گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ رسول حسنی؛ سیاست‌گذاری فرهنگی بدون نداشتن چشماندازی روشن برای آینده امکان‌پذیر نیست؛ لذا برای ترمیم ساختار فرهنگی کشور، طرح‌ریزی و برنامه‌ریزی در این فضا ناگزیر باید آینده را نیز در نظر داشت. کودکانی که ما امروز نادیده می‌گیریم در آینده رهبران و مسئولین نظام مقدسی هستند که با دشواری فراوان حاصل شده است.
اندیشه ناصوابی است که اگر فکر کنیم انقلاب اسلامی ایران برای همیشه از کید دشمنان و آفت منافقین مصونیت دارد. هرچقدر که از عمر پر برکت جمهوری اسلامی ما می‌گذرد عمق دشمنی‌ها و کینه‌توزی‌ها بیشتر خواهد شد و شرط واکسینه شدن آن تربیت نسلی است که در این روزها دوران کودکی خود را می‌گذارنند؛ کودکانی که روزی چشم امید امام خمینی (ره) بودند و امروز در میدان‌های جهاد علمی، فناوری، جبهه مقاومت و ... می‌درخشند. اگر کودکان امروز سهمی در فضای فرهنگی کشور نداشته باشند، بعید است در آینده شاهد ظهور ستارگانی چون احمدی روشن باشیم.
درحالی‌که رسانه‌های غربی بیشتر از ما در تب و تاب تولید فیلم و داستان و بازی برای کودکان ما هستند، اهمال مدیران فرهنگی و نخوت هنرمندان ما چه معنایی می‌دهد، جز اینکه ناخواسته آب در آسیاب دشمن ریخته می‌شود. گویا پذیرفته‌ایم که نظام سلطه و امپراتوری رسانه‌ای آن قیم فرزندان ما باشند؛ چرا که عملا قدم قابل توجهی برای کودکان خود برنداشته‌ایم.
بیگانگی اصحاب فرهنگ و هنر به حدی است که در جذب آن‌ها توفیقی نداریم و بازی رقابت ـ اگر بپذیریم که رقابتی باشد ـ قافیه را به انیمیشین‌های پرطمطراق هالیوودی باخته‌ایم. ابدا مقصود این نوشتار این نیست تا درهای کشور را به روی آثار هنری کشورهای دیگر ببندیم. انصافا آثار فرهنگی قابل اعتنایی در آن سوی مرزها ساخته می‌شود که می‌تواند مورد استفاده کودکان ما قرار بگیرد. نکته مورد بحث این است که چرا ما به هر دلیلی نتوانیم یا نخواهیم خوراک فکری و روحی فرزندانمان را خود تهیه و تولید کنیم.
نه‌تنها در حوزه سینما که در تئاتر، تلویزیون و کتاب نیز قدم‌های جدی و بلندی برنداشته‌ایم. اگر هم گاهی با آثاری روبه‌رو شدیم که توانستند به اصطلاح گل کنند، مثل انداختن سنگ در برکه به صورت مقطعی موجی ایجاد کردند و به سرعت هم از یاد رفتند.با این کارهای مقطعی و گاهی نمی‌توان مدعی شد در حوزه کودک و نوجوان فعال هستیم. شرط فعال بودن تکرار و استمرار و حضور دائم در این حوزه است.
کدام هنرمند را می‌توان نام برد که به‌طور تخصصی و مستمر در حوزه کودک و نوجوان فعالیت می‌کند و از سختی‌های فراوان این مسیر گلهمند و پشیمان نباشد. باید بپذیریم که کودکان و نوجوانان از فضای فرهنگی کشور، به خصوص سینما سهمی ندارند و باید منتظر عصر یخ‌بندان و پاندای کونگ‌فو کار و ... باشند؛ آثاری که اگر اثر سویی نداشته باشند در طولانی مدت سبب انقطاع جوانان فردای کشور از ارزش‌های ملی و دینی خود خواهد شد. انقطاعی که به هیچ عنوان برگشت‌پذیر نخواهد بود.
همه اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه باید از هم اکنون با مساعی هم فکری به حال کودکان این سرزمین بکنند و با همت و تلاش و صرف هزینه مادی و معنوی خوراک فکری آن‌ها را تامین کنند. این صرف هزینه‌ها در واقع سرمایه‌گذاری کلانی است که در آینده‌ای نزدیک آورده‌های بسیاری را به‌همراه خواهد داشت که کمترین آن درونی کردن سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی خواهد بود.
انتهای پیام/ 161
