گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس: روزگار غریب بود و این روز‌ها غریب‌تر، و غربت برای ما یعنی غفلت ... این روز‌ها که وجود یک ویروس دنیای توسعه یافته‌ی انسانِ مدعی را مختل کرده آنچه غریب مانده، دیدن زیبایی پساپرده‌ی آن و خدای زیباست.
اعجاز «ما رأیتُ الا جمیلاً» به یادم آمد که در غربت لایتناهی کربلا، پیکر‌های پاکِ والاترین انسان‌ها در غروب غمبار عاشورا همچو زورق‌های شکسته در ساحل دریای خون برخاک آرمیده بودند و زینب سلام الله علی‌ها با چشم دل، زیبایی را معنا کرد و در آن زیبایی، خدا را دید.
اینکه در این روز‌ها کنار همیم و محروم از نزدیک شدن و حتی دست دادن به‌هم. با همیم و محروم از رفت و آمد و دید و بازدید. چقدر زیبا بود که تا همین چندی پیش به مهر دستِ هم را می‌فشردیم و گاه به آغوش می‌کشیدیم.
هر سال در چنین روز‌هایی در پی آراستن سفره‌ی هفت‌سین و دید و بازدید‌های نوروزی لحظه‌ها را می‌شمردیم. به جماعت نماز می‌خواندیم دوشادوش هم و... همه‌ی این‌ها یعنی همواره زندگی در ذیل توجهات حضرت حق زیباست و ما غافل از آنیم. یعنی قدر بدانیم هر لحظه با هم بودنمان را و بدانیم که آنی می‌شود وا بمانیم از هم و افسوس خوریم که ای کاش ....
در این روز‌ها بیش از پیش برای هم دعا کنیم و استغفار کنیم و از خداوند طلب عافیت کنیم و دل ببندیم به لطف بیکرانش و در پی امید به سپیده‌ای روشن، بهار را به انتظار بنشینیم و بدانیم که او همچو همیشه ارحم‌الراحمین است و به مخلوقاتش عشق می‌ورزد و عاشقان را دوست دارد. عاشقانه زندگی کنیم و جهان را زیبا ببینیم و بنده‌ی خوب خدا باشیم و فردایمان را به امید لطف و کرمش به خودش بسپاریم و بس؛ و بدانیم که به قول حضرت مولانا؛ اگر تیغ عالم بجنبد زجای ... نبرد رگی تا نخواهد خدای
زندگی را در لحظه معنا کنیم و در کنار هم به مهر زندگی کنیم.
انتهای پیام/102
