به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاعپرس؛ یک روز پیش از عید سعید قربان را روز «عرفه» مینامند، «عرفه» به معنای ادراک، فهم و شناختن چیزی، همراه با تفکر و تدبر در آثار آن است؛ حجاج بیتالله الحرام در این روز در صحرای عرفات گرد هم میآیند و ضمن دعا و استغفار، از توفیق در ادای فریضه مهم حج، شکرگزاری میکنند تا اینکه روز بعد، در عید قربان، نفس خود را قربانی کنند. همه این صحنهها هر سال در کنگره بزرگ حج تکرار میشود؛ اما روز عرفه و عید قربان تنها مخصوص حج نیست؛ بلکه اگر تاریخ را بنگریم، میتوانیم نمونه عینی این روزها را در حوادث پرفراز و نشیب آن مشاهده کنیم.
حماسه عظیم عاشورا، یکی از مقاطع تاریخی است که میتوان در آن «عرفه» را به وضوح مشاهده کرد و همین شناخت بود که موجب شد تا از میان جمعیت عظیمی که امام حسین (ع) را همراهی میکردند، تنها ۷۲ نفر از یارانش در روز عاشورا کنارش بمانند و حاضر شوند تا خود را قربانی کنند؛ لذا میتوان حماسه عظیم عاشورا را، ثمره همان «عرفه» و «قربان» دانست.
در امتداد حماسه عظیم عاشورا، میگویند «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء»؛ چراکه شبیه حادثه بزرگ عاشورا که در آن سرزمین کربلا به خون اهل بیت رسول خدا و یاران باوفایش آغشته شد، هر روز و در هرجایی از این کره خاکی رخ میدهد و همانگونه که گفته شد، عاشورا نتیجه همان «عرفه» و «قربان» است؛ لذا مقدمه «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» را میتوان «عرفه» دانست؛ چراکه یاران امام حسین (ع) بعد از شناخت خود، به قربان امام خود رفتند و حضرت سیدالشهداء (ع) نیز خود بعد از خواندن دعای «عرفه»، سوی قربانگاه کربلا رهسپار شد.
یکی از حوادث تاریخی که در امتداد عاشورا قرار دارد، حادثه بزرگ هشت سال دفاع مقدس است که «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» در آن به وضوح نمود پیدا کرده است. دلیل اصلی که موجب شد تا فضای جبههها عاشورایی شود، شناختی بود که در رزمندگان وجود داشت و عمده این شناخت، در همان فضای معنوی جبهه بهوجود آمد؛ لذا در جبههها قبل از اینکه هر روز عاشورا باشد و برای شهدا عید «قربان»،هر روز، روز «عرفه» بود.
صدای نمازهای شب، استغفارها و راز و نیازهای شبانه رزمندگان خصوصا توسلهای شبهای عملیات و دعاهای کمیل در سنگرها، هنوز در سرزمینهای حماسه و ایثار پیچیده است و حسینیه شهید «محمد ابراهیم همت» در پادگان دوکوهه گواهی میدهد که چه جوانانی نیمههای شب خود را در این حسینیه شناختند. هنوز قبرهایی که رزمندگان در کنار حسینیه تخریب حفر کرده بودند و در آن راز و نیاز میکردند، شهادت میدهند که چه انسانهایی خود را در این قبرها شناختند و هنوز خاکریزها، رملها، هورها و نیزارها گواهی میدهند که چه حجاجی در این سرزمینها لباس خاکی احرام پوشیدند، خود را شناختند و قربانی شدند؛ چراکه انسان وقتی به حج میرود، برای شناختن خود و قربانی شدن، لازم است تا لباسهای خود را از تن در بیاود و ضمن پوشیدن احرام، ندای «لبیک اللهم لبیک» سر دهد؛ همانگونه که رزمندگان لباسهای خاکی احرام بر تن کردند و «لبیک» گفتند و پس از شناختن خود، قربانی شدند.
انتهای پیام/ 113