در تحقق «انتقام سخت» همه ما مأمور به انجام وظیفه هستیم

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ در کتاب شریف لهوف سید بن طاووس آمده است که پس از مرگ معاویه و آغاز سلطنت منحوس یزید، نامه‌ای از دمشق به مدینه رسید و در آن تأکید شده بود به هر ترتیبی شده از امام حسین (ع) برای خلیفه تازه به تخت نشسته، یزید بن معاویه بیعت بگیرند. امام حسین (ع) تسلیم این امر نشدند و تصمیم به هجرت و جهاد گرفتند. سازش‌کارانی مثل ابن عباس و عبدالله بن جعفر که اهل مصلحت و مذاکره بودند به قصد اصلاح امور، امام زمان و ولی امر خویش را نصیحت کردند تا تسلیم امر یزید شود و اگر نمی‌خواهد بیعت کنند، به شهرهای دور پناه ببرد تا دوره یزید به سر آید.

امام حسین در پاسخ فرمودند این راه را باید رفت و سپس نامه‌ای به این مضمون نوشتند: «به نام خداوند بخشنده مهربان، این نامه‌ای از حسین بن علی برای بنی هاشم است. اما بعد پس به راستی هر کس به من در این قیام ملحق شود به شهادت می‌رسد و کسی که تخلف کند به پیروزی نخواهد رسید.» (مبلغان/ شماره 88/ نامه‌های امام حسین علیه السلام)

آن حضرت بعد از نگارش این نامه راهی مقصدی شدند که به شهادت مظلومانه و مقتدرانه ایشان منجر شد. 14 قرن از این حادثه عبرت آور می‌گذرد، اما هنوز گویا عده‌ای یا نمی‌خواهند درس بگیرند و یا تعمداً در مقابل عاشورا ایستاده‌اند. در روزهای تلخ و تأثرانگیز از دست دادن یکی از سرداران بزرگ ایران، حاج قاسم سلیمانی و همراهانش که دل از فقدان شهادت آن بزرگوار غمین است، برخی همانند ابن عباس‌ها و عبدالله بن جعفرها با همان نگاه مصلحت‌اندیش خود و با کوته‌فکری اظهار نظرهایی می‌کنند که داغ بر دل می‌گذارند.

آنها بعد از پیام مقتدرانه امام خامنه‌ای مبنی بر انتقام سخت و بدون ملاحظه از عاملین ترور سردار سلیمانی، به طرز احمقانه‌ای قصد دارند تا با اظهار نظر و صدور بیانیه خطاب به مسئولین آنها را از هر اقدام متقابل از ترس جنگ منصرف کنند. چه کسی نمی‌داند که خطاب اصلی آن عده معلوم‌الحال، امام خامنه‌ای است و نیتشان این است تا ولی زمان خود را نصیحت کنند ـ البته اگر ایمانی نسبت آن داشته باشند ـ و چه نصیحت ناصوابی.

این معاندان وطنی هنوز نمی‌دانند مصلحت امر چیست و چه کسی سزاوار تشخیص مصلحت و صاحب‌رأی و نظر است و چه کسی مکلف به ادای تکلیف است. چرا هنوز باید بدیهی‌ترین مسائل توضیح داده شود. درک این‌که ما باید در اولین فرصت و بدون هرگونه ملاحظه، انتقام سخت را عملیاتی کنیم، نکته غامضی نیست که تعدادی از به اصطلاح ناصحان از درک آن عاجز باشند.

چگونه می‌توانیم از قدرت نظامی خود بگوییم، اما از عربده‌جویی‌های سگ هاری چون ترامپ بترسیم. چگونه می‌توانیم با جلادی که تبر به دست گرفته پای میز مذاکره بنشینیم و با وقاحت، خون پاک سلیمانی عزیز را معامله کنیم. همه اقتدار ما بسته به این دارد که چه واکنشی نسبت به اقدام وحشیانه ترامپ نشان دهیم. اگر سکوت کنیم نه‌تنها در خارج از مرزها که در داخل خاک ایران هم امنیت نخواهیم داشت. تکلیف ما در این میان نه این است که ولی امر خود را نصیحت کنیم و نه اینکه برای ایشان تعیین تکلیف کنیم.

ما باید منتظر امر ولی خود باشیم و بدون اما و اگر و شرط و شروطی به آن عمل کنیم. طبعاً هر کس در اجرایی کردن فرمان امام خامنه‌ای در موضوع انتقام سخت وظیفه‌ای بر عهده دارند و باید با همه وجود به وظیفه خویش عمل کند. حالا اینکه چه کسی در این میان چه مسئولیتی بر عهده دارد بسته به بصیرتی است که کسب کرده است؛ اما یقیناً کسی در خاک ایران نیست که تکلیفی بر دوش نداشته باشد.

انتهای پیام/ 161