پاسخ به هل من ناصر حسین (ع) در روز وداع با پیکر سربازان حسین (ع)

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ روزی پیش از این در آن سوی هزاره پررنج شیعه مردی بر گرده اسب خویش ایستاده در تنهایی ویران کننده‌ای و با فریادی که به همه پهنای تاریخ می‌رسد، بانگ «هل من ناصر» سر می‌دهد؛ اما پاسخی از کوردلان زمانه خویش نمی‌شنود او بی‌شک در انتظار آمدن مردان هزاره خمینی است. تا منقتم خونش باشند و با شعار یالثارات الحسین مدافع حریم آل الله و دختران رسول خدا (س) باشند.

همه آن مردانی که پیامبر (س) در شأنشان فرموده‌اند: آنان همچون شیرانی هستند که اهل فرار نیستند و همه آن‌هایی که امام راحل فرمود از اصحاب زمان رسول‌الله بالاترند. حالا در این زمانه، در سحر روز امام عصر (عج) یکی از همین شیران حمله برنده و بهتر از صحابی پیامبر که برای دفاع از حریم اهل بیت (ع) خون دل‌ها خورده و حماسه‌ها آفریده بود، در سرزمین عتبات به دست ابن طفیل‌های زمانه به خاک افتاد تا گفته باشد در باغ شهادت را نبسته‌اند.

علمداری که علمش واژگونه نشد و به دست علمداری دیگری از فرزندان خمینی کبیر افتاد. مردم ایران از این واقعه به خروش آمدند تا دژخیمان بدانند که شعار کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا را اشتباه فهمیده‌اند. عاشورای 61 هجری که خون حسین بن علی (ع) را ریختند و مردمان به هلهله نشستند، عاشورای 1398 شمسی نیست. لشکریانی به میدان آمدند که زنانشان بیشتر شوق شهادت دارند.

زنانی که خواهرانه و مادرانه با پیکر پیرجوان خویش وداع کردند تا به‌زودی سلیمانی‌هایی تازه‌نفسی به میدان بفرستند. جماعتی که امروز در خیابان‌های شهر دیدیم، از خوزستان گرفته تا مشهد و تهران همه یکدل و یک‌صدا آمدند تا فریاد هل من الناصر امامشان را لبیک بگویند. این مردم آنجا که پای آبروی انقلاب اسلامی در بین باشد و خون فرزند روح‌الله را به زمین ریخته باشند از جان خود نیز می‌گذرند تا مطالبه خون شهیدشان کنند. مردمی که سلحشورانه ساعت‌ها و ساعت‌ها در انتظار پیکر جوانان خود ایستادند و کیلومترها آرام و هروله‌کنان پیکر شهیدشان تشییع کردند در حقیقت با دختر پیغمبر (س) خویش بیعت کردند تا هرگز ولی زمان خود را تنها نگذارند.

این حضور بی‌نظیر که بعد از رحلت حضرت امام خمینی (ره) تکرار نشده بود نشان داد که شمر بن ذولجوشن‌ها بی‌جهت به علمداران امام خامنه‌ای امید بسته و به امید مذاکره، دم از امان‌نامه می‌زنند. اگر دشمنان انقلاب اسلامی چشم عبرت‌بینی داشته باشند، از این به بعد باید سر در لاک خود کنند و چشم طمع خود را کور کنند؛ اما در کنار درسی که باید بگیرند.

باید بدانند که این حضور هشدار نیست بلکه گام اول انتقامی است که به‌زودی محقق خواهد شد. ما منتظر هیچ مختار منتقمی نخواهیم نشست چراکه همه آنانی که گام در این مسیر گذاشتند هزار بار کرارتر از مختارند. تنها منتظر امر ولی خویشند تا روز سفیدتان را شب تار کنند.

انتهای پیام/ 161