به گزارش سرویس فرهنگی خبرگزاری دفاع مقدس؛ اکبر صفرزاده: سینمای دفاع مقدس در شرایط فعلی میتواند با بهره گیری از دو عنصر مهم تاریخ غنی و پرگهر ایران و همین طور تمدن چند هزار ساله ایران و استفاده بهینه از شاخصه های مهم و اساسی دین اسلام به درجه ای از رشد و تعالی برسد که به عنوان سینمای معیار مطرح شود. فراهم کردن بستر سینمای معیار و ایجاد شرایط ایدآل برای فرایند تولید تنها در شرایطی به وجود می آید که بتوانیم تعریف جامع و کاملی از سینمای دفاع مقدس به عنوان یک خط معرفتی غنی که در تمام اقشار مختلف جامعه تاثیر داشته و همه را درگیر خود کرده است ارائه دهیم.
تفکیک نقش آفرینیهایی که زنان این سرزمین در دفاع مقدس داشته اند و تاکید تصویری و رسانه ای بر حضور پر رنگ این قشر مهم و تاثیر گذار جامعه می تواند جوهره معرفتی دفاع مقدس را در حوزه های اجتماعی، سیاسی و نظامی بنشاند و آثار مثبت آن را با تداوم این فرهنگ نهادینه کند. در شرایط فعلی و برای ارتقاء همه جانبه سینمای دفاع مقدس بیش از هر زمان دیگر حضور و اهتمام سازنده زنان جامعه ما مورد نیاز است.
با تمام تلاشهای ارزنده ای که برای به تصویر کشیدن نقش زنان در دفاع مقدس در سینمای ایران انجام شده است می توان گفت که سینمای ایران هنوز نتوانسته تصویر جامع و کاملی از نقش آفرینی های باشکوهی که زنان این سرزمین در دفاع مقدس داشته اند ارائه دهد . تصویری که سینمای دفاع مقدس از زن جامعه ایران در دهه شصت ارائه داده است تصویری ناقص و کم رنگ و تعریف شده در چهارچوب های سنتهای نزدیک به خرافه است که هیچ ربطی به واقعیت های جامعه آن روزگار ندارد. برخلاف آن چیزی که در سینما و تلویزیون ما به عنوان ویترین فعالیتهای زنان ایران زمین در جنگ به تصویر کشیده شده است باید گفت که این قشر مهم و تاثیر گذار جامعه در سطوح مختلف جنگ تاثیرات بسیار قابل توجهی را از خود بر جای گذاشتند.
با شلیک اولین گلوله دشمن، زنان مسلمان به امداد درمان مجروحان و جانبازان جنگ پرداختند. عملکرد زنان امدادگر از آن جهت حائز اهمیت است که اقدامات مثبت آنان باعث شد بسیاری از مجروحان به موقع مداوا شوند. در بین زنانی که در جبهه های حق علیه باطل به عنوان امدادگر فعالیت می کردند زنانی بودند که به واسطه مراقبت از مجرحان شیمیایی به عوارض شیمیایی مبتلا شدند و به شهادت رسیدند.
جنگیدن با دشمن بعثی مسئولیت دیگری بود که زنان در دفاع مقدس، به صورت داوطلبانه و همپای مردان بر عهده گرفتند. بسیاری از زنان خرمشهر با ساخت کوکتل مولوتف به جنگ تانکهای عراقی حاضر در مرز شلمچه رفتند. برخی از آنان نیز اسلحه به دست گرفتند و همراه گروه های چریکی علیه دشمن جنگیدند. واردشدن در حوزه اطلاعات عملیات و شناسایی دشمن، خنثی کردن بمب، شناسایی ضد انقلاب و پیدا کردن رد پای آنها در شهر و روستاها از دیگر پشتیبانیهای معنوی زنان ایرانی در هشت سال دفاع مقدس است.
رسیدگی و پرستاری مجروحین اعم از رزمندگان و مردم شهر از خرد و کلان و زن و مرد، تکفین و تدفین غریبانه بدون تشییع شهدا، تهیه مواد خوراکی و آشپزی و توزیع غذا، آبرسانی، تخلیه بار و کمکهای مردمی و حفر سنگر و پر کردن گونیهای سنگری، تهیه کوکتل مولوتوف از دیگر فعالیت های زنان خرمشهر است.
آمار بالای جانبازان و شهداء زنان شهر آبادان نشان دهنده فعالیت گسترده آنها در اموری چون احداث سنگر و تهیه مواد آتشزا و تدارک وسایل و مایحتاج رزمندگان و امداد و درمان و معالجه مجروحین است. اکثر قریب به اتفاق آنها حاضر به ترک خانه و کاشانه و تنها گذاشتن همسر، برادران و مبارزان شهر نشده و با تقبل رنج و مشقات زندگی طاقت فرسا در شهری جنگ زده، تا پای مجروح شدن و به شهادت رسیدن ایستادند.
در دوران هشت سال جنگ تحمیلی زنانی که نقاط مرزی کشور نبودند و در جنگ به طور مستقیم شرکت نداشتند سعی کردند با فعالیت هایی که در پشت جبهه های حق علیه باطل انجام می دهند رزمندگان اسلام را یاری رسانند . پتوشویی، لباسشویی رزمندگان، رفوی لباس و ملحفه، تعمیر پوتین اهداء حداقل دارایی زینتی و برپایی جلسات روضه خوانی، دعا و نیایش برخی از این فعالیت ها است .
در پشت جبهه سنگین ترین وظیفه در بیمارستانهای صحرایی رسیدگی به مجروحین و مصدومین جنگ بود که این مسئولیت بر عهده زنان بهیار و پرستار و پزشک بود. حضور فعال خواهران بسیجی در بخش تولید لباسهای ضدشیمیایی رزمندگان از دیگر جلوه های ایثار این فداکاران است. این خواهران در مراکزی که مواد خنثی کننده مواد شیمیایی بسته بندی میشد و نیز در مراکزی که لباسهای ضدشیمیایی رزمندگان چسبزنی میگردید و خود این چسب ها از ترکیبهای شیمیایی عارضه دار بود، مشغول خدمت به ایران اسلامی بودند.
زنان ایران زمین در طول هشت سال دفاع مقدس ضمن محدود نگاه داشتن سطح توقعات خود با اشتیاق همسران و فرزندانشان را به جبهه ها فرستادند و در غیاب آنها تمامی مسئولیتهای پرورشی و اقتصادی خانواده را عهده دار شدند و مشکلات ناشی از جنگ از جمله خاموشی های بیوقفه، کم آبی، کمبود موادغذایی و گرانی را با جان و دل تحمل کردند و با آگاهی از شرایط، ساده زیستی و قناعت را بیش از پیش نصب العین خود قرار دادند.
با نگاهی جامع و کامل به فیلمهای دفاع مقدسی که تاکنون تولید شده و در سینمای ایران به نمایش درآمده اند در می یابیم که نقش و جایگاه زن در این سینما بسیار اندک و ناچیز است و در اغلب موارد نقش محوری این گونه فیلم ها را مردان بر عهده گرفته اند. آژانس شیشه ای، از کرخه تا راین، سفر به چزابه، دیده بان، مهاجر، لیلی با من است، پرواز در شب، افق، دوئل، دکل، روز سوم و.... فیلم هایی هستند که سهم زنان این این سرزمین در آنها بسیار کم رنگ است .
بر خلاف رویه رایج در سینمای دفاع مقدس و تمایل شدید این سینما برای سوق پیدا کردن به حوادث بزرگ و نشان دادن نقش آفرینی های مردان جنگ، فیلم های دیگری هم در این زمینه تولید شده اند که هم به لحاظ قرار گرفتن در متر و معیار دفاع مقدس و هم به لحاظ نشان دادن نقش واقعی زن در سینمای دفاع مقدس بسیار موفق عمل کرده اند. روزهای زندگی به کارگردانی پرویز شیخ طادی، شیار ۱۴۳ به کارگردانی نرگس آبیار و کیمیا به کارگردانی احمد رضا درویش جزو آثار موفق و در خور توجه سینمای دفاع مقدس هستند که نقش آفرینی های زنان و مردان ایران زمین در دفاع مقدس را به بهترین شکل به تصویر کشیده اند.
انتهای پیام/
