به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، در اولین روز از جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» و در بخش جایزه شهید آوینی فیلم نیمه بلند «تنها مدرس» ساخته «معین شافعی» به نمایش درآمد.
این فیلم در زمان ۷۰ دقیقه بخش‌هایی از زندگی سیاسی شهید سیدحسن مدرس را به اتکای اسناد و عکس‌های آرشیوی روایت می‌کرد و کارگردان سعی داشت با همین بضاعت اندک چهره‌ای نزدیک به واقعیت از سید حسن مدرس ترسیم کند.
بدون شک حسن مدرس یکی از مهم‌ترین و بزرگترین مبارزانی است که علیه رژیم پهلوی وارد میدان شد و توانست تا حد زیادی نقاب از چهره مزورانه رضاخان میرپنج بردارد. نقش تاثیر گذار مدرس در تاریخ استعمارستیزی پررنگ‌تر و مهم‌تر از آنی است که بتوان با یک فیلم حق مطلب را ادا کرد.
جامع‌الاطراف بودن این اسوه ضد استعماری چنان است که باید در فیلم‌های متفاوتی به آن پرداخته شود. شافعی در کسوت کارگردان و با تاکید بر تنهایی مدرس، توانسته است چیزی فراتر از زندگی سیاسی و شهادت یک عالم شیعی را نشان دهد و آن تاریخ مکرر تقابل اکثریت کفر علیه اقلیت ایمان است.
گویا این یک مساله نهادینه شده در ذات بشری است که جبهه حق همیشه از داشتن عده و عده محروم بوده است در حالی که جبهه مقابل با وجود عدم حقانیتش بر کرسی سلطنت تکیه زده است و فریاد مدرس‌ها که باید بیدار کننده باشد برای عده زیادی آزار دهنده است. در فیلم «تنها مدرس» می‌بینیم که وقتی رضاخان با دسیسه انگلیس روی کار می‌آید و تاج‌گذاری می‌کند، مدرس هشدار می‌دهد و با چنین حکومتی که بر خلاف قانون شکل گرفته مخالفت صریح و آشکاری می‌کند، اما مردم بی‌خیال تهران - به تعبیر فیلم - همه چیز را به مسخره و شوخی می‌گیرند و شاه شدن رضاخان را جدی نمی‌گیرند.
اشتباهی که بیش از ۵۰ سال باعث شد ایران ژاندارم منطقه و حافظ منافع دول غرب باشد. اگر مردم تهران مدرس را در مجلس تنها نمی‌گذاشتند و امر رهبر دینی خود را بی‌مقدار نمی‌کردند رژیم منحوس پهلوی چگونه مجال بروز و ظهور پیدا می‌کرد. ۱۴ هزار مردمی که در مجلس ششم به مدرس رای دادند و حامی او بودند نه تنها در مجلس هفتم تنهایش گذاشتند که شرایطی پیش‌آوردند تا مدرس در نهایت غربت و تنهایی به دست یکی از دژخیمان رضاشاهی و با زبان روزه به شهادت برسد. هر چند شکی در مکر استعمار پیر در منزوی کردن مراجع و عالمان دینی و روی کار آوردن رژیم پهلوی نیست، اما تا مردم نخواهند هیچ کس نمی‌تواند بر آن‌ها سلطنت کند.
در قسمتی از همین فیلم خاطره‌ای از زبان مدرس نقل می‌شود. این شهید روایت می‌کند بعد از واقعه تحریم تنباکو خدمت میرزای شیرازی رفتم و انتظار داشتم ایشان از پیروزی به دست آمده مسرور باشند. اما با کمال تعجب دیدم میرزای شیرازی در اوج اندوه است و از واقعه پیش آمده گریان هستند وقتی علت را جویا شدم جواب دادند امروز انگلیسی‌ها فهمیده‌اند قدرت شیعه از کجا نشات می‌گیرد و به زودی از همین راه ضربه خود را وارد خواهند کرد. من نگران آینده اسلام هستم.
همین نقل قول مدرس کافی است تا بدانیم قدرت نفوذ جبهه کفر در جبهه حق تا چه میزان است. زندگی و زمانه مدرس که در فیلم «تنها مدرس» بخش کوچکی از آن را دیدیم وضعیت امروز ما را به خوبی روشن خواهد کرد. اگر امروز ما نیز مثل مردم تهران دیروز، پشت مدرس زمان خود را خالی کنیم و هشدار‌های وی را در دشمنی آشکار انگلیس و آمریکا را به شوخی بگیریم. روشن است چه چیزی در انتظار ما و فرزندان ما خواهد بود. دیدن فیلمی مثل «تنها مدرس» فقط دیدن یک فیلم نیست، زنگ بیدار باشی است که برای لحظه‌ای ما را از خواب غفلت بیرون آورد، البته اگر بخواهیم و درد دین و وطن داشته باشیم.
انتهای پیام/ 161
