به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، سردار جانباز «میرزا محمد سلگی» فرمانده گردان 152 حضرت اباالفضل (علیه السلام) و راوی کتاب «آب هرگز نمیمیرد» در یادداشتی که در این کتاب نوشته، آورده است:
بسم رب العباس
رسول خدا (ص) در حدیثی فرمودند: «ای مردم، آگاه باشید که گاهی از جانب پروردگارتان، رایحهای به سمت شما می‌وزد پس هُشیار باشید و خود را در معرض آن شمیم قرار دهید».
باطن کربلا، حقیقت آن نسیم بود که هر رزمنده را به اندازه معرفت و شمعه وجودی‌اش می‌نواخت. از روزی که در 6 سالگی روضه مشک و سقا را از پدرم شنیدم و تا زمانی که دستم به داس و خوشه‌های گندم گره خورد، ردّ این بوی خوش را گرفتم تا به زیر عَلَمِ عباس (ع) رسیدم.
اتفاقی نبود. در دفتر تقدیر الهی همه چیزها حساب و کتاب داشت که با شروع جنگ تحمیلی و تاسیس یگان رزمی استان همدان _انصارالحسین(ع)_ به نوکری گردان حضرت اباالفضل (ع) منصوب شدم و تشنه آب، آب حیاتی که هنوز از مشکِ ابوالفضل (ع) می‌ریخت و به تاریخ آبرو می‌داد.
سال‌های دفاع مقدس، ایام پرفراز نشیبی بود که بوی تند باروت و طعَمِ تلخ گازهای شیمیایی، ذائقه‌ام را عوض نکرد و عطر علمدارِ علقمه را از کامم نستاند.
از سرپل ذهاب و مهران و پیرانشهر تا میمک و فاو و شلمچه، ماووت. همه جا دستان بریده حضرت اباالفضل (ع) دستگیرمان می‌شد و راه را نشان‌مان می‌داد.
راهی که همرزمان شهیدم حاج محسن امیدی، حاج حسین کیانی، مطب قیصری، محمدحسن ابروزن، محجوب، مولوی، ظفری، وحید سهرابی و همه فرماندهان شهید گردان 152 حضرت اباالفضل (ع) با «پای توفیق» دویدند و به مقصد رسیدند و من جا ماندم.
ماندم تا شاید راوی مظلومیت‌ها، شهامت‌ها، شجاعت‌ها، شهادت‌ها و تشنگی‌های آنان باشم و خدا می‌داند که اگر رهبر جانباز انقلاب اسلامی، بیان خاطرات را برای جاماندگان، در حکم تکمیل امر جهادشان نمی‌دانستند، تن به این تکلیف نمی‌دادم.
این اثر مرهون مصاحبه دو ساله برادران جانیازم حمید حسام و جمشید طالبی و بازخوانی و یادآوری همرزمانم در گردان 152 حضرت اباالفضل (ع) و همراهی و سروری فرماندهان لشکر 32 انصارالحسین (ع) سرداران حاج حسین همدانی، حاج مهدی کیانی، حاج علی شادمانی و حاج حمید سالکی است.
این حقیر به حکم آیه کریمه «إِنَّ اللَّهَ يَأمُرُكُم أَن تُؤَدُّوا الأَماناتِ إِلى أَهلِها» امانت درون سینه‌ام را صادقانه بیان کردم و گواهی می‌دهم که برادرم حمید حسام آن را با حفظ امانت و به دور از تحریف با نثری روان و خواندنی به آیندگان سپرد. ما تشنه یک جرعه سخاوت هستیم؛ مشک تو هنوز آب دارد عباس.
انتهای پیام/ 121
