به گزارش سرویس فرهنگی خبرگزاری دفاع مقدس، نویسنده متعهد روزنامه نگاری حرفهای و تعداد زیادی لقب و تعریف در خور شخصیت؛ همهاش برای غسان کنفانی کم است. او انسان خاصی بوده است.
کنفانی اولین کسی است که «مقاومت» را وارد ادبیات و داستان فلسطین کرده است. کنفانی در یک خانواده از طبقه مرفه جامعه متولد شد, دوازده سالگی اش در سال 1948 همزمان با یکی از حملات اسرائیل به روستای دیر یاسین بود و همین عامل شروع ناراحتی و نفرت او شد.
توجه او به کودکان بخصوص کودکان فلسطین ساکن در اردوگاه های فلسطینی و علاقه اش به تدریس او را به سمت معلمی پیش برد. حضور او در بین کودکان را می توان عامل اثرگذاری در نوشته هایش دانست. یکی از وجوه مشترک داستان های کنفانی حضور و وجود کودک آن هم کودک اثرگذار در داستان هایش است.
داستان های کنفانی از دیدگاه کودکان فلسطینی روایت می شود. کتاب بچههای فلسطین مجموعهای از داستانهای کنفانی است. این مجموعه دارای 18 بخش از است که غیر از دو بخش ابتدایی وانتهاییاش همه داستانهای کنفانی ست.
در بخش اول زندگی نامه او آمده است. هدیه برای تعطیلات، نامه ای از رام ا..., تفنگ ها در اردوگاه و ابوالحسن در کمین یک خودروی انگلیسی است؛ از جمله اسامی داستانهای این کتاب است.
فضاسازیها و ترسیم فضاها در این مجموعه از داستانها یکی از نقاط مثبت و شاید امتیازهای منحصر به فرد نویسنده باشد, به طوری که در مسیر مطالعه داستانها احساس هم زاد پنداری با شخصیت ها بوجود می آید و در بخش هایی که از کودکان به طور مستقیم حرف زده می شود و نگاه شان به طور ناخواسته مخاطب این کودکان را با کودکان اطرافش همسان سازی و حتی بررسی می کند. یکی از ابتکارات کنفانی حرف زدن هایش در بین جریان داستان است.
تفنگ و اردوگاه یکی از داستان های این مجموعه است. محل وقوع این داستان در یکی از اردوگاه های فلسطین است. در این داستان ماجرای ام سعد مادر یکی از فرزندان فلسطین روایت می شود. همسر این مرد، ابوسعد، با افتخار در مورد همسرش می گوید. صحبت های او در مورد همسرش کاملا مفهوم دارد: «او پسرانی به دنیا آورد که می خواهند به فداییان بپیونند، او فرزندان خود را برای قربانی شدن برای فلسطین به دنیا آورده است.» این بخش از داستان در ظاهر بخشی از گفتگوست ولی در واقع نویسنده با کیاست و به طور ملموس و غیر محسوس حرفش را گفته است.
کنفانی در بخشی از داستانهایش به موضوعات مهم و شاید کم توجه شده اشاره می کند. مثل عقایدی که بخش کوچکی از فلسطینیان در مورد میهن پرستی و ضرورت دفاع از میهن نداشتند؛ یا اشاره به کودکانی که کودکی شان با تجاوز اسرائیل گره خورده و از ابتدا با جریان حمله به فلسطین رشد کرده اند و یک نسل خاص هستند.
او در داستانهای (کودک اسلحه ی عمویش را قرض گرفت و به سمت صفد رفت) و در داستان (کودک، پدر و اسلحه به دژ نظامی جدین می روند) این دو جریان را در قالب داستان به خوبی شرح می دهد.
کتاب بچههای فلسطین در سال 1391 توسط انتشارات روایت فتح در شمارگان 2200 نسخه منتشر کرده است. این کتاب شامل 217 صفحه است و توسط فاطمه باغستانی به فارسی ترجمه شده است.
انتهای پیام/
