آفات دنیا‌دوستی و یا طمع و …
در بخشی از این کتب آمده است: ای خدا! من از شراب چشم تو گر مست می‌شدم فارغ از این جهان و هرچه در او هست می‌شدم ای خدا! بی آب و نان و اگر بتوان زنده ماند، بی عشق جانان نمی‌توان! از این نعمت ناب زندگی محروممان مکن. ای خدا! من به سجود مستمر امواج، بر ساحل عبودیتت رشک می‌برم. مقام انسان را کهتر از آب و خاک مخواه.
«با تو سخن گفتن»
سیدمهدی شجاعی نویسنده نام آشنای کتب مذهبی برای کودکان و نوجوانان در کتاب «با تو سخن گفتن» به یکی از اساسی‌ترین سوال‌های کودکان در نحوه ارتباط با خدا با یک داستان جذاب پاسخ داده است. دغدغه بسیاری از والدین این است که آیا می‌توانند با فرزندانشان درباره موضوع پیچیده‌ای چون خدا صحبت کنند؟ آیا بچه‌ها را می‌توان با مفاهیمی چون خدا، پیامبر، جهان آخرت، آفرینش و هستی، تکلیف، عبادت و مانند آن آشنا کرد و درباره آن‌ها بحث کرد؟
حرف زدن درباره خدا از این جهت حائز اهمیت است که می‌تواند بهترین راه برآوردن مهم‌ترین نیازهای کودکان باشد، زیرا کودکان بیش از بزرگسالان خود و اطرافیانشان را نیازمند به تکیه‌گاه قوی و مهربانی می‌بینند که قادر است همه آرزوهای آن‌ها را برآورده سازد.
توجه به خدا و احساس نیاز به او، مایه آرامش روح و روان کودک می‌شود، زیرا این احساس در فطرت و نهاد انسان از کودکی قرار داده شده و طبق فرمایش پیامبر اسلام، کودک مادامی که اطرافیانش او را از پرستش خدا باز نداشته‌اند، دارای فطرت خداپرستی و ایمان است.
برای این‌که کودکان درک صحیحی از خدا داشته باشند، لازم است به آن‌ها اجازه دهید آزادانه درباره خدا گفتگو کنند؛ زیرا بهترین راه ارتقای معنویت در کودکان، راحت و آشکار حرف زدن از خداست. اصل علمی‌ای که اکثر روان‌شناسان آن را تأیید می‌کنند، این است که بگذارید بچه‌ها خود گفتگو را هدایت کنند و عقایدشان را بگویند و بعد با سؤال کردن از نظرات شما، موضوع را پی‌گیری کنند.
امام سجاد (علیه السلام) می‌فرماید: «وظیفه پدر و مادر این است که فرزندان را دلالت به خدا کنند (توجه به خدا) که اعم از نماز خواندن است. این‌که از همان سه سالگی امر به سجده کردن فرزند نماید و سپس کلمه «لاالله الاالله» را به او بیاموزد و با ملایمت و آرامی او را در سن هفت سالگی آموزش نماز دهند تا او در نه سالگی بتواند با وضو نماز بخواند.»
در کتاب «با تو سخن گفتن» خداداد پسری است که طی حادثه ای به جنگل می رسد و در آنجا با گیاهان و حیوانات دوست می‌شود و زندگی می‌کند. او که فرقی بین خود و دیگر موجودات زنده می‌بیند به دنبال راه ارتباط صحیح با خداوند مسیری را طی می‌کند تا به جواب برسد…
«دعای مکارم»
دعای مکارم الاخلاق، نیایش بیستم از کتاب صحیفه سجادیه، مجموعه دعاها و مناجات امام چهارم شیعیان، زین العابدین علی بن الحسین (ع) است که در آن از زبان امام چهارم شیعیان به شورانگیزترین شکل ممکن از خداى متعال حضرت طلب اخلاق ستوده و اوصاف پسندیده شده و دورى از اخلاق ذمیمه و صفات رذیله که سعادت انسان به حقیقت از آن حاصل آید تقاضا شده است.
این دعا پیش از هر چیز به دلیل انتصاب آن به مقام والای امامت و در کنار آن جاری شدن از زبان امام سجاد (ع) از زیبایی خاصی بهره‌مند است؛ زیبایی که اوج آن را می‌توان در خواست‌ها و تقاضاهایی دانست که امام سجاد (ع) به عنوان نماینده خلق خدا روی زمین از خداوند برای تمامی مردمانش می‌خواهد.
خداوندا! به لطفت نیتم را برکت ببخش و با آنچه در دست توست یقینم را اصلاح کن و به قدرتت تباهی‌ها و خرابی‌های من را سامان بده.
خداوندا! خودت تمامی دل‌مشغولی‌های من را سامان ببخش و مرا به کاری بگمار که فردا سراغش را از من می‌گیری و روزگارم را متناسب با هدف آفرینشم قرار بده.
از سوی دیگر عنوان شده است که دعای مکارم الاخلاق برنامه انسان‌سازی است و امام سجاد با قرائت این دعا فهرستی زیبا و عارفانه از سجایای انسانی و خلقیات کریمه آدمی را بیان می‌کنند و گفته شده تاثیر این دعا به حدی است که اگر انسانی به صفات بیان شده در این دعا متخلق شود، به رفیع‌ترین مقام خود نائل خواهد آمد.
انتشارات کتاب نیستان به تازگی ترجمه سید مهدی شجاعی از این دعا را روانه بازار کتاب کرده است که در آن شجاعی با بیانی شاعرانه دست به ترجمه متن این دعا زده است.
هرچند که سید مهدی شجاعی پیش از این نیز در قالب کتاب‌های دیگری این دست ترجمه‌ها را به مخاطب خود ارائه کرده بود، اما ویژگی اصلی کار او در هر یک از این آثار، انتخاب واژگان و حاکم کردن روحیه‌ای بر متن ترجمه است که متناسب با فضا و ساختار آن اثر به حساب می‌آید.
وی در این ترجمه مخاطبش را با واژگان و اصطلاحاتی به دنیای نیایش امام سجاد (ع) وارد می‌کند که متناسب با شأن این دعاست؛ واژگانی که در کنار تضرع و بیان حقارت انسان در پیشگاه ازلی، از خداوند به ساده‌ترین شکل ممکن و برای کاربردی‌ترین خواسته‌ها و نیازهای انسانی طلب کمک و یاری می‌شود.
انتهای پیام/ 121
