مسیری که جلوه‌گاه عشق ناب دلدادگان حسین (ع) است

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: مسیر نجف به کربلا، «مسیر عشق» است، همان مسیری که نهرهای عاشقان حق در آن جاری می‌شوند و درخت‌هایی از پرچم‌های «لااله‌الاالله»، «یااباعبدالله الحسین (ع)» و «یا ابولفضل‌العباس (ع)» در آن می‌رویند و آن را مسیر بهشت می‌کنند؛ عاشقانی که در مسیر عشق پای نهاده‌اند، عطر محبوب را در این مسیر با جان و دل استشمام کرده‌اند، پس اگر می‌خواهی که سربازان لشکر رسول خدا (ص) را بشناسی، بیا و ببین که چگونه حسین (ع) همه آنها را چون پروانگان بر گرد شمع وجود خود گرد آورده است.

سربازان لشکر رسول خدا (ص) از سختی‌ها و خطرهای «مسیر عشق» نمی‌ترسند؛ چراکه آنان که از مرگ می‌هراسند را از کربلا می‌رانند؛ ترس در «مسیر عشق» ضعف را به همراه دارد و شیطان نیز حکومت خود را بر روی ضعف‌ها و ترس‌های ما بنا کرده است؛ بنابراین اگر ضعف خویش را با اعتقاد به خلیفه‌اللهی خود جبران کنیم، دیگر شیاطین را بر ما تسلطی نیست و آمریکا می‌ماند و لاشه «گلوبال‌هاوک» ۲۱۱ میلیون دلاری‌اش.

«مسیر عشق» مسیری است که انسان‌های بی‌تکلف در آن گرد هم آمده‌اند تا فطرت خود را از تیرگی گناه بزدایند. آن‌ها آمده‌اند تا با سادگی، تواضع و صمیمیت، خود را از غرورآباد پرتکلف نفس اماره نجات داده و به‌سوی آزادگی و انسانیت گام بردارند. «مسیر عشق» ایرانی، لبنانی، عراقی، افغانستانی، پاکستانی و... نمی‌شناسد و اگر در آن گام برداری، به‌یک‌باره خود را در میان بندگان مطیع خدا می‌یابی و حس می‌کنی که با همه آن‌ها پیوند خورده‌ای.

در «مسیر عشق» همه کارهای معمولی پر از رمز و راز می‌شود و اشیاء حقیقت دیگری می‌یابند؛ نان همان نان و آب همان آب است و انسان‌ها نیز همان انسان‌ اما گویی که همه اشیاء، گنجینه‌هایی از رازهای شگفت خلقت می‌شوند و انسان‌ها نیز به‌گونه‌ای با هم برادر، که گویی سال‌هاست در یک خانواده، در کنار هم زیسته‌اند.

اشک‌هایی که در «مسیر عشق» جاری می‌شوند، تبلبور همان «جهاد اکبر» هستند، جهادی که در آن تیغ دو دَم و تیر و تفنگ وجود ندارد و سلاح مومن در آن، اشک و ناله به درگاه خداست و همین گریه‌هاست که پشت شیطان را می‌شکند و آمریکا را از اریکه دروغین قدرت به زیر می‌کشد و همین گریه‌هاست که تجلی آن روح را به دیار جاودانگی و لقاء خداوند پیوند می‌دهد و همین اشک‌هاست که همه تیرگی‌ها را از سینه می‌شوید و دل را به چشمه صفا که فطرت توحیدی عالم باشد، اتصال می‌بخشد.

پرچم‌هایی که در «مسیر عشق» برافراشته می‌شوند، همچون بانگ‌های رسایی هستند که پیام توحیدی «لااله‌الاالله» و فرهنگ ظلم‌ستیزی عاشورا را در جهان می‌گسترانند؛ آن‌هم از دوش‌های خستگی‌ناپذیر عشاق‌ حسین (ع).

اگرچه مسیر عشق پایانی ندارد و «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» اما وقتی عاشقان به عمود آخر می‌رسند، با اشک‌های خود می‌گویند که ای کربلا! ما را نیز در خیل کربلائیان بپذیر، ما می‌آییم تا بر خاک تو بوسه زنیم و آن‌گاه روانه دیار قدس شویم؛ چراکه راه قدس از کربلا می‌گذرد.

انتهای پیام/ 113