«حسن ادیبی» از جانبازان ۷۰ درصد دوران دفاع مقدس که بینایی دو چشم خود را در عملیات کربلای ۵ از دست داده است در گفت‌وگو با خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس با اشاره به جانبازی خود اظهار داشت: از ۱۵ سالگی وارد جبهه شدم. ۱۸ سالگی در عملیات کربلای ۵ در جزیره بوارین بودم که تقریبا ۱۹ دی عملیات شروع شد و من صبح ۲۴ دی ساعت شش و نیم صبح هنگام برگشتن ترکش خوردم. ۱۴ روز در بیمارستان شیراز بی‌هوش بودم و بعد از آن وقتی به هوش آمدم هیچ چیزی احساس نمی‌کردم. با آزمایش‌هایی که دکتر انجام داد گفتند نابینایی مطلق است، چون ترکش از مغز وارد شده و از چشم بیرون آمده بود.
وی تصریح کرد: الان حدود سه چهار درصد دید دارم و خدا را شکر سایه روشنی را می‌بینم، این هم به دعای خیر پدر و مادر عزیزم است. هرچه دارم از دعای خیر مادرم و زحمات پدر و مادرم است که آداب دینی و معاشرت را یادم دادند و هم از نظر کار و تلاش و زندگی مسیر را برایم مشخص کردند.
این جانباز ۷۰ درصد دوران دفاع مقدس به فعالیت‌های خود با وجود نابینایی اشاره کرد و گفت: با سفارشاتی که دکتر به من داد و گفت بیکار در خانه ننشین و اینکه حس کردم وظیفه‌ای در قبال شهدا و ایثارگران دارم مسیری را انتخاب کردم که از قبل به آن علاقه داشتم. در دوره راهنمایی رادیو تک موج درست کرده بودم و به الکترونیک علاقه‌مند بودم. آن زمان امکانات کم بود، اما امروز امکانات زیادی هست. با چند تن از دوستان با تجربه صحبت کردم و خودم را مشغول کاری کردم که به آن علاقه دارم. از بعد مجروحیت قطعات ماکت را با چوب و کاغذ درست می‌کنیم و کار دکور مدارس را انجام می‌دهیم.
وی در خاطره‌ای بیان کرد: سال ۶۴ قبل از مجروحیت چندباری ماکت هلیکوپتر درست کردم. چند اف ۱۴، میراژ و هلیکوپتر کبری درست کردیم، یعنی با کمترین خرج کار را انجام دادیم. مدتی بعد در تهران ماکت کربلای ۵ را زدیم که یادم هست زنی تحت تاثیر قرار گرفت و بخشی از خاکی که زیر ماکت بود را برداشت، آن زمان هنوز راهیان نور برقرار نشده بود. این مادر خاک را به نیت شهدا برداشته بود تا در زمان فوتش آن را درون قبرش بگذارند. از آن به بعد به همه درخواست‌هایی که برای ساخت ماکت داشتم جواب مثبت دادم.
انتهای پیام/ 141
