گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ رسول حسنی؛ سال‌هاست که صاحب‌نظران متعهد و در رأس آنها رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران سخن از بن‌بست علوم انسانی در غرب گفته‌اند. شاید هیچ اتفاقی مانند شیوع بیماری کرونا نمی‌توانست این ادعای صادقانه را اثبات کند. همه شاهد بودیم که جهان غرب تا چه میزان در مدیریت کرونا با چالش‌های جدی مواجه شد.
تاراج اقلام بهداشتی و دارویی و مواد غذایی رها کردن سالمندان و افراد ناتوان چیزی جز بازگشت به خوی وحشی‌گری و تلاش برای تنازع بقا نبود. در مقابل، همه آن‌هایی که علوم اسلامی را در هزاره سوم ناکارآمد می‌پنداشتند و انقلاب اسلامی را به ارتجاع متهم می‌کردند، متوجه این نکته شدند که انسان محصول علوم انسانی چگونه به بهترین شکل ممکن خود را در شرایط بحرانی شیوع کرونا خود را نشان داد.
به همین دلیل است که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای علوم انسانی را فارغ از علوم اسلامی، زمین‌خورده می‌دانند. هرچند رسانه‌های غربی سعی در بی‌اهمیت نشان دادن این موضوع دارند اما نتوانسته‌اند روی آن سرپوش بگذارند. در حالی که شهروندان کشورهای به‌اصطلاح توسعه‌یافته تنها به منیت خود فکر می‌کردند و سعی در تصرف همه‌چیز دارند.
در ایران اسلامی مردم نه‌تنها به این سمت‌وسو نرفتند بلکه امکانات حداقلی و شخصی خود را با دیگران به اشتراک گذاشتند. از پزشکان متخصصی که برای چند هفته متوالی به خانه نرفتند تا کارگرانی که خانه خود را تبدیل به کارگاه تولید ماسک کردند یک جبهه عظیم جهادی را پدید آوردند که در آن نه طبقه اجتماعی مطرح دارد و نه جایگاه اجتماعی افراد، تنها حضور و همدلی آحاد ملت ایران حائز اهمیت است. این حضور عظیم آورده مهم انقلاب اسلامی است که باید مستند شود و در قالب کتاب، فیلم و دیگر ابزارهای هنری ثبت و ضبط شود.
رهبر معظم انقلاب اسلامی با توجه به‌ضرورت این حادثه عظیم این مطالبه جدی را مطرح کردند که «هنرمندان باید بتوانند همچون شهید آوینی با گفتار و نوشتار و کارهای هنری و نمایشی، جزئیات این جهاد عظیم مردمی را به شیرینی روایت و آن را در تاریخ ماندگار کنند.» اینکه چرا معظم‌له از شهید آوینی نام بردند نکته‌ای ظریف در خود دارد. شهید آوینی در طول هشت سال دفاع مقدس آثار مستند فراوانی را در قالب «روایت فتح» تولید کردند که همچنان جزء اسناد دسته اول محسوب می‌شوند.
این مستندها تنها آثار ثبت شده نیستند بلکه در عین انتقال معناهای عمیق دارای دستور زبان سینمای اسلامی و انقلابی نیز هست. ارزش آثار آوینی تا جایی است که در دانشکده‌های سینمای اروپایی تدریس و روی آنها کار پژوهشی انجام می‌شود. متأسفانه مستندسازی جنگ با این وسعت جز در آثار آوینی تکرار نشد و این مسئله بدل به خسرانی شده که دیگر قابل جبران نیست.
مطالبه حقه رهبر معظم انقلاب اسلامی در ورود فیلم‌سازان به این حیطه از این منظر قابل تأمل است. حفظ دستاورد، موفقیت‌ها و روحیه جهادگری باید ثبت و ضبط شود؛ اما باید به این نکته توجه داشت که تنها ثبت تصاویر نباید مدنظر گیرد بلکه آنچه اهمیت زیادی دارد نگاه جهادگرانه و روحیه مشارکت مردم در این حادثه است که باید ثبت شود.
بدون شک، بعد از شکست کرونا و برون‌رفت از این ایام، جبهه‌ای که همیشه در مقابل مردم صف‌آرایی کرده‌اند به میدان خواهد آمد تا به اتکای ابزار رسانه‌ای خود جهاد عظیم مردمی ایران را تخطئه کنند و بزرگنمایی برخی کاستی‌ها ـ که البته طبیعی است ـ همه‌چیز را زیر سؤال ببرند. اگر در آن صورت دست اصحاب فرهنگ و هنر خالی باشد قطعاً شکست‌خورده خواهیم بود.
با توجه مستندهای متعددی که در این ایام و بر اساس همان روحیه جهادگری ساخته شده و برخی از آنها نیز در فضای مجازی یا رسانه ملی پخش شده‌اند باید دانست که فیلم‌سازان سینمای مستند در خط مقدم ایستاده‌اند آنچه کاستی آن به چشم می‌آید این است که مدیران فرهنگی و مسئولان ذی‌ربط باید با همه توان خود از مستندسازان حمایت کنند.
ساخت فیلم مستند فقط با روحیه جهادی امکان‌پذیر نیست، بلکه نیازمند تأمین سرمایه و ابزار ساخت است که همه آن از عهده یک کارگردان برنمی‌آید. امید است با طرح این مطالبه از سوی رهبر معظم انقلاب شاهد حضور چشمگیر اصحاب فرهنگ و هنر باشیم و آثار قابل تأملی برای آیندگان ساخته و تولید شود.
انتهای پیام/ 161
