گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: «حمیدرضا صدوقی» متولد اول بهمن ۱۳۴۵ در مشهد است که در سال ۱۳۶۲ عضو سپاه شد و به لشکر ویژه شهدا رفته و از دیده‌بانی تا مسئول محور در هشت سال جنگ تحمیلی حضور داشته است، اما بعد از پایان جنگ مسئول مدیریت آمادگی رزم لشکر ۵ نصر می‌شود و همزمان کار تدوین «سرگذشت‌پژوهی شهید کاوه» را هم آغاز می‌کند که در قالب نرم‌افزار و کتابی به نام «حماسه کاوه» تولید و منتشر شده است.
وی که در سال ۱۳۹۱ از سپاه بازنشسته شده در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس از شهید کاوه می‌گوید که ماحصل آن در ادامه آمده است.
«محمود کاوه» از جمله جوان‌ترین فرماندهان دفاع مقدس بود که در اول خرداد ۱۳۴۰ به دنیا آمد و زمانی که به شهادت رسید ۲۵ سال و سه ماه و ۱۰ روز سن داشت؛ اما در همین مدت، فعالیت خود را از رزمندگی عادی شروع کرد و تا فرماندهی لشکر ویژه شهدا ارتقاء یافت؛ در واقع این جوان ۲۵ ساله از سقز کار عملیاتی خود را آغاز کرد تا اینکه فرمانده گروهان اسکورت شد و بعد از آن مسئول عملیات و سپس فرمانده سپاه سقز و لشکر ویژه شهدا شد.
بدین ترتیب، زمانی که «محمد بروجردی» در سال ۱۳۶۰ تیپ ویژه شهدا را تاسیس کرد، محمود کاوه را به عنوان معاون عملیات این تیپ برگزید و از همان روز عملیات‌های تیپ ویژه شهدا برای پاکسازی کردستان شروع شد.
محمود کاوه با هر عملیاتی که انجام می‌داد تجربیات خوبی از جمله کشف استعداد‌های جوان را هم کسب می‌کرد؛ وی هر چند تحصیلات عالی دانشگاهی نداشت و تحصیلاتش در حد دیپلم بود، اما از یک استعداد ذاتی و خدادادی مدیریتی بهره‌مند بود.
محمود کاوه با رزمنده‌هایی در سقز و لشکر ویژه شهدا کار می‌کرد که معروف به ۷۲ ملت بودند یعنی در تیپ ویژه شهدا ترکیبی از رزمنده‌های چندین استان، اعم از خراسان، آذربایجان غربی، کردستان، سمنان، همدان، خوزستان، هرمزگان، مرکزی و تهران حضور داشتند.
محمود کاوه زمانی که صحبت از جوان‌گرایی نبود به جوانان با استعداد، مسئولیت‌های فرماندهی می‌داد؛ به عنوان مثال فرمانده تیپ ادوات لشکر ویژه شهدا در اختیار فردی به نام «قلی محبوب‌خواه» از اهالی میان‌دوآب بود؛ وی علی‌رغم آن که دوره سربازی خود را سپری می‌کرد، اما به دلیل استعدادی که از خود نشان داد، باعث شد تا محمود کاوه او را به عنوان فرمانده تیپ ادوات لشکر انتخاب کند.
کاوه نه تنها از دور دستی بر آتش نداشت بلکه همواره در صحنه‌های نبرد حضوری فعال داشت تا جایی که مسئولان قرارگاه حمزه گروهی را مامور کرده بودند محافظ وی باشند تا زیاد خط مقدم نرود، چون وقتی ضد انقلاب با «سیمینف» رزمنده‌ها را می‌زد، شهید کاوه صحنه نبرد را ایستاده فرماندهی می‌کرد.
درک درست از شرایط، ویژگی‌ای بود که محمود کاوه در مدیریت و فرماندهی لشکر ویژه شهدا داشت؛ کاوه هیچگاه صحنه نبرد را ترک نکرد و به مرخصی نیامد مگر اینکه مجروح می‌شد یا زمانی که سپاه منطقه ۸ کشوری او را برای جلسه فرا می‌خواند. حتی زمانی هم که با «فاطمه عماداسلامی» ازدواج کرد شاید بیشتر از ۱۰۰ روز کنار همسرش نبود.
محمود کاوه مدیری همه‌جانبه‌نگر و توانا بود به نحوی که فرماندهان بزرگ آن مقطع، همه نکات فرماندهی کاوه را قبول داشتند؛ به عنوان مثال شهید صیاد شیرازی عنوان می‌کند عملیات «قادر» را زمانی انجام می‌دهم که یگانی از لشکر ویژه شهدا حضور داشته باشد یا شهید آبشناسان مطرح می‌کند که اگر کسی می‌خواهد چریک شود باید به لشکر ویژه شهدا برود و یا شهید ناصر کاظمی می‌گوید اگر برای نظام کاری نکرده باشم همین که شهید کاوه را کشف کردم، کافی است.
محمود کاوه ویژگی‌های بسیاری دارد از جمله مربی آموزش نظامی آن هم در صحنه نبرد بود به گونه‌ای که کنار رزمنده‌ها می‌ایستاد و در هنگام نبرد خطای تیراندازی آن‌ها را گوشزد می‌کرد.
انتهای پیام/ 231
