به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، وبلاگ حرفی برای گفتن نوشت:
به کجا می رویم؟ این تمدن پوشالی و سیاه غربی که بر کشورمان سایه افکنده تا کجاها پیش خواهد رفت؟ به کجا می برد ما را؟ به کجا می برد ما را که برای تدفین شهدای گمنام که درجه شان از شهدای دیگر هم بالاتر است، بهانه ها می آوریم که حالا چرا اینجا دفن میکنید! دوتا محله پایین تر دفن کنید! اینجا میراث فرهنگیه، اثر تاریخیه! وقتی هم میای دفاع میکنی و میگی شهدا هم میراث فرهنگی کشورن، بلافاصله میگه متحجر بازی در نیارین، این چیزا(شهدا) قدیمی شده دیگه کسی به این چیزا توجه نمیکنه!
در جواب این آدم باید گفت:
1- شهدا تو این کشور و هیچ جای دنیا قدیمی و کهنه نشده اند، بلکه غریب بودند و غریب تر شدند. اما خوشا بحالشان که قریب (نزدیک) سرورشان، امام حسین علیه السلام هستند.
2- شهدای جنگ تحمیلی حداکثر 35 ساله که شهید شدند، چطور اعتقاد به اثر فرهنگی 35 ساله که جون خودشو در راه آبادی و استقلال ایران اسلامی داده نشانه متحجری و عقب موندگی میشه اما اعتقاد و توجه به بنایی که چند قرن از عمرش می گذره اینطور نیست؟ این چه منطقیه؟
شهدا شرمنده ایم، شرمنده ایم که دستمان سالم است و پا داریم. شرمنده ایم که سر به بدن داریم و حیات داریم. و تو فقط چند تیکه استخوان هستی و باور نداریم. همه عمرت روی هم رفته سی چهل ساله اما میگیم افسانه ای! شرمنده ایم که دنیا رو چسبیده و تو را در خاک رها کرده ایم.
شهید! تو را چه شده است که سراسیمه از خاک بیرون میای؟
به قول سردار قاسمی، یکی از راویان جبهه و جنگ: ما قبلا که میخواستیم شهدا رو تفحص کنیم کلی استغاثه می کردیم و زیارت عاشورا میخوندیم تا یکی دو تاشون رو پیدا کنیم. اما الان کرور کرور شهید دارن از خاک میان بیرون. میدونی چرا؟ می بینن ما داریم راه رو اشتباه میریم، داریم قافیه رو می بازیم.
رفیق! یادمون نره چه خونهای پاکی برای استقلال و امنیت ما ریخته شده.
یادمون نره شهدا زنده اند. شهدا زنده اند و نزد پروردگار روزی میخورند.
رفیق! هفته گذشته تو شهر یزد میخواستن شش شهید گمنام رو تو محلی که بعدها اضافه شده به اثر تاریخی امیر چخماق، دفن کنند اما میراث فرهنگی بهانه ها آورده و … .
به نظرت چرا ما اینقدر از فرهنگ شهدا دور شدیم؟
به کجا داریم می ریم؟
جلوگیری از دفن شهدای گمنام… هتک حرمت به روزعاشورا و عزاداری امام حسین علیه السلام در فتنه سال88 و…
فأین تذهبون؟
