گروه فرهنگ و هنر دفاعپرس: همه چیز از دقیقه 19 بازی پرسپولیس و پیکان آغاز شد؛ ضربه مهدی ترابی با برخورد به مدافع حریف و تغییر جهت، در کنج دروازه پیکان آرام گرفت؛ درحالیکه معدود افراد حاضر در ورزشگاه و تماشاگران بازی در مقابل گیرندگان خود، منتظر یک خوشحالی تکراری و مرسوم بعد از گل مهاجم جوان پرسپولیس بودند، این مهاجم 25 ساله و ملیپوش این بار خوشحالی منحصربهفردی را برای بعد از گلزنیاش آماده کرده بود.
ترابی بهسوی دوربین تلویزیونی حرکت کرد و در مقابل دوربین نوشته زیر پیراهنش را نشان داد، جمله کاملا واضح و پر معنا بود؛ «تنها راه نجات کشور = اطاعت از رهبری». اما داستان به همین جا و تلنگر مهاجم پرسپولیس به بسیاری از مسئولین و غیرمسئولان ختم نشد، بلکه موجی از حمایتها و انتقادها به سوی این بازیکن جوان در داخل کشور و خارج از کشور روانه شد.
بسیاری از حامیان مهدی ترابی، جمله نوشته شده بر روی پیراهنش را نسخه بهروز جمله امام راحل یعنی پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت شما آسیبی نرسد، دانستند و از کار ارزشی او دفاع کردند؛ اما در مقابل عدهای این کار خودجوش ترابی را نقد کردند و در دلیل انتقاد خود، بر جدایی سیاست از ورزش تاکید داشته و دارند.
در پاسخ به منتقدان مهدی ترابی، سه نکته حائز اهمیت است؛ نخست اینکه آیا میادین ورزشی (علیالخصوص فوتبال)، جایی برای سیاسیکاری هست یا خیر؛ دوم اینکه خوشحالی بعد از گل بازیکن پرسپولیس، اصلا سیاسی بوده یا خیر و نکته سوم و بسیار مهم اینکه چه کسانی از تلنگر این جوان 25 ساله بهشدت دلخور و ناراحت شدند و سعی کردند تا این پیام را به حاشیه ببرند.
باید گفت که ورزشکاران، فدراسیونها و حتی خودِ فیفا بارها واکنشهای بهشدت سیاسی نسبت به موضوعی خاص داشتهاند که در مقابل، نهتنها فیفا جریمهای در نظر نگرفته است بلکه به حمایت از آنها پرداخته یا با جریمهای ناچیز، ژست ضدسیاسیکاری خود را حفظ کرده است.
خوشحالی ملیپوشان تیم ملی سوئیس (گرانیت ژاکا و ژردان شقیری) و نشان دادن نماد عقاب آلبانی پس از گلزنیشان در مقابل تیم ملی صربستان در رقابتهای جام جهانی روسیه، خشم صربها را بههمراه داشت یا خوشحالی جنجالی بازیکنان تیم ملی ترکیه و ادای سلام نظامیشان در حمایت از تجاوز نظامی ارتش ترکیه به شمال سوریه در بازی با آلبانی، باعث ناراحتی بسیاری از مردم در سراسر جهان شد؛ این دو نمونهای از سیاسیکاری در میدان مسابقه بود که فیفا در مورد اول، دو ملیپوش سوئیسی را فقط چند هزار یورو جریمه کرد و در مورد دوم بهدلیل تازگی موضوع، کار به جریمه هم نرسیده است.
درخصوص سیاسیکاری فیفا نیز دو نمونه نسبت به فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران ماندگار و خاطرهساز شده است؛ نمونه اول بلوکه کردن پولهای فدراسیون بهدلیل تحریم کشورمان و نمونه دوم تن دادن به خواسته عربستان سعودی و امارات در عدم برگزاری بازیهای لیگ قهرمانان آسیا در کشورمان به بهانه ناامن بودن ایران است.
با این مثالها کاملا مشخص است، فیفا از سیاسیکاری فاصله ندارد و هرجایی که به سودش باشد از سیاسیکاری حمایت میکند و هرجایی که سودی نبرد، جلوی آن میایستد و آن را نهی میکند.
در مورد اینکه خوشحالی ترابی اصلا سیاسی بوده است یا خیر و چه کسانی از کار وی دلخور و ناراحت شدهاند هم باید گفت که ترابی اصلا از جناح خاص یا شخص خاصی که منفعتی از خوشحالی وی ببرد، حمایت نکرده است، بلکه بازیکن جوان پرسپولیس نکتهای مهم را در قالب یک پیام به مسئولان و خواصی گوشزد کرده است که خودشان بهتر از هرکسی راه عزت و نجات کشور را در تبعیت از رهبری میدانند؛ اما سهوا یا شایدم عمدا از ایشان اطاعتپذیری ندارند.
کار ارزشی مهدی ترابی که به گفته خودش کاری دلی بوده است، باعث شد تا عدهای (اشاره شد، چه کسانی هستند) دلخور شوند؛ همچنین بر سیاسی بودن کارش تاکید کنند و بر طبل جدایی سیاست از ورزش بکوبند و رسانههای همفکرشان (رسانههای معاند) و سربازان پیادهنظامشان (مخالفان نظام در فضای مجازی) هم بهصورت خودجوش برای به حاشیه کشاندن این پیام مهم (راه نجات کشور = اطاعت از رهبری) تلاش کنند و قطعا این تلاشها ادامه مییابد.
انتهای پیام/421