به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، کتاب «مهندسی افکار، دیپلماسی عمومی آمریکا در برخورد با جمهوری اسلامی ایران» به قلم «محمدرضا ریاحی» با هدف نقد سیاست‌های آمریکا در مواجهه با نظام اسلامی ایران، به رشته تحریر درآمده است.
این کتاب در پنج فصل شامل «نگرش بنیادی»، «رابطه دیپلماسی عمومی و سیاست خارجی»، «نشانه شناسی مهندسی افکار عمومی»، «شبکه بررسی مسائل ایران » و «تمهیدات راهبردی» تنظیم شده است.
نویسنده در مقدمه کتاب خود آورده است:
«در این پژوهش، طرح این پرسش اصلی که اهداف مورد انتظار ایالات متحده از اجرای دیپلماسی عمومی در بستر افکار عمومی ایرانیان از چه شاخص‌هایی تبعیت می‌کند و چگونه به‌دنبال تحقق آن هستند، فرضیه این اثر را سازمان می‌دهد، بر این اساس، ایالات متحده از طریق متروک‌سازی سیاست‌های دینی، نسبت دادن نارسایی‌ها به ماهیت حکومت دینی، ایجاد شکاف اجتماعی و اجرای گفتمان تهدیدمحور، طیف وسیعی از اقدامات پنهان و براندازانه را در میان افکار عمومی جامعه ایرانی شکل می‌دهد.»
بخشی از متن کتاب
«پیشرفت‌های پرشتاب آینده در زمینه رسانه‌های محاوره‌ای و گفتمان پایه، بستری فزاینده از فرصت - تهدید را فراروی جمهوری اسلامی ایران قرار داده است. در میان گونه شناسی تهدیدات، مهندسی افکار عمومی در حوزه دیپلماسی عمومی به عنوان یکی از ارکان قدرت نرم این قابلیت را دارد تا با نفوذ به عرصه شناخت و غلبه بر ذهن مخاطب، تمامی سامانه‌های جامعه هدف را به صورت هم‌زمان متاثر سازد.
شکل‌گیری گروه‌های برخط در بستر رسانه‌های نوین با نظر به وابسته بودن آن در جریان تقابل‌گرایی، هدایت افکار جوامع هدف را آسان کرده تا بتوانند روندهای ساختارشکنانه را مدیریت کنند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد قلمرو اصلی نبردهای امروز و آینده ایالات متحده آمریکا در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران، در گستره ایده و شناخت مردم و در صحنه ابزارهای نوین ارتباطی معنا می‌یابد.
همچنین فرصت‌سازی با تمرکز بر دستمایه‌های درون‌ساختاری، دشواری و پیامد مواجهه با نبردهای گفتمان پایه و برخورد با پیچیده‌ترین شیوه‌های عرصه دیپلماسی عمومی را کاهش می‌دهد و زمینه گسترش امواج انقلاب اسلامی و اعتبار بخشی به تصویر جمهوری اسلامی ایران را در سطوح ملی و جهانی فزونی می‌بخشد.»
«مهندسی افکار» با عنوان فرعی «دیپلماسی عمومی آمریکا در برخورد با جمهوری اسلامی ایران» در ۱۷۲ صفحه به قلم «محمدرضا ریاحی» به نگارش درآمده و توسط «اداره کل پژوهش‌های رسانه» منتشر شده است.
انتهای پیام/ 161
