گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ مسعود حیدری؛ ۱۶ آذر سال ۳۲ مانند بسیاری از مناسبت‌های خونینِ بدواً تلخ، اما نهایتاً شیرین آن دوران و آن دهه، روزی است که می‌توان رگه‌های حیات فطرت‌آمیز و زلال مردم و بخصوص دانشجویان آن زمان را در آن به نظاره نشست. حیاتی که با شهادت سه دانشجو به نام‌های «مصطفی بزرگ‌نیا» و «احمد قندچی» و «آذر شریعت‌رضوی» در اعتراض به دیدار رسمی «ریچارد نیکسون» معاون رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا و همچنین از سرگیری روابط ایران و بریتانیا، در تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۳۲ (حدود چهار ماه پس از کودتای ۲۸ مرداد همان سال) در دانشگاه تهران، سلامت نفس ملت ایران را از طریق دانشگاه که نبض تپنده جامعه است، به تاریخ مخابره کرد.
ملت ایران با وجود روح لطیف و صلح‌جویی که دارد، از غیرتی بی‌همتا و البته حماسی برخوردار است، لذا همواره با قدرت‌های زورگو و زیاده‌خواه با روش‌های گوناگون در ستیزه و تقابل بوده است و هر بار به قول شاعر، به شکلی این بت عیار (غیرت حماسی) درآمده است. اما از آنجا به بعدی که ایران و اسلام مانند روح و جسم یکدیگر را یافتند و دیگر بدون یکدیگر سر نکردند، این غیرت حماسی در تقابل با ظالمان رنگ حماسی‌تری به خود گرفت و شهادت در این راه به افتخاری بزرگ تبدیل شد.
طی طریق ملت ایران برای رسیدن به تعالی دنیوی و اخروی که همواره با اکسیر شهادت، عیار وقایع را به نفع این راه، افزون کرده است، به گونه‌ای رقم خورد که در اوج آن، دفاع مقدس را به عنوان بزرگ‌ترین کارزار و تقابل مستقیم ملت ایران و ظالمان عالم معرفی کرد. از این رو وقایعی، چون ۱۶ آذر ۳۲ را می‌توان به پاشیدن بذر با برکت آزادگی در جان و دل ملت ایران تشبیه کرد که وقتی ثمر داد، به فرموده قرآن کریم هر دانه‌اش، هفتاد دانه رویاند و آن ثمرِ پربرکت، دفاع مقدس بود.
ملت ایران با سلاح صبر (استقامت) و ایمان همواره در طول تاریخ علی‌رغم فراز و فرود‌هایی که تجربه کرده است، یک مساله را با جدیت به همه دوستان و دشمنان خود قبولانده است، آن هم اینکه هر چقدر که تحت فشار و ناملایمات قرار گیرد، روح حماسی و استکبارستیز خود را به ثمن بخس نخواهد فروخت و همواره برای تقویت آن، دست از بذل جان نخاوهد کشید.
۱۶ آذر پیش از آنکه آب گل‌آلودی برای دلبری سیاسیون از دانشگاه و عشوه‌فروشی آنان برای دانشجویان باشد، یک محک است برای سنجیدن عیار آنانی که دم از پیروی از راه شهدا می‌زنند، اما بر بیراهه طی طریق می‌کنند. محکی که هر چقدر کفه استکبارستیزی سیاسیون را سبک‌تر بیابد، بر دوری آنان از راه شهدای دانشجو بیشتر صحه می‌گذارد.
انتهای پیام/ 112
