به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس از رشت، سمیه اقدامی، مسئول امور زنان اداره کل حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس گیلان با بیان اینکه دیدار با خانواده شهدا تحت عنوان کاروان زینبی برگزار میشود، گفت: دیدار با مادر شهید "اکبر توپا" هشتمین دیدار از دیدارهای آسمانی است که توسط امور زنان بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس استان برگزار شد.
وی با اشاره به اینکه در این دیدارها زوایای پنهان زندگی شهدا و خانوادههایشان آشکار میشود، اذعان داشت: دیدار با مادر شهید توپا ما را با این واقعیت تلخ روبرو ساخت که اولین دانشجوی شهید استان در گلزار شهدا مزاری به نام خود ندارد و این جای بسی تأمل است.
بنابراین گزارش، در این دیدار که در حسینیهای که در منزل شهید برپا شده بود، برگزار شد، مادر شهید توپا درباره فرزند شهیدش با اشاره به اینکه خداوند فرزندش را پس از چهارسال زندگی مشترک به آنها عنایت فرموده بود، گفت: اکبر متولد 24شهریور ماه 1338 ه.ش در محلهی خمیران زاهدان رشت است که در خانهای محقر دیده به جهان گشود که این عزیز را خدا پس از چهار سال زندگی مشترک به ما عنایت نمود که در هفت ماهگی متولد شد. بسیار باهوش و مودب بود و پس از او خداوند 3 فرزند دیگر نیز به ما داد.
این مادر بزرگوار با بیان اینکه اکبر در 18 سالگی پدر بزرگوارش را که راننده یک شرکت بود از دست داد، افزود: پس از فوت پدر، اکبر به عنوان پسر بزرگ خانواده در تامین مخارج خانه به ما کمک میکرد و مدتی را در کار برقکاری مشغول به کار بود. فرزندم از فعالان مسجد خمیران زاهدان بود که در ایام محرم و صفر همانند پدر مرحومش در دسته عزا شرکت مینمود و زیر علم امام حسین علیه السلام عزاداری میکرد که به واسطه همین علاقه به مسجد، منبر و جاکفشی آنجا را با دستان خود ساخت.
مادر شهید توپا در ادامه خاطراتش در حالی که چشمانی پر از اشک داشت، گفت: اکبر برای من همه چیز و همه کس بود. علاقهاش به من زیاد بود. با مهربانی خاصی مرا مادر صدا میکرد. در درس بسیار باهوش بود. دانشجوی رشته مکانیک دانشکده چمران رشت بود. در سیزدهم مهر سال 59 که سیزده نفر از رزمندگان گیلان در سرپل ذهاب به شهادت رسیدند اکبر پس از مراسم تشییع آنها با آنکه معاف از خدمت سربازی بود به عنوان یکی از نیروهای داوطلب به جبهه رفت بخاطر اینکه میگفت مگر خون من از این جوانان رنگین تر است.
وی ادامه داد: اکبر با وارد شدن در ارتش، دوره آموزشی خود را در شیراز به اتمام رساند و پس از آن دوره تخصصی تانک را گذراند و به عنوان راننده تانک وارد مناطق جنگی جنوب شد و در این مدت چهار بار به مرخصی آمد که در چهارمین دیدار جور دیگری شده بود و به دلم افتاده بود که او باز نخواهد گشت که سرانجام در تاریخ 15 دی 59 در منطقه عملیاتی سوسنگرد به خاطر حجم گسترده حملات آتش دشمن در تانک به شهادت میرسد که بعد تانک آتش میگیرد و پیکرش همان جا ماندگار میشود.
مادر شهید اکبر توپا افزود: باورم نمیشد که اکبرم به شهادت رسیده باشد فکر میکردم زنده است اما پس از مدتی ساکی که حاوی کتابهایش بود در شب حنابندان خواهرش به دست ما رسید.
وی اظهار داشت: با اینکه فرزندم اولین شهید دانشجوی گیلان بوده پس از شهادتش کسی به سراغ ما نیامده و به خاطر مفقودیت پیکرش مزاری برایش در نظر گرفته نشده است.
وی در این خصوص اضافه کرد: در آن زمان به ما گفتند لباس شهید را به خاک بسپاریم و مزاری برایش تهیه کنیم که من به آقایان گفتم که این کار را انجام میدهم اما به شرطی که پس از فوتم مرا در قبر فرزندم بگذارید که این کار را قبول نکردند و هنوز پس از 34 سال از شهادت فرزندم او مزاری ندارد و من با پول خودم قبری برای خود در مکانی دیگر خریدم.
در پایان این دیدار مادر شهید توپا با بیان اینکه تنها خواستهاش از مردم ایران حفظ و پاسداری از خون شهداست گفت: نسل دیروز و امروز نباید شهدا را به فراموشی بسپارند و بدانند چه جوانان تحصیل کردهایی در این کشور بودند که میتوانستند درس بخوانند و ازدواج کنند و زندگی کنند اما به خاطر امام و اسلام و حفظ ناموس و خاک این کشور رفتند و به شهادت رسیدند.
انتهای پیام/
