«بانو»

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از بیرجند، کتاب «بانو» شرحی از زندگی شهیده «طوبی تاجریزی» به قلم زهره محمدی است که با همکاری دفتر امور زنان و مشارکت مردمی اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس خراسان جنوبی در سال 97 به چاپ رسیده است.

مولف در مقدمه این کتاب می نویسد؛ می دانستم شهید شده است اما نمی دانستم کجا و چگونه؟ اسمش را شنیده بودم ولی نمی دانستم کیست؟ عکسش را دیده بودم ولی اصلا نمیشناختمش.

کنگره دو هزار شهید که می خواست در خراسان جنوبی برگزارشود هم، از او اسمی برده نشده بود، خودم هم قصد نداشتم خاطرات او را ثبت کنم، هدف ثبت خاطرات دختر بزرگش، فاطمه صغری آمالی به عنوان همسر شهید علی برازنده مقدم بود. حتی روز اولی که مصاحبه را شروع کردم، اسمش را فراموش کردم، دخترش به من یادآوری کرد.

هرچه دختر از کودکی اش می گفت و جلو می رفت من بیشتر شیفته شخصیت مادر می شدم، انگار نقش اصلی زندگی دختر مادر بود، هر چه بیش تر می گذشت، بیش تر به شخصیتش علاقمند می شدم و به این نتیجه می رسیدم که شهادت حقش بوده است.

به اداره حفظ آثار دفاع مقدس استان آمدم تا گزارش کارم را به مسئول دفتر مشارکت زنان بدهم، پیشنهاد شد تا کتاب مادر را در کنار کتاب دختر به صورت مستقل انجام بدهم. رفتم مرکز اسناد تا مدارک و اسناد مربوط به ایشان را تحویل بگیرم، مسئول آنجا پوشه ای به نام طوبی تاجریزی را به من داد، ظاهرا خیلی پر و پیمان بود، رفتم خانه و در اولین فرصت آن را داخل لپ تاب باز کردم، داخل آن هشت پوشه ی مجزا بود؛ اسناد، عکس، فیلم، خاطره، مصاحبه، وصیت نامه. از این بهتر نمی شد، ولی در کمال ناباوری هر پوشه ای را که باز می کردم پر بود از خالی، فقط در پوشه اسناد یک فرم مربوط به شورای بررسی پرونده شهید گذاشته شده بود که بیش تر از آن که مرا خوشحال کند، ناراحت کرد، تاریخ شهادت 9 / 5 / 66 ، تاریخ بررسی 30 / 8 / 75 نزدیک به ده سال بعد از شهادت، تازه پرونده مورد بررسی قرار گرفته بود.

این یعنی نهایت مظلومیت؛ از هرکسی سندی درخواست می کردم، چیزی برای ارائه نداشتند، برخی به صراحت می گفتند خانمِ خانه داری بوده که به مکه رفته و شهید شده است، چیزی برای ثبت زندگی اش وجود ندارد!!! ولی هیچ کس نمی دانست در عین سادگی متفاوت بودن یعنی چه؟ بی نام و نشان ولی عارف بودن یعنی چه؟ که این که بتوانی در دل آتش نمرود، ابراهیم وار ایمانت را حفظ کنی یعنی چه؟

انتهای پیام/