به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، پنجم جمادی‌الاول مصادف است با سالروز ولادت بانویی که با ولادتش صبر، وقار و شکیبایی معنا یافت. بزرگ بانویی که اسارت وی در کربلا تجدید حیات اسلام را در پی داشت، حضرت زینب (س) عالی‌ترین نمونه از شهامت و دلیری، دانش و بینش است.
همراهی همدلی صبر شکیبایی و استواری حضرت زینب (س) پس از وفات حضرت زهرا (س) بود که به او لقب «ام ابیها» را دادند. تک بعدی نبودند جزء ویژگی بارز حضرت است و هر جا هر آن چه به او ماموریت می‌دادند را به نحو احسن انجام می‌دادند. علاوه بر این که عالمه بودند عابده آل علی نیز نام گرفتند.
نام مبارک آن بزرگوار زینب، و کنیه گرامی‌شان ام‌الحسن و ام کلثوم و القاب آن حضرت عبارتند از: صدیقة الصغری، عصمة الصغری، ولیة الله العظمی، ناموس الکبری، شریکة الحسین علیه‌السّلام و عالمه غیر معلّمه، فاضله، کامله و ... است.
زینب در لغت، به معنای «درخت نیکو منظر» آمده و معنای دیگر آن «زین اب» یعنی «زینت پدر» است؛ حضرت زینب (س) یکتا زنی است که نه تنها در زنان، بلکه در مردان عالم، کمتر نظیرش را می‌توان دید.
با توجه به این که امسال سالروز ولادت حضرت زینب (س) مصادف است با آغازسال نو میلادی و ولادت حضرت عیسی مسیح (ع) و حضرت مریم (س) تنها بانویی است که نامش در قرآن آمده و نقش مهمی در زندگی حضرت عیسی (ع) داشته است. در گفت‌وگویی که با حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدابراهیم معصومی (استاد دانشگاه و عضو هیات مدیره انجمن علمی مهدویت حوزه) داشتیم وی به برخی از شباهت‌های حضرت زینب (س) و حضرت مریم (س) و نقش حضرت زینب (س) در رشد و پرورش اسلام اشاره کرد.
شباهت حضرت زینب (س) با حضرت مریم (س) در قرآن
وی با بیان این مطلب که حضرت زینب (ع)، اسوه صبر است که با صبر و از خودگذشتگی که در راه امام زمان خود انجام داد همیشه در تارک شیعه مانند الماسی می‌درخشد. اگر این بانوی بزرگ در کربلا حضور نداشت می‌توان گفت که اهداف قیام امام حسین (ع) در کربلا می‌مانند اظهار داشت: ایشان بعد از عاشورا هم به عنوان پرستار یتیمان کربلا و هم مبلغ و سخنگو و تریبون اهل بیت (ع) در کوفه و شام بودند، مثل چنین بانویی در تاریخ کم داریم، حال در این مجال قصد داریم ایشان را با بزرگ بانویی که در قرآن کرارا نام برده شده تشبیه کنیم. زنان انگشت شماری در قرآن نام برده شده‌اند که مورد تجلیل خداوند تبارک بودند از جمله از آن‌ها می‌توان به حضرت مریم (س) اشاره کرد.
اولین شباهت: برتری حضرت زینب (س) و حضرت مریم (س) بر زنان عالم
«إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَی ءَادَمَ وَ نُوحًا وَ ءَالَ إِبْرَاهِیمَ وَ ءَالَ عِمْرَانَ عَلیَ الْعَالَمِینَ، خداوند آدم، نوح، آل ابراهیم و آل عمران را بر همه جهانیان برتری داد.»
حضرت مریم از آل عمران است و حضرت زینب کبری (س) از آل ابراهیم و این دو به خاطر قابلیت‌هایشان بر همه جهانیان برتری دارند. در این شباهت، حضرت زینب کبری سلام الله علی‌ها رو با هیچ کسی روی زمین نمی‌توان مقایسه کرد. پدربزرگ ایشان، برترین انسان روی زمین و اشرف انبیاء و نگین پیغمبران حضرت محمد صلی الله علبه و آله است و کسی است که خدا به او فرمود اگر تو نبودی عالم را خلق نمی‌کردم.
پدر ایشان کسی است که پیغمبر (ص) به او فرمود: یا علی تو از من هستی و من از تو و خدا هم فرمود یا محمد، اگر علی نبود تو را خلق نمی‌کردم. مادر ایشان پاره وجود پیغمبر (ص) و همان کسی است که خدا فرمود اگر فاطمه (س) نبود پیغمبر (ص) و علی (ع) را خلق نمی‌کردم.
دومین شباهت: کفالت این دو بانو
«وَ کَفَّلَهَا زَکَرِیَّا، و خداوند زکریای پیغمبر را کفیل (سرپرست) مریم قرار داد.»
هدف، نست، اهداف و مسیر حضرت مریم مشخص بود لذا خدا هم از ایشان به بهترین وجه قبول کرد و به بهترین وجه بزرگش کرد. بهترین مخلوقش در آن زمان یعنی زکریای نبی را عهده دار مسئولیت‌های مریم قرار داد، خدا حضرت مریم رو به پیامبر خود سپرد تا از هرجهت زمینه رشد و تعالی حضرت مریم را مهیا سازد.
اولین کفیل حضرت زینب (س) نیز پیامبر (ص)، دومین کفیل حضرت زهرا (س) سومین کفیل امام علی (ع) سپس امام حسن (ع) و در نهایت امام حسین (ع) بودند. خدا بهترین انسان‌های روی زمین را کفیل برای حضرت زینب (س) قرار داده بود.
سومین شباهت: عبادت دو بانو
«یا مَرْیَمُ اقْنُتی لِرَبِّکِ وَ اسْجُدی وَ ارْکَعی مَعَ الرَّاکِعینَ، (ملائکه گفتند:) ای مریم برای خداوند قانت باش و سجده کن و همراه رکوع کنندگان رکوع به جا بیاور.»
مقام «سجود» و «رکوع» هم دو مقامی هست که خدا به حضرت مریم دستور داد که اگر می‌خواهی در این مقام و جایگاه و منزلت بالا باقی بمانی باید اهل سجده و رکوع باشی.
سجده نمادی از نهایت خضوع و کرنش در برابر خدا و رکوع هم نماد تسلیم و پذیرش هرگونه دستور در برابر خداست.
درباره حضرت زینب سلام الله علی‌ها نیز روایت‌های زیادی در کتب تاریخی نقل شده که امام سجاد (ع) فرمودند: عمه‌ام زینب با آن شدت مصیبت‌ها و سختی‌ها و بلا‌ها هیچ وقت نماز شب را ترک نکرد و فقط شب یازدهم محرم (بعد از وقایع عاشوراء) نماز شب‌اش را (از شدت تشنگی و خستگی و گرسنگی) نشسته خواند.
وی بیان کرد: این موارد برای ما محبین و پیروان اهل بیت (ع) درس بزرگی است که از این بانوی گرامی درس بگیریم و در رفتار و گفتارمان خود را شبیه به اهل بیت (ع) کنیم. همچنین بانوان گرامی که این بزرگواران را در زندگی خود الگو قرار دادند، در اخلاق، رفتار، مسئولیت خانوادگی، اجتماعی و همچنین در تعامل با دیگران در حوزه اجتماعی و رعایت کردن شئونات اسلامی در تعامل با دیگران مطابق خواسته ایشان و در راه مستقیم اهل بیت (ع) قدم بردارند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/ 900
