به گزارش دفاع‌پرس از یزد، شهید «محمدمهدی موحدی» در سال 1337 در خانواده‌ای روحانی و مذهبی در روستای مهرآباد متولد شد. او در سن هفت‌سالگی برای آموختن علم وارد مدرسه شد و هم‌زمان با دوران تحصیل، حضور چشمگیری در مسجد داشت تا قرآن و احکام دینی را هم بیاموزد.
طینت پاک او از همان اوایل آمیخته با عشق و علاقه به اهل‌بیت عصمت و طهارت بود و همیشه و همه‌جا حضورش را در مجالس عزاداری سیدالشهدا جلوه‌گر می‌ساخت.
پس از اتمام دوران دبستان چون احساس کرده بود که پدرش احتیاج به کمک و استعانت در امر کشاورزی دارد به کشاورزی پرداخت و در عین اینکه متفکر و فهیم بود، دوران نوجوانی را نیز به همین ترتیب سپری کرد تا اینکه زمان اعزام شدن به خدمت سربازی فرا رسید.
دوران خدمت محمدمهدی هم‌زمان با انقلاب شکوهمند اسلامی بود که در حین خدمت وقتی خبر فرمان امام خمینی (ره) مبنی بر فرار سربازان را شنید، لحظه‌ای درنگ نکرده و فوراً فرار کرد.
او در تمامی تظاهرات ها و فعالیت‌های دوران انقلاب حضور گسترده‌ای داشت و بعد از انقلاب هم در قم اقامت گزید و مشغول کار شد تا اینکه این بار تجاوز بعثیون عراقی به میهن اسلامی، حس وطن‌پرستی و ظلم‌ستیزی محمدمهدی را بر انگیخت.
وی که خود جان، مال و قلم خویش را وقف کمک به جبهه کرده بود به همگان توصیه می‌کرد به هر طریق که ممکن است حضور خود را در جبهه استمرار بخشند؛ بی‌تابی محمدمهدی برای حضور در جبهه پس از شهادت عمویش محمدحسین و برادرش هادی، چندان طولانی نشده و عشق به امام او را راهی جبهه کرد.
او که مربی و مرشد تمامی همرزمانش بود پس از شنیدن خبر شهادت پسرعمویش ابراهیم، آن‌چنان شوق شهادت در وجودش رخنه کرده بود که موجب شد او پیوند ناگسستنی خود را با جبهه محکم‌تر از قبل کند.
محمدمهدی در میان همگان عزیز و کم‌نظیر بود؛ چراکه روحیه اجتماعی عجیبی داشت، با همه می‌جوشید و دوستی جهت‌داری داشت، به همه محبت می‌کرد، با دوستانش چنان برخورد می‌کرد که غم‌ها را از دل آن‌ها می‌زدود. او بسیار ایثارگر بود، تمام هستی خود را در طبق اخلاص می‌نهاد و به جامعه تقدیم می‌کرد.
این شهید بزرگوار بسیار دلسوز و فریادرس بود و هر جا مشکلی پیش می‌آمد او بود که گره‌گشایی می‌کرد و به تعبیر همه دوستانش، دلسوز بود و فداکار. از دنیا وارسته بود و به معنویت وابسته و همه‌چیز را برای خدا می‌خواست. به خدا توکل داشت و امید وافر به رحمت او، اهل خوف و رجاء، صبر و قناعت بود. بسیار ساده می‌زیست و عزت و مظلومیت در چهره‌اش موج می‌زد.
شهید محمدمهدی موحدی پس از عمری مجاهده و مبارزه سرانجام در تاریخ 21 فروردین سال 66 در محل پاسگاه زید دعوت حق را لبیک گفت و مرغ روحش به سوی ملکوت پرکشید.
انتهای پیام/
