گروه فرهنگ و هنر دفاعپرسـ رسول حسنی؛ شهید مرتضی آوینی چه در آثار مکتوب خود و چه آثار تلویزیونیاش نوعی از جهانبینی و نگرش نسبت به هنر انقلابی را طرح کرده است که بعد از سه دهه هنوز زنده و پویاست. در واقع شهید آوینی توانست به اتکای ارزشهای اسلامی که در انقلاب اسلامی تبلور یافته است، به سبک منحصربهفردی دست پیدا کند. چنین سبکی را در مجموعه «روایت فتح» میتوان بازشناسی و تحلیل کرد. سبک آوینی را باید سبکی دانست که نزدیکی تامی در فرم و محتوا با مفاهیم انقلابی اسلامی دارد و به بهترین شکل ممکن و نمونه اعلای هنر انقلابی است.
متاسفانه شهید آوینی در ایجاد و اعتلای چنین سبکی یکه و تنها بود و در زمان خود تکثیر نیافت. اگر همزمان با آوینی این هنرمند نوجو و انقلابی، کسان دیگری در حوزه سینما وارد میدان میشدند، اکنون شاهد سبکی جهانی در هنر انقلابی بودیم. کمکاریها و بیمبالاتیهای صورت گرفته در این مسیر مانع از آن شد که سبک و سیاق آوینی مورد مطالعه قرار بگیرد و بدتر از آن با کجسلیقگیها مانع از ورود این شهید هنرمند انقلابی به رسانه ملی شدند.
بعد از برگزاری سه دوره از جشنواره بینالمللی «سینماحقیقت» بخشی تحت عنوان «جایزه شهید آوینی» به این رویداد فرهنگی اضافه شد که اختصاص به مستندهای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس داشت. «جایزه شهید آوینی» که اکنون دهمین دوره برگزاری خود را در «سینماحقیقت» تجربه میکند، از بخشهای مهم و اثرگذار این جشنواره است و توانسته با ارکان آثار قابل توجهی مستندهای حوزه مقاومت را تا حد زیادی ارتقا دهد. اینکه گردانندگان جشنواره «سینماحقیقت» به «جایزه شهید آوینی» نگاه محفلی و حاشیهای نداشته باشند، فینفسه قابل تقدیر است، اما باید توجه داشت این همه آن چیزی نیست که از مدیران فرهنگی انتظار داریم.
اگر سینمای آوینی مدلی موفق از سینمای انقلابی ایران اسلامی است، باید بیش از این برای آن برنامهریزی و کار شود. اکران چندباره آثار راه یافته به بخش «جایزه شهید آوینی» در ایام سال و پخش تلویزیونی این آثار در کنار نقد و بررسی و آسیبشناسی آنها زمینه را برای درک بهتر سبکشناسی سینمای آوینی فراهم خواهد کرد. همچنین باید دید مدیران «سینماحقیقت» تا چه میزان در بحث معرفی آثار جایزه شهید آوینی در بازار جهانی فیلم فعال هستند و تا چه میزان مستندسازان کشورهای اسلامی میتوانند در این بخش شرکت کنند.
بعد از گذشت 10 سال و تجربه موفق اکران آثار جبهه مقاومت با تراز بالا باید «جایزه شهید آوینی» از ملی به بینالمللی تبدیل شود تا فیلمسازان کشورهای اسلامی در کنار هم آثار یکدیگر را ببینند و از این طریق به تعامل و حتی تولید مشترک برسند. از آنجاییکه اغلب مدیران فرهنگ تمایلی به همپوشانی فعالیتهای یکدیگر ندارد و ترجیح میدهند با جزیرهای عمل کردن سلایق خود را اعمال کنند، اقداماتی مثل برگزاری «جایزه شهید آوینی» در «سینماحقیقت» محدود به دایره مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی شود.
حال آنکه ورود نهادهای فرهنگی دیگر برای خرید، اکران و تکثیر آثار به نمایش درآمده در بخش «جایزه شهید آوینی» میتوانست علاوه بر تشویق و ترغیب مستندسازان حوزه مقاومت زمینه را برای ورود فیلمسازان دیگر فراهم کند. متاسفانه تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده است و حتی آثار برخی از این مستندسازان به راحتی در فضای مجازی قابل دسترسی است.
بدون آنکه حتی ریالی عاید صاحبان آثار شود. اگر از هم اکنون برنامهای مشخص برای ارتقای سینمای مقاومت در نظر گرفته نشود و برای شناساندن سینمای آوینی به عنوان نمونه متعالی از سینمای انقلاب قدمی برداشته نشود. نمیتوان به آینده کلیت سینمای ایران امیدوار بود. شکوفایی سینمای ایران بدون شک در شناخت و پایهگذاری سینمایی است که شهید آوینی آغازکننده آن بود.
انتهای پیام/ 161